عبدالبهاء و تولد انسان

اﺻﻞ و ﺣﻘ ﯾ ﻘﺖ د ﯿ ﻦ اﺳﺖ را ﮐﻨﺎر ﻧﮭﺎدﻧﺪ و آن ﭼﮫ را ﮐﮫ ﻓﺮﻋ ﻲ و ﺗﺼﺎدﻓ اﺻﻞ ،اﺳﺖ يا ﮫﯿ و ﺣﺎﺷ ﻲ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﮫ ﯾ ﮏ ﺑﺖ ﺟﺪ ﯾﺪ ﻣﺒﺪ ل ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. ﺑﺪ ﻦ ﯾ ﯾ ﺐ ﺗﺪ ﯿﺗﺮﺗ ﻦ ﻣﺮﺳﻮم ﻧﻮﻋ ﻲ ﭘﺮﺳﺘ ﺑﺖ ﻲ ، واژﮔﻮﻧ ﻲ ﻣﻔﮭﻮم د ﯾ ﻦ، و ﺗﺤﺮ ﯾ ﻒ ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺪ ﮔﺮدد. ﻲ ﻦ ﻣ ﯾ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء از ﻧﻮع ﺑﺸﺮ دﻋﻮت ﻧﻤﻮد ﮐﮫ ﻣﻔﮭﻮم ﺧﻮد را از د ﯾ ﻦ ﻣﻮرد ارز ﻲﺎﺑﯾ ﻣﺠﺪد ﻗ ﺮار دھﻨﺪ و از ﻣﻨﻄﻖ ﺗﺤﺮ ﯾ ِ ﯾد ﻒ ﻦ ﺑﮫ ﻣﻨﻄﻖ ﺗﺤﻘ ﯿ ِ ي ﻦ رو ﯾد ﻖ آورﻧﺪ. در ا ﯾ ﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﺟﺪ ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯾﺪ ﯾ و ﺻﻠﺢ و ارﺗﺒﺎط ھﻤﮫ اد ﯾ ﺎن ھﺴ ﻣﻔﮭﻮم ي ﻣﺮﮐﺰ ي ﺘﮫ ﺧﺪاﭘﺮﺳﺘ ﺑﺎﺷﺪ. ﻲﻦ ﻣﯾ و ﺗﺪ ﻲ در ﻧﻮﺷﺘﮫ ھﺎ و ﺳﺨﻨﺮاﻧ يھﺎ ﻲ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﺎرھﺎ ا ﯾ ﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﻣﻮرد ﺗﺄﮐ ﯿ ﺪ ﻗﺮار ﻣ ﯿﮔ ﻲ ﺮد ﮐﮫ ﯾاد ﺎن دارا يﺎدﯿ ﻘﺖ ﺑﻨ ﯿ ﮏ ﺣﻘ ﯾ ي ﻣﺸﺘﺮﮐﻨﺪ و آن اﺻﻞ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧ ﻲ ﻖ ﺑﮫ اﺧﻼق اﻟﮭ ّ ، ﺗﺨﻠ ، ﻲ ﻲ دوﺳﺘ و ﻧﻮع ﻲ ﻣﮭﺮﺑﺎﻧ ، ﺻﺪاﻗﺖ و ﻋﺪاﻟﺖ، و اﻣﺎﻧﺖ ﻲ ﺮﺧﻮاھ ﯿ و ﺧ اﺳﺖ. ا ﯾ ﻦ اﺻﻮل ﺎن ﯾاد ی ھﻤﮫ ﻘﺖ ﯿﺣﻘ ، را ﺗﺸﮑ ﻲ ﻞ ﻣ ﯿ دھﺪ و ھﺪف از د ﯾ ﻦ ھﻢ اﺛﺒﺎت و ﯾ ﻖ ا ﯾﺗﺸﻮ ﻦ ﻧﻮع ﻓﺮھﻨﮓ اﺳﺖ. ﺑﮫ ﻲﺎﻧﺘﯾ ھﺮ د اﻣﺎ ي ﻣﻘﺘﻀﺎ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﻇﮭﻮر ﺧﻮ د و ﺑﺮ اﺳﺎس يھﺎ ﻲﮋﮔﯾو ﺧﺎص آن زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﺑﮫ ، ﺷﮑﻞ ﺑﺮﺧ ﻲ اﺣﮑﺎم و ﺷﻌﺎ ﺮ ﺋ ﺑﮫ ﺧﺼﻮص ھﻢ ﻇﺎھﺮ ﻣ ﺷﻮد. ﻲ اﻣﺎ ﯾا ﻦ اﺣﮑﺎم و ﺷﻌﺎﺋﺮ ﺑ ﯿ ﺎﻧﮕﺮ ﺣﻘ ﯿ ﻘﺖ اد ﺎن ﯾ ، ﻧﺒﻮده ﻣﺮﺑﻮط ﺑﮫ ﻣﻮﻗﻌ ً ﺑﻠﮑﮫ ﺻﺮﻓﺎ ﺖ ﯿ ﺑﮫ ﺧﺼﻮص زﻣﺎن و ﻣﮑﺎﻧ ﻲ اﺳﺖ ﮐﮫ د ﯾ ﻦ در آن ﺑ ﮫ ﻇﮭﻮر ﻮﻧﺪد. ﯿﭘ ﻲﻣ ﯿ ﭘﺲ ﺣﻘ ﻘﺖ ﻣﺸﺘﺮک د يھﺎ زﺑﺎن ﺑﮫ ﻲﻨﯾ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ، ﺧﻮد را اراﺋﮫ ﻣ ﮐﻨﺪ. ﻲ ﯾ ﻣﮭﻤﺘﺮ اﻣﺎ ﻦ ﻣﻄﻠﺐ در ﯾ ﻦ ا ﯾد ﻲ ﺑﺮرﺳ ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ا ﯾ ﻦ ﻇﻮاھﺮ و ﺷﻌﺎﺋﺮ و اﺣﮑﺎم ﺟﺴﻤﺎﻧ ﻲ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺣﻘ ﯾ ﻘﺖ د ﯿ ﻦ را ﺗﺸﮑ ﻞ ﯿ ،دھﺪ ﻲﻧﻤ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎ ﯾ در اﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﻮﻗﻌ ً ﺪ ﺻﺮﻓﺎ ﺖ ﯿ ﺑﮫ ﺧﺼﻮص زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﻧﺰوﻟﺶ ﻣﻮرد ﻓﮭﻢ ﻗﺮار ﯿﮔ ﺮد. ﺑﺪ ﯿ ﻦ ﺗﺮﺗ ﯾ ﺐ در ﺑﺎزﺳﺎز ي ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ا ز ﯾ ﻦ ﺑﺎ ﯾد ﺪ ﮐﮫ ﺑﮫ ﯾ ﻘﺖ اد ﯿﺣﻘ ﺎن ﺗﻮﺟﮫ ﮐﺮد و ﻓﺮع را در ﺳﺎ ي ﯾﮫ اﺻﻞ ﺗﺤﻘ ﻧﮫ ، ﻖ ﮐﺮد ﯿ آن ﮐﮫ اﺻﻞ را