عبدالبهاء و تولد انسان

در ﮔﺬﺷﺘﮫ ﻣﻄﺮح ﺑﻮده

ﻋﺮﻓﺎن آن ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ -

ﻲذاﺗ

ﺧﻮد را ﺑﮫ وﺣﺪﺗ ﯿاﺻ ﻲ ﻞ و راﺳﺘ ﻦ ﯿ ﻲﻣ ﺑﺨﺸﺪ. ﻋﺮﻓﺎن اﮔﺮ ﭼﮫ در ھﻤﮫ ﭼ ﯿ ﺰ ﺧﺪا را ﯾ ﻲﻣ ﺎﺑﺪ و از وﺣﺪت وﺟﻮد ﺳﺨﻦ ﻣ ﺪ و ﯾﮔﻮ ﻲ ی ھﻤﮫ

يﺟﺎ - اﺳﺖ

در ھﻤﺎن

ھﺎ را آ ﻨﺪ، ﯿﺑ ﻲ ﺧﺪا ﻣ ي ﯾﯿﻨﮫ

اﻣﺎ

اﻧﺴﺎن

ﺣﺎل ﮐﮫ ا ﯾ ﻦ اﺻﻞ را ﺗﺄﮐ از ،ﺪﯾﻧﻤﺎ ﻲ ﺪ ﻣ ﯿ ﺖ ﯿ ﻣﺸﺮوﻋ ﻣﺮدﺳﺎﻻري ﯿ ، ﺗﺒﻌ يدار ، ﺑﺮده

ﺾ ﺣﻘﻮﻗ ﻲ

ﻣﺆﻣﻦ و ﻧﺠﺎﺳﺖ و آﻟﻮدﮔ ﻲ

ﯿﻣ ﺎن ﻣﺆﻣﻦ و ﻏ ﺮﯿ

ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻧ ﯿ ﺰ ﺳﺨﻦ ﻣ ﻦ ﯿﭼﻨ اﻣﺎ ﺪ. ﯾﮔﻮ ﻲ

يھﺎ ﮔﺮوه

ﻧﻮع اﻧﺪ يا ﺸﮫﯾ دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻌﺎرض و ﺗﻨﺎﻗﻀ ﺮ ﯿﻏ ﻲ اﺳﺖ. اﮔﺮ ھﻤﮫ ﭼ ّ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻞ ﯿ ﺰ و ھﻤﮫ ﮐﺲ ﻣﻄﺎﻟﻊ و ﻣﻈﺎھﺮ ﺧﺪا در آن ،ﻨﺪﯾ ﺻﻮرت ھ ﯿ ﭻ ﻋﺎرﻓ ﭻ ﯿ ، ھ ﻲ ﯿ و ھ ﻲ ﻣﺘﺼﻮﻓ ﭻ ﻣﺘﺄﻟﮭ ﻲ در ﻃﻮل ﺗﺎر ﺪ ﯾ ﺦ ﻧﺒﺎ ﯾ يدار ﺑﺮده را ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﺪاﻧ ﺪ. ﺗﺎر ﯾ ﺦ ﻋﺮﻓﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﺮﻓﺎ ﺑﺎ ﻲﻌﯿ ﺮ ﻃﺒ ﯿ ﺑﺮ ﻏ ﻲ ﺪ ھﻤﮕ ﯾ ﺑﻮدن و ﻧﺎﻣﺸﺮوع ﺑﻮدن ﻧﻈﺎم ﺑﺮده ﺪ ﯿﺗﺄﮐ يدار ﻲﻣ ﮐﺮدﻧﺪ و اﻧﺪ ي ﯾﺸﮫ ﻣﺮدﺳﺎﻻري زن و را ﺳﺘﯿﺰي ﺑﮫ ﺑﺎد اﻧﺘﻘﺎد ﻣ ﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و در ﻧﻔ ﺾ ﯿﺗﺒﻌ ﻲ ﯿﻣ ﻲ ﺣﻘﻮﻗ ﺎن ﮔﺮوه ﮔﻮﻧﺎ ﻲ ﻣﺬھﺒ يھﺎ ﮔﻮن ﺑﮫ ﻓﺮ ﺎد ﯾ ﻲﻣ آﻣﺪﻧﺪ و ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮ ﯾﻣﺮ ي ﺪ و ﻣﺮاد و ﻋﻮام ﺦ ﺷﻮرش ﻋﻠ ﯿ ﮫ ﻧﻈﺎم ﺑﺮده زداي اﻧﺴﺎن

ﯾﺗﺎر ﯾﺪﺑﺎ ﻲﻣ

يدار

ﮐﺎﻻﻧﻌﺎم و ﻣﺠﺘﮭﺪ و ﻣﺮﺟﻊ ﺗﻘﻠ ﯿ ﺪ را ﺿﺪ د ﻦ و ﯾ ﺿﺪ ﻋﺮﻓﺎن ﻣ ﻲ ﺷﻤﺮدﻧﺪ و از ﻟﺰوم دﻣﻮﮐﺮاﺳ و ﻲ ﯿﻋﻘ ي آزاد ﺪه و آزاد ي ﺳﺨﻦ دم ﻣ زدﻧﺪ. ﻲ ﺣﺎل آن ﮐﮫ ﯿﭼﻨ ﻦ ﻧﺒﻮده و ﻧ ﯿ ﺴﺖ. اﺻﺤﺎب ﯿ ﺎن ﻧ ﯾاد ﺰ ﺑﮫ ھﻤ ﯿ ﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺳﮭﻤﻨﺎک ﻣﺒﺘﻼ ھﺴﺘﻨﺪ. از ﻃﺮﻓ ﻲھﺴﺘ ی ھﻤﮫ ﻲ را ﻣﺨﻠﻮق ﺧﺪا واﺣﺪ ي ﻣﮭﺮﺑﺎن ﻣ ﻲ داﻧﻨﺪ و اﻧﺴﺎن را ﺻﻮرت و ﻣﺜﺎل ﺧﺪا ﻲﻣ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و از ﻃﺮﻓ ﯾ اﻧﺪ ی ھﻤﮫ ﻲ ﺸﮫ و ﻓﺮھﻨﮕﺸﺎن ﯿﺗﻮﺟ ﮫ ﻧﻔﺮت و ﺑ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿ و ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺗﺒﻌ ﺾ و ﯿ اﺟﺘﻨﺎب از ﮔﺮوه ﯾد يھﺎ ﮕﺮﺳﺖ. دﺷﻤﻦ ﺷﻤﺎ ﮏ ﯾ ي ره ﯿﻋﻘ ي آزاد ﺪه و ﺧﺮد ﻲﻌﻨﯾ ، دﺷﻤﻦ ﺷﻤﺎ ﮏ ﯾ ي ره ﯿ اﻧﺴﺎﻧ ﺖ اﻧﺴﺎن و دﺷﻤﻦ ﯾ ي ﺷﻤﺎره ﮏ ﺻﻮرت و ﻣﺜﺎل ﺧﺪا ھﻤ ﭘﺮﺳﺘ ﺳﻨﺖ ﻦ ﯿ ﺎن ﻣﺬھﺒ ﻲ ﺑﻮده و ﻣ ﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﯾ از ا ﻦ روﺳﺖ ﮐﮫ ﻋﺮﻓﺎن اﻧﺘﺰاﻋ ﺑﻮﺟﻮد ﻲﺘﯿﺷﺨﺼ ﻲ