عبدالبهاء و تولد انسان

ﺑﺮ ً ﻘﺎ

اﻧﺴﺎن دﻗ ﯿ

ﻲﻣ زﻧﺪ. ا ﯾ ﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣ ي ﯿﻄﮫ

و اﺳﺘﻘﻼل و ﺧﻮد ي ﻣﺨﺘﺎر

اﺳﺎس ا ﯾﻲﺎﯾ ﻦ ﭘﻮ ﯾ

ﺷﻮد. ﻲﻒ ﻣﯾﺗﻌﺮ

ﻇﮭﻮر اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻋﻨﻮان اﻧﺴﺎن و رھﺎ ﯾﻲ اﻧﺴﺎن از ﻗﻠﻤﺮو ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ و ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ در ﺣﻘ ﯿ ﻘﺖ اﺛﺒﺎت ﻣﻔﮭﻮم ﻓﺮھﻨﮕ ﻲ اﻧﺴﺎن و آزاد ي اوﺳﺖ. ﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﻋﺎﻣﻞ ﻋﻤ ي ﺪه و ﭘﺮورش ﺗﺄﮐ ﯿ ﺪ ﺑﺮ ا ﯾ ﻦ ﻧﮑﺘﮫ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺧﻮدآﮔﺎھ ﻲ و روﺣﺶ ﻣﻮرد ﺷﻨﺎﺳﺎ ﯾﻲ ﻗﺮار ﻣ ﺮد. ﯿﮔ ﻲ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش در واﻗﻊ ﻇﮭﻮر و رﺷﺪ ﻗﻮا ي اﺳﺖ. ﺑﺎ آﻣﻮزش و ﭘﺮورش، رﻓﺘﺎر آدﻣ ﻲ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﮫ اﻧﮕ ﯿ ﺰه ھﺎ و و آزاد اﻧﺴﺎن ي و ﺑﺮ اﺳﺎس ﯾﺗﻌﺮ ﻒ اﻧﺴﺎن و ﻣﺎ ي ﺗﺸﺨ ﯾﮫ ﺺ و ﺗﻤﺎ از ﻲ ﺰ آدﻣ ﯾ ﺳﻨﮕﻮاره و ﺑ ﻲ ﺟﺎن ﻣ ﻲ ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺟﻮد ﻲ ﻓﺮھﻨﮕ ي ﮔﺮدد. ﺗﺄﮐ ﺪ ﺑﺮ ﯿ

اﻣﺎ

ﯿھﻤ ﺑﮫ

ي ﺪارھﺎ ﯾﭘﺪ

آﻣﻮزش

ﺑﮫ ﻲآدﻣ

يﺎرﯿ ، ھﺸ ﻲ روﺣﺎﻧ

ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺮ اﺳﺎس و ﻲ ﻋﻤﻮﻣ ھﺎي ارزش

ﻲ،آﻧ يھﺎ ﺧﻮاھﺶ

ﮔﺮدد. ﻲﺮ ﻣﯾﭘﺬ اﻣﮑﺎن ﻲ روﺣﺎﻧ

ھﺮ ﻓﺮھﻨﮕ ﻲ ﺑﮫ ﻣﻌﻨﺎ و رھﺎ ي آزاد ي اﮔﺮ ﻓﺮھﻨﮓ ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﻮﺟ و ﭘﺮﺳﺘﻲ ﺳﻨﺖ ﮫ ﯿ

ﯾﻲ

اﻣﺎ

ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﻧ ﺴﺖ. ﯿ

اﻧﺴﺎن از ﻋﺮ ي ﺻﮫ

ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ

،ﻢﯾﺪﯾد

در آن ﺻﻮرت

ﮕﺎﻧﮕ ﯿﺑ ﻲ و ﺗﻌﺼ ، ﺑﺎﺷﺪ ي ﺸﺪاور ﯿ ﺐ و ﭘ ﯾا ﻦ ﻓﺮھﻨﮓ از ﺧﻮ ﯿ ﺸﺘﻦ ﺑ ﯾ

ﮕﺎﻧﮫ ﻣ ﻦ ﯾﺪﺑ ، ﮔﺮدد ﻲ

ﮐﮫ اﺑﺰار اﻧﺤﻄﺎط اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻃﺒ ﻌﺖ ﯿ ﺐ راه اﺳﺘﺨﻼص اﻧﺴﺎن از

ﻲﻣﻌﻨ

ﻲﻣ ﮔﺮدد. ﺑﺪ ﯿ ﻦ ﺗﺮﺗ ﯾ

اﺳﺖ ﮐﮫ

ﯿﻃﺒ ﻌﺖ، ﺗﺄﮐ ﯿ ﺪ ﺑﺮ ﭘﺮورش آن ﻧﻮع ﻓﺮھﻨﮕ ﻲ و ﺳﺎﺧﺘﺎر آن ﺑﺮ اﺻﻞ ﻋﻤﻮﻣ ﻲ، ﮕﺎﻧﮕ ﯾ ﺖ و ﯿ ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎ ﺧﺼﻠﺖ ﻧﺎﻣﺤﺪود و ﻋﻤﻮﻣ اﻧﺴﺎن ﻲ

ﻲﮋﮔﯾو ﻲﻌﻨﯾ

ﻨﺪ ﺗﻌﻠ ﻢ ﯿ

ﺑﻨﺎ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﻓﺮآ اﻣﺎ ﮐﮫ ﻣﻌﻄﻮف ﺑﮫ ﺗﻮﻟﺪ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﯿدﻗ ، اﻧﺴﺎن از ﺟﻨ و ﻲ ﺧﺼﻮﺻ ي ﺒﮫ و ﺣﺮﮐﺖ در ﺟﮭﺖ ﺟﻨﺒﮫ و ﻲ روﺣﺎﻧ ي

يو يﺎرﯿ و ھﺸ

ً ﻘﺎ

ﻲﺘﯿ و ﺗﺮﺑ

ﯾﻓﺮا ﻨﺪ رھﺎ ﯾﻲ

ﺧﻮدﺧﻮاھ يو ﻲ

و اﻧﺴﺎﻧ اوﺳﺖ. ﻲ از

ﻲ اﺧﻼﻗ

ھﺮ دو ﺟﻨﺒﮫ و اﻧﺴﺎﻧ و ﻲ

ﮐﮫ آدﻣ ﯿ ﺎن دارا ي

آﻧﺠﺎ

ﻲ روﺣﺎﻧ

ﻲﻣ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻇﮭﻮر ﻗﻮا ي

ﻓﺮھﻨﮓ و ﺷﺨﺼ ﺖ ﯿ

ﺎزﻣﻨﺪ رﺷﺪ ﺗﺪر ﻲﺠﯾ

ﯿﻧ ﻲ اﺧﻼﻗ

Made with