Goriz Nakhasteh
ﻣﻌﺬﻟﮏ زدم و ﯽﻣ ﯾﯽﻫﺎ ﺣﺮف ﯽﺷﻮﺧ ﻪ ﺑ
ن ﻫﻤﺴﻔﺮان ، ﻧﺒﻮد ﯽﺷﻮﺧ یﺟﺎ ،
ﺗﻨﮓ و د ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻮ ﯽﺑ
یﺟﺎ ﯽﺳﻌ
در ﻧﺸﺎط د ﯾﮕﺮان داﺷﺘﻢ . اﻟﺒﺘﻪ ﹰ ﺧﻮد واﻗﻌﺎ م از ﺣﺎل ﺧﻮﺷ ﺑ ﯽ ﺮﺧﻮردار ﻧﺒﻮدم و ﺑﺎﻣﺪاد ﻗﺮص آرام -
. ﺧﻮرده ﺑﻮدم
ﯽ ﺑﺨﺸ
زودﺗﺮ از در ، ﺑﻮد رﻋﻨﺎ
و ﻣﻦ و
ﻓﺮودﮔﺎه رﺳ .ﻢﯾﯿﺪ ﭼﻮن ﺳﺎﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮔ
ﺑﻪ ﭘﺎرﮐ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﯿﺘﯽ
ﯿﻨﮓ
و ﻫﻤﻪ
ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻢ
در زاﻫﺪان از ﻣﺎﺷ از .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ
و ﺑﻪ اﻣ ﯾﺪار د ﯿﺪ
ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ
ﺷﺎن
ﺗﻘﺎﺿﺎی دﻋﺎ ﮐﺮدﯾﻢ . ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﭘﺮ
ﻣﺤﺒﺖ ﻫﺎﯾﺶ و زﺣﻤﺎت ﻣﮑﺮری ﮐﻪ ﺑﻪ او داده ﺑﻮدﯾ و ﯽﻓﻈﺎ ﺧﺪاﺣ ،ﻢ از اﺷﮏ و ﻟﺒﺶ ﭘﺮ از ﺧﻨﺪه ﺑﻮد . ﻣﺤﮑﻢ و اﺳﺘﻮا : ﮔﻔﺖ ر - ﻪ اﻧﺸﺎءاﻟ ﻪ ﺑ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ . ﯿﺪ رﺳﯽﻣ
ﺳﻼم ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻫﻤ ﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧ .ﯿﺪ
ﯽ ﺳﻼﻣﺘ
ﺷﻠﻮار
رﻧﮓ ﮐﻪ آن را
رﻧﮓ و ﯿﺮاﻫﻦ ﭘ ﯾﮏ
ﯾﮏﻣﻦ
یرو
یاه ﻗﻬﻮ
یاه ﻗﻬﻮ یاﻃﻮﯽﺑ یﮐﻬﻨﻪ ﯿﻤﻪ ﺷﻠﻮار ﻧ
در دﺳﺘﻢ ﺑﻮد . دو ﺟﻌﺒﻪ ﯿﺮﯾﻨﯽ ﺷ ی ﺑﺎ ﯿﺰ را ﻧ
رﻧﮓ
آورده ﺑﻮدم ، ﺑﻪ ﺗﻦ داﺷﺘﻢ ﻫﻤﺎن دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم را در دﺳﺖ دﯾﮕﺮ . ﺑﻪ ﺑﺮ ﮐﺮده و ﮐﻔﺶ
یا ﮐﻬﻨﻪ
یاﻪ ﺳﻮرﻣ . ﮐﺖ
ﻫﺎی ﻣﻮرد ﺣﺎﺟﺖ
ﭘﺎره ﻣﺤﺘﻮ ﻟﺒﺎس ی
و ﺳﺎ ک ﮐ ﻮﭼﮏ و ﻧﺎزک ﺳﻮرﻣ ﯿﻤﻪ ﻧ یاﻪ ﯿﻦ ﺷﻠﻮار ﺟ ﺑﻪ ﭘﺎ و ﮔﺮم ﮐﻦ ﺧﺮدﻟ ورزش آد ﭘﻮﺷ سﯾﺪا . ﺑﻮد ﯿﺪه ﺳﺎ ک ﺑﺰرﮔ . داﺷﺖ دﺳﺖ در ﻫﻢ ﯽ
ﻣﺸﺎﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﭘﺎﺳﺪارﻫﺎ ﭘﻮﺷﯽﻣ
ﯿﺪﻧﺪ
ﯽرﻧﮕ ﯽ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﮔﯿﺘﯽ ﺳﺎ ک ﺑﺰرگ ﺳﻔ ﺳﻨﺠﺎق ﮐﺮده و
یﻫﺎ
ﭼﻨﺪ ﺗﮑﻪ ﻟﺒﺎس ﮐﻬﻨﻪ در دﺳﺖ داﺷﺖ. روﺳﺮی اﺑﺮﯾﺸ
ﮐﺮم رﻧﮕ ﺑﻨﻔﺶ را ﺑﻪ ﺳﺮ آن روﺳﺮ ﺑﺰرگ ی ،
ارزان ﻗ ﺑﺎ ﺣﺎﺷ
یﯿﺪ
ﻤﯽ
ﯽ ی ﻣﺤﺘﻮ
ﯿﻤﺖ
آن را ﭼﺎﻧﻪ
ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻮﻫﺎ ﯾﺮز ؛ ﺑﻮد ن ﭘﻨﻬﺎ ﯾﺶ
یﻃﻮر ﺑﻪ ، ﮐﺮده
یﯿﻪ
آن روی ﻫﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد . ﻋﯿﻨﮏ ﻫﻢ زده ﺑﻮد . در آن ا ﺑﺎ ﯾﺎم،
، ﺣﺎﻓﻆ ﻟﺒﺎس
ی دﻧﺒﺎﻟﻪ ی روﺳﺮ
ﺑﻮد. آن
و اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ا ﺑﻮدن ﯾﻤﺎن
اﻧﻘﻼﺑ
و ﺳﻔﺮ و ﺣﻀﺮ ﺑﻮدن، ﺑﻪ ﻣﻌﻨ
