عبدالبهاء و تولد انسان

ﻧﺒﺎت و اﺷﺠﺎر و ﺣﯿﻮان اﺳﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ ، ھﯿﭽﯿﮏ ً از ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺗﺠﺎوز اﯾﻦ ﺷﻤﺲ ﺑ ﮫ اﯾﻦ ﻋﻈﻤﺖ ه ﺑﻘﺪر از ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿ ﻌ ﺖ ﺧﺎرج ﻧﺸﻮد اﻧﺴﺎن اﻣﺎ ، ّ ذر ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻨﺪ و ﺑﻘﻮ ي ه ﻋﻠﻢ ﻧﻈﺎم ﻃﺒﯿﻌﺖ را در ھﻢ ﺷﮑﻨﺪ و ﺣﺎل آن در ھﻮا ﭘﺮواز ذﯾﺮوح ﺧﺎﮐ ،اﺳﺖ ﻲ درﯾﺎ ﺗﺎزد ، در زﯾﺮ درﯾﺎ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﯿﺮد و ﺑﺮ ﺟﮕﺮﮔﺎه ﻃﺒﯿﻌﺖ زﻧﺪ و ﺟﻤﯿﻊ اﯾﻨﮭﺎ را ي هﺑﻘﻮ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﺪ . ً ﻣﻼﺣﻈﮫ ﻣﻲ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﮫ ﺷﯿﺸﮫ ﺣﺒﺲ ﮐﻨﺪ و ﺻﻮت آزاد را ﺣﺼﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﻣﺤﯿﻂ ھﻮا را ﺑ ﮫ ﻣﻮج آرد و ﻣﺨﺎﺑﺮه را درﯾﺎ ﮐﻨﺪ و ﮐﻮه را ﺧﺮق ﻧﻤﺎﯾﺪ . ﺷﺮق را ھﻤﺪم ﺟﻨﻮب و ﺷﻤﺎل را دﺳﺖ در آﻏﻮش را آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺧﺎرج از ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ . اﯾﻦ ﺻﻨﺎﯾﻊ و ﺑﺪاﺑﻊ را ﺑﻘﻮه ﻋﻠﻢ ي ﺟﻮﻻن ﻧﻤﺎﯾﺪ ، ﺷﻤﺸﯿﺮ از دﺳﺖ اﻧﺴﺎن اﯾﻦ ﻗﻮه ﻲﻋﺎﺻ ي ﺑﺮﻗﯿﮫ ي ﺳﺮﮐﺶ را د ر ﺑﺮ ﺻﺤﺮا ﻲﮑﺧﺸ ، راﻧﺪ . ﻧﻤﺎﯾﺪ اﺳﺮار ﻣﮑﻨﻮﻧﮫ ﻃﺒﯿﻌﺖ . ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﮫ

اﺑﺪا

ﺧﺮق ﻋﻠﻢ ﮫﺑ

يرو ﺑﺮ ، ﻧﻤﺎﯾﺪ

ﻣﺜﻼ

ﻲﮐﺸﺘ .ﮐﻨﺪ ،ﮐﻨﺪ ﻏﺮب

ﺟﻤﯿﻊ

آرد و ﺟﻤﯿﻊ

ﺰ ﻏﯿﺐ ﺑ ّ از ﺣﯿ ﺷﮭﻮد ﻋﺎﻟﻢ ﮫ

اﯾﻦ وﻗﺎﯾﻊ ، ﺧﺎرج ﻗﺎﻧﻮن ﻃﺒﯿﻌﺖ اﺳﺖ ﻲوﻟ ، ﻖ و وﺟﻮد ﯾﺎﺑﺪ ّ ﻋﻠﻢ ﺗﺤﻘ «. 32

ي هﻗﻮ ﮫﺑ

َ ِ د

از ﻧﻘﻄﮫ ﻧﻈﺮ ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ا ﯾ

ﻦ ﺧﺮ

اﻣﺎ

ﺗﺤﻘﻖ آزاد اﻧﺴﺎن ي

يﺑﺮا ﻲﮑﯿ و ﺗﮑﻨ ي اﺑﺰار

ﮐﮫ ﻻزم ا ﺳﺖ

ﺿﺮور ي، اﻣﺎ آن ﭼﮫ ﺴﺖ. ﯿﻧ ﻲ ﮐﺎﻓ

اﺳﺖ ﮐﮫ آدﻣ ﻲ از اﺳﺎرت و ﺟﺒﺮ ﻃﺒ ﯿ ﻌﺖ در ﯾ ﯾﻲ ﺎﺑﺪ. ﭼﻨ ﯿ ﻦ اﺳﺘﺨﻼﺻ ﺑﮫ ﻲ ﻲ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻔﺲ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮ و ﺧﻮد ﺧﻮاه و ﻣﺘﻌﺼﺐ اﺳﺖ. ﺣﮑﻮﻣﺖ ﯿﻃﺒ ﻌﺖ و ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ در ﺷﮑﻞ دروﻧ ﺶ ﺑﮫ ﯾﺧﻮ ﻲ و ﻓﺮھﻨﮓ ﺑ و ﻲ ﮕﺎﻧﮕ ﯿ ﯿﺗﻘﻠ ﺪ و اﺳﺘﻌﻤﺎر و ﻧﮋادﭘﺮﺳﺘ ﻲ و ﻣﺮدﺳﺎﻻر ي ﻋﺒﺪاﻟﺤﻤﯿﺪ اﺷﺮاق ﺧﺎوری: ﭘﯿﺎم ﻣﻠﮑﻮت، ﺻﺺ 83 – 82. 32 درون ﺧﻮ ﺰ رھﺎ ﯿ ﺶ ﻧ ﯾ از اﺻﻞ ﺗﻨﺎزع ﺑﻘﺎ ﻌﻨﯾ ، ﺗﻌﺼﺐ و ﺗﻨﮓ يﻧﻈﺮ

ﻦﯾا

ﯾﻲ رھﺎ ي ﻣﻌﻨﺎ

ي ﻣﻌﻨﺎ