Goriz Nakhasteh
وﻟﯽ ﺑﺎﻣﺪاد م.ﺷﺪ ﺑﯿﺪار ﮐﻪ ﯾﻦا یﺑﺮا . ﺑﻮد ﯾﮏ ﻫﻮا ﺗﺎر ﻢ دو ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﺮ ﺑﺨﻮاﺑﻢ
ﻪ د و ﺑ .ﻢرﻓﺘ ﺧﻮاب
ﻣﻔﺮط و اﺛﺮ دارو ﻣ ﺎﻓﺘا ﺛﺮ ﺆ
ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺻﺪا روﺷﻦ
درﺳﺖ ﺑﺪاﻧﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ اﺳﺖ، رادﯾﻮی ﮐﻮﭼﮑﯽ را ﮐﻪ داﯾﯽ ﺑﻮد داده
ﮐﺮدم
ﺧﻮاب
از اﯾﻦ ﮐﻪ د
ﯿﺪﻓﻬ و م ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ و ﻧﯿﻢ ﺴﺘ ﺗﻮاﻧ ﯽﻣ . ﺻﺒﺢ اﺳﺖ ﻪ ﺑ آﻣﺪ، ﯽﻧﻤ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺎ .م ﺑﻮد دﻟﺨﻮر
ﯾﮕﺮ
، اﻣﺎ
ﺗﻮان و ﻗﺪرت
،م ﺑﻮد هﯿﺪ ﺧﻮاﺑ ﻣﺪاوم
ﮐﻪ ﺳﻪ ﯽ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺘ
در ﺗﺨﺖ ﺑ ﺪﻣﺎﻧ ﯿﺪار م و ﺑﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻓﺮو . رﻓﺘﻢ ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ
ﺑ ﯿﺸﺘﺮی اﺣﺴﺎس ﯾﮏ . ﮐﺮدم ﻣﯽ
ﻧﯿﻢ
ﺳﺎﻋﺖ
.زدﯽﻣ ﺣﺮف
ﺑﻌﺪ ﺑﯿﺪار .ﺷﺪ داروﻫﺎ ﭼﻨﺎن او را ﺑﯽ ﺣﺎل و ﺑﯽ رﻣﻖ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻣﺴﺖ
ﻫﺎ
ﺖﺳﺎﻋ
ﻓﺮوغ ﭼﺸﻢ ﯾﻫﺎ ﺪ:ﯿ ﭘﺮﺳ . ﺑﻮد ﺷﺪه ﺶ ﮐﻢ
ﺑﻪ ﺗ و ﺑﻮد ؛ زﻧﺪﯽﻣ ﯿﺮﮔﯽ
رﻧﮓ ﯽﺑ ﺶﺻﻮرﺗ
- ؟ ﺧﻮاﺑﯿﺪی - ، ای ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺧﻮاﺑﯿﺪم .
اوﻗﺎت ﺑﮕﺬرد . ﺑﺎ ﻫﻢ
اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ
آﻧﭽﻪ واﻗﻌ ﯾﻦا ، دارد ﯿﺖ
روز و ﺷﺐ ﮐﻨﺪ. ﯽﻧﻤ ﯽﻓﺮﻗ ﯾﮕﺮ د ﻣﺎ یﻫﺎ
ﯾﺪ
ﮐﻪ ﺻﺪای ﻣﺎ زن و داﯾﯽ داﯾﯽ را ﺑﯿﺪار ﻧﮑﻨﺪ . ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺪﺷﻣﯽ ﯾﻢ ﮐﻪ در
آﻫﺴﺘﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻢ ﯽﻣ
آﺷﭙﺰﺧ ﺎ ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺖ و داﯾﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺪار اﺳﺖ ﺪ:ﯿ ﭘﺮﺳ . - ﭼﺮا ﺻﺒﺢ ﺑﻪ اﯾﻦ زودی ﺑﯿﺪار ﺷﺪ ؟ﺪاﯾه ﺧﻮب ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪﯾﺪ ؟ - ﭼﺮا ﺧﻮب ﺧﻮاب . ﻣﺎن ﺑﺮد ﺷﻤﺎ ﭼﻄﻮر ؟ - ، ﻣﻦ دو ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺨﻮاﺑﯿﺪم . - ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ از ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯽ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه . ﺑﻮد ﻣﯽ داﻧﻢ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﯽ ، ﺧﻮاﺑﯽ آنی ﺧﺎﻧﻪ در ﻣﺎ ر ﺣﻀﻮ
