Goriz Nakhasteh
از آن ﺑﺸﻘﺎب ﯽﻣ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺖ و اﺷﺘﻬﺎ را ﺗﺤﺮ ا ﮔﺮ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﮏ
ﺑﺨﺎر و ﺑﻮ
ی ﯽ ﻣﻄﺒﻮﻋ
وﻟﯽ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﻔﺎرش ﻏﺬا ﻫﻤﺮاه ﭼﺎی و ﭘﭙﺴﯽ د ادﯾﻢ . آوردﻧﺪ ؛ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ وﻟﻊ ﻣﺸﻐﻮل ﯿﺪ ﻧﻮﺷ ﯾﺪم ﮐﻪ د ﯾﻢ ن ﺑﻮد
ﺧﻮرد. ﯽﻣ ﯽﭘﭙﺴ ﻓﻘﻂ ، ﺑﺎﺷﺪ ،ﯽﭘﭙﺴ یﺟﺎ ﻪﺑ
اﺳﻼم
ﮐﺎﻧﺎدادرا
ﯽﺧﻨﮑ ی
ﻟﺒﺎس ﻧﻈﺎ ﺑﻪ ﯽﻣ
ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑ ﻪ ﻃﺮف ﺟﺎده رﻓﺖ. م را ﺳﺮ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم و د ﺑﺎ یﻓﺮد ﯾﺪم
از ﺟﺎ
ﯿﻤﻪ ﺳﺮاﺳ
ﯾﺶ
، ﻗﺼﺪ
و ﺑﻪ او دﺳﺖ داد . او ﮐﻪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻧﺎرﺿﺎ ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﺘﯽ
اﺳﻼم ﻣﻘﺎﺑﻞ او ا
. ﯾﺪآﯽﻣﻣﺎ یﺳﻮ
ﯾﺴﺘﺎد
او را ﮔﺮﻓﺖ و ﻫﻤﺮاه راﻧﻨﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺷﺪه ﯾﮏﻧﺰد ﻫﺎ ﮐﻪ آن ﮐﻨﺎر ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﻮد . ﺷﺪﻧﺪ ،
ﮐﻪ اﺳﻼم ﺑﺎزو
داﺷﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣ ﺎ ﺑ ، ﺑﻮد اﺑﺘﺪا او را ﺗﺎ ﻧﺰد
ی
ﯿﺎﯾﺪ
و ﺑﻌﺪ ﺳﻮار اﺗﻮﺑﻮس ﺧﺎﻟ
واﻧﺖ ﺑﺮد
ﯽ
ﻧﺪ
ﯾﮏ
ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد و ﯽﻣ
ﺑﺮﻟﺐ داﺷﺖ و ﺎ ﺷﺑ ﯿﻄﻨﺖ
ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد
ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﯿﻢﻋﻈ
ﯽﺧﺎﺻ
یاهﺧﻨﺪ ،
ﮐﻪ در اﺗﻮﺑﻮس اﺳﺖ ، ﺣﻖ و
و ﺑﻪ ژاﻧﺪارم و
ﯽﻣ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ آن ﻫﺎ در اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻌ اﻧﺪﻪﻣﻠﺎ
ی ﻣﺄﻣﻮر
ﻣﺎ ﻫﻢ ﺟﺎ
ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑ ﯽﻣ
آراﻣﺶ و ﺧﻨﺪه ﯿﻢﻋﻈ ی از ﻗﻬﻮه ﯾﺮان ا یﻫﺎ راه ﯽﮔﻠ یﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ
درﺳﺖ و .ﻧﺪز ﭘﺮدا ﻣﯽ ﺣﺴﺎﺑﯽ
ی
یاﺮ
ﺣﺴﺎب
ﻧﮕﺮاﻧ . ﯿﺴﺖﻧ ﯽ ﺗﺮ ﻪﻧﯿﺮا ﻫﻢ ﻓﻘ ، ﺑﻮد ﺗﻌﺪادی اﻓﺮاد ﻣﺤﻠﯽ و ﻣﺴﺎﻓﺮان اﺗﻮﺑﻮس ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺮف ﻏﺬا ﺑﻮدﻧﺪ . در ﮐﻨﺎری ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ، ﻣﺮد ﻣ ﯿﺎﻧﺴﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻮﻃ ﻪ ﺑ ﯽ ﺑﻠﻮﭼ ﯽ ﺗﻦ داﺷﺖ ﺑﺎ ، ﺻﺎ یﻣﻮﻫﺎ ف و ﺻﻮرت ﺗﺮاﺷ و ﯿﺪه ﯿﻞﺳﺒ ﭘﺸﺖ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻣ ، ﺎ ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدﯽﻣ ﹰ ﻓﺎرﺳ ﻇﺎﻫﺮا ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﻣﺎ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﮐﺮد ﺟﻠﺐ را ه ﺑﻮد. ﭼﻮن در آن ﮐﺎﻓﻪ وﺳﻂ ﺑ