ﺣﺠﺎب و ﭼﺎدر در ﺧ ﮐﺎر ﭼﺎدر را . ﮐﺮدﯽﻣ ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ آن ﻫ ، و آرام از ﻣﺎﺷ ﻪ و ﺑ ﯾﻢﺷﺪ دور ﯿﻦ ﻫﻤﺮاﻫﺎن را ﻣﻦ ﯽوﻟ ، ﯾﺪﯾﻢ دﯽﻧﻤ
ﯽ
ﯽ
ﯿﺎﺑﺎن
د ﺧﻮﻧﺴﺮ
ﺷﺪه در دﺳﺖ ، ﺑﺎ دل ﻧﺎآرام و ﻇﺎﻫﺮ
ﯾﻞ و ﺷﻤﺎ ﯿﻒ ﺗﻮﺻ ی و ﺑﺎرﻫﺎ
ی
ﯿﺌﺖ
ﻓﺮودﮔﺎه ﻗﺪم ﺑﺮداﺷﺘ .ﯿﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ
ﻃﺮف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و درﻫﺎ
ی ورود ی
ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧ آن ﯿﺎل ﻫﺎ را ﻧﺎﻇﺮ ﺑﺮ دورﺷﺪﻧﻤﺎن و در ﺣﺎل دﻋﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ و ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺤﻞ ورود آﻗﺎ و ﯾﺎن
ﯾﮕﺮ د
در ورود
ﺑﺮ ﺑﺎﻻ
. ﯾﺪمدﯽﻣ ، ﺧﻮاﻧﺪن
ی
ی
ﻣﺤﻞ ورود ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه ﺑﻮد . ﯿﺘﯽﮔ در ﺻﻒ ﻫﻔﺖ ﻓﺮاﻣﺮز و ، ﯾﺴﺘﺎد ﻫﺎ ا ﺧﺎﻧﻢ یﺮﻔﻧ ﻫﺸﺖ ﻧﺸﺎن دادم ؛ ﻣﺄﻣﻮر ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﻠﯿ ﭘﺸﺖ و ر ﻫﺎ نا و ﺳﺎق ﭘﺎﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺖ و ﻣﺎ را ﯽﺑ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﭼﻨﺪ ﺧﻮان در ﭘ
و ﻣﻦ از در ﻣﺮدﻫﺎ وارد ﺷﺪ را ﺖﯿﺑﻠ .ﯾﻢ
و ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮد . ﺑﻌﺪ ﺑﺎ دو دﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزرﺳ ،ﺎﻫ ﺑﺎزو ، ﺑﺪن ﯽ
ﺖ
ورود داد. ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰد
و اﺟﺎزه
از اﺳﻠﺤﻪ
ی
ﯾﺎﻓﺖ
ﯽ ﺧﻄﺮ و ﺧﺎﻟ
ل ﹰ از ﺧﻮان او ﻇﺎﻫﺮا ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ رد .ﯾﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﯿﺘﯽﮔ آرام و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻤﺴﺨﺮآﻣ
یاﻪ در ﮔﻮﺷ
ﯽوﻟ ،ﯾﻢ دار ﯿﺶ
از ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﮔ . ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﻦا ﺻﺤﺒﺖ
ﯾﮏ
ﯿﺰ
ی
یاﻪﯿﻘدﻗ .ﯾﻢ ﻣﺎﻧﺪ ﯿﺘﯽ
ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺟﺪا از ﻣﺎ ﺑﺮود و ﺳﺎ ک را ﺑﻪ
را ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻣ ﺑﻪ ﮔﺬارم. ﯽ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﭼﻄﻮر ﺷﺪ
ﮐﺮدم ا ﮔﺮ ﺑﺮا ﻣﻦ ﯾﺎ ﯿﺘﯽﮔ ی
ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎر ﺑﺪﻫﺪ و ﺗﺎ زاﻫﺪان ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺎآﺷﻨﺎ ﻧﺸﺎن ﯽﻣ ﻓﮑﺮ . دﻫﺪ
۱۱۷
Made with FlippingBook Annual report