ﮐﻪ در
و ﺗﻔﮑﺮ در ﻣﻮرد آ
ﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎ ﮐ
یﯾﻨﺪه
ﻫﺎﺳﺖ
ﭼﻪ ﻫﺎ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﻣﺎ در آن ﺧﺎ ﻪﻧ ، ا ﮔﺮ اﺗﻔﺎﻗ آنﺮ ﻪ ﺳ ﻔﺘﺪ ﺑ ﯿﺑ ﯽ
ﹰ ﺗﺮس از ا اﻧﺘﻈﺎرﻣﺎن اﺳﺖ و ﻃﺒﻌﺎ
ﯾﻦ
ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺻﺮف . ﮐﺮدﯾﻢ در اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑ ، ﺎ ﺳﻪ اﺗﺎق ﺧﻮاب
ﻫﻢ از ﺧﻮاب ﺑ و ،ﺷﺪ ﯿﺪار
ﯾﯽدا زن . ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ
و ﺳﺎﻟﻦ ﻧ ﺎ و ی ﻫﺎرﺧﻮر ﻫﺎل ﺑﺰرگ ، ﻏﯿﺮ از داﯾﯽ و زن اﺳﻢ ﻧﯽﻫﺎ .دﺮﮐﯽﻣ ﯽ ﻫﻢ زﻧﺪﮔ ﺳﮓ ﮐﻮﭼﮏ آن ﻫﺎ ﺑﻮد. ﺑﺎ ﭘﺸﻢ ﻫﺎ ی ﺻﺎف و آوﯾﺰان و ﺻﻮرت ﺗﻮرﻓﺘ ﻪ و ﭼﺸﻤﺎن درﺷﺖ و ﺗﻤﺎم ایه ﻗﻬﻮ ﭘﺮرﻧﮕﺶ . ﭼﻮن ﺑﭽﻪ ﻧﺪا ﻧﻫﺎ ﺷﺘﻨﺪ ﻪ آنﺟ ﯽ ﻃﺮف ﺗﻮ ﺑﻮد ﻫﺎ . وﻗﺘﯽ زن داﯾﯽ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻗﺮﺑﺎن ﺻﺪﻗﻪ اش ،ﺪﻓﺘﻨ رﻣﯽ ﺮدﮐ ﺧﯿﺎل ﻣﯽ ی ﻣﺎدری ﺑﺎ ﮐﻮدک دﻟﺒﻨﺪ و ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ ﺣﺮف
«ﯽﻧﺎﻫ» ، داﯾﯽ
؛ ﺒﻮد ﺧﻮد را ﺑﺮای ﻫﺮ دو آن ﻟﻮس ﻫﺎ ؛ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﻪ ﭘﺎی و در ﺪﯿﭼﺴﺒ ﻣﯽ ﺷﺎن
اﻃﻮار ﻧ ﯽ ﻫﻢ ﭘﺮ ﺑ
ﯽﻧﻫﺎ . زﻧﺪ ﻣﯽ
ﺑﻐﻞ .ﺴﺖ ﻧﺸﻣﯽ ﺷﺎن
ﺑﺎ ﯽ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧ
زﯾﺮزﻣﯿﻦ ﻧﻢﺧﺎ ،
در ﻃﺒﻘﻪ
ﮔﯿﺘﯽ و زن داﯾﯽ در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﻃﺒﻘﻪ . ﺑﻮد دوم ی و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ، ﺑﻮد وﻟﯽ در ﻫﺮ ﺻﻮرت ، ﻣﺴﻠﻤﺎن و ﺖ و ﮐﻠﻔ ﺑﻮد و ﻧﻮﮐﺮ زﻧﺪﮔ .دﺮﮐﯽﻣ ﯽ ﻗﺎﺑﻞ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﯾﯽدا ﻪﮐ ﺧﺎﻧﻢ آﻫﺴﺘﻪ ﺤ ﺗﺮ ﺻ ﺒﺖ ﮐﻨﺪ و اﺳﻢ ﮔﯿﺘﯽ را ﺻﺪا ﻧﺰﻧﺪ زن ، ﯿﺎلﺧﯽﺑ داﯾﯽ ﺑﭽﻪ
ی
ﮐﻪ از دﺳﺖ د زن . ﺑﻮد دها
ﺷﻮﻫﺮش را ﯾﮏ ﺑﻮد ﺳﺎﻟﯽ
ﺖﮐﻠﻔ ﯾﮏو ﯾﺶﻫﺎ
ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم
ﻧﻮﮐﺮی ﺷﺖدا
ﻧﺒﻮد ﭼﻘﺪر
ﺧﻮب
ﺟﺎن از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داده و ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮب
و ﺑﻠﻨﺪﺑﻠﻨﺪ در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺣﺮف
۲۳
Made with FlippingBook Annual report