ﯽ ﮐﻪ ﺣﺘ - ﯿﺎﺑﺎن
ی
ﯽ
ﭼﺸﻤﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﺷﺪ و ﻧﮕﺎه ﻪ ﺑﻫﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اﻓﺘﺎد ، ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﻣﺄﻧﻮس ﻓﺎرﺳ : ﮔﻔﺖ ﯽ ﺗﻬﺮاﻧ ﯽ - ی ا ﺑﺨﺸﮑﯽ ﺷﺎﻧﺲ ! ﻨﺪ ﭼﺑﺎ دﻟﺶ را زد ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ ؛ ﭼﻮن ﺣﺎل زار ﻣﺎ و ﻟﺒﺎس ﻫﺎ و ﺣﺮﮐﺎﺗﻤﺎن را د و در دل آن ، ﯿﺎﺑﺎن ﺑ
ﺑﺎ ﻣﺎ آﻏﺎز ﺳﺨﻦ ﮐﻨﺪ . ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد او ﻫﻢ
یﻫﺎ ﺣﺮف یﻪﻫﻤ ﮐﻠﻤﻪ
ﻫﻤﻮﻃﻦ و ﻫﻤﺰﺑﺎن
.ﺳﺖا یﻓﺮار
ﯾﺪه
از ﺳﺮ ﻫﻤﺪرد
ﻣﺎ ﻓﻘﻂ او را ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ؛ﯾﻢ ﻣﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ
، ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻗﺮار از دﺳﺖ داده اﺳﺖ
ی ﯽ و ﻫﻤﺪﻟ
ی
ﯽوﻟ .
ﻧﮕﻔﺖ.
زدم. او ﻫﻢ ﯿﺰیﭼ ﯾﮕﺮ د
ﮐﻪ ﺗﺎزه از ﺗﻨﻮر در آﻣﺪه ﺑﻮد ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﺮاه
ﹺ ﮐﻮﭼﮏ
ﹺ از ﻣﺎ ﻧﺎن ﻧﺎزک ﹺ
ﯾﮏ ﺟﻠﻮ ﻫﺮ
ﯽداﻏ
ﮔﺮد
ﺑﺎر ﻫﻢ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻏﺬا ﻧﺰد و از ﯽﺣﺘ
ﭘﺨﺘﻪ و ﺳﻮپ ﻏﻠ ﯾﻦا ﯿﺘﯽﮔ . ﺗﻨﺪ و ﯿﻆ
از ﺗﮑﻪ ﮔﻮﺷﺖ
ﺑﺸﻘﺎﺑ
یﻫﺎ
ﯽ
ا ﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮد ﻫﺎر ﺎﻧ ﯽوﻗﺘ .
ﮐﺎﻧﺎدادرا
ﺧﻮردن آن ﻧﺎن ﺗﺎزه و ﮔﺮم ﻫﻢ ،ی ﺧﻮددار و ﺑﻪ ﻧﻮﺷ ﯿﺸﻪﺷ ﯾﮏ ﯿﺪن را ﺻﺮف ﮐﺮد ،ﯾﻢ اﺳﻼم ﻫﻢ آﻣﺪ ؛ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ﻧﺸﺴﺖ ﯾﺶﺑﺮا .
ی
ﻏﺬا آوردﻧﺪ . ﺳﺮ ﻓﺮﺻﺖ و
ﻣﺎ یﻪ
ﺳﻔﺎرش داد ﯾﮑﺪﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤ و ﯾﺨﺖرﻫﺎ نﺎ ﻓﻨﺠ را در
ﻏﺬا را ﺧﻮرد،
ﯿﺎلﺧﯽﺑ
یﭼﺎ .
ی و ﭼﺎ
ﺑﻪ ﻗﻨﺪ و ﺷﮑﺮ ﻧﺪاﺷﺖ . ﺑﻌﺪ از ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ،آن
ﺑﻮد واﺣﺘ
ﺗﻌﺎرف ﮐﺮد ﯿﺮﯾﻦﺷ یﭼﺎ .ﯿﺪﺷﻮ ﻫﻢ ﻧ شﺧﻮد .
ﯿﺎج
: ﯿﺪم
ﭘﺮﺳ .ﯾﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺷﻮ
آﻣﺎده
ی
- اﺟﺎزه دار ؟ﯾﻢ
: ﺟﻮاب داد - ﺟﺎده ﻣﺎل ﻣﺎ ؛ﺳﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺪر
ﺑﻪ ﺷﻮﺧ
ﯽ
ﮔﺮان ﺣﺴﺎب ﮐﺮد!
ی
۱۸۸
Made with FlippingBook Annual report