Ton Korver en Karin Potting - Onbegrensd werken

alles is eindig. De oplossing van vandaag kan het probleem vanmorgen zijn, en dan beginnenwe opnieuw in een nooit eindigende keten van problemen, oplossingen, nieuwe problemen en nieuwe oplossingen. Het verandert alle maal razendsnel. In de eenentwintigste eeuw lijkt de informatie- en commu nicatietechnologie (ICT) ervoor te zorgendat we onze grenzen verleggen: we produceren enwerkenniet langer uitsluitend op vaste tijdstippen en op vaste plaatsen in kantoren en fabrieken, maar ook thuis of zelfs onderweg, in de trein of auto. De smartphone en de laptop zorgen ervoor dat we niet alleen overal en te allen tijde contact kunnen zoekenmet onze collega’s, maar ook met onze afnemers. Uitgekiende softwaremaakt hetmogelijk dat we, zonder elkaar in levenden lijve te zien en te spreken, kennis delen en samenwerken. In onze kenniseconomie lijkt de scheidslijn tussen degene die levert (de pro ducent) en degene die afneemt (de consument) steeds meer te verdwijnen. Ookhier constaterenwe niet een verdwijnen van grenzen, we constaterenhet verleggen en verschuiven ervan.Niet: grenzeloos, wel: onbegrensd. We zijn nu voortdurend ‘online’ en ‘realtime’, en die digitale verworvenhe den beginnen zich langzamerhand ook uit te strekken over de wereld van de fysieke productie. Iedereen kan steeds effectiever van alles en nog wat orga niseren, endeparadox is dat daarvoor steedsminder eengrote, complexe, for mele organisatie nodig is. Hoe de organisatie eruit komt te zien?Wij stellen wel de vraag, maar hebben niet het antwoord. Onze keus om de nadruk op de veranderingen te leggen is niet zonder gevolgen. Hierdoor komen enkele vraagstukkennamelijkniet aanbod, zoalsdat overdekwaliteit vande arbeid. Dit onderwerp gaat ons wel ter harte, maar het onderzoek daarnaar is altijd organisatieonderzoek. Zo’n onderwerp past niet in een boek dat het bereik van de formele organisatie (en van hrm in zo’n organisatie) ter discussie stelt en relativeert.Over de kwaliteit vande arbeid inhet nieuwewerken, in start upbedrijfjes, bij zzp’ers enzovoort, zijnwel anekdotische berichten,maar er is geen valide enbetrouwbaar onderzoeknaar gedaan. Bovendien: wat vandaag de norm is, is morgen achterhaald. De enige constante die we nog tegenko men is de constante van de constante verandering. Die verandering komt overal vandaan, voegt zich overal in, leidt tot uitkomsten diewe niet hadden kunnen voorzien en waar we toch weer wat mee moeten. Antwoorden zijn nog niet uitgesproken of ze zijn al achterhaald.Daarom zijnwijmeer geïnte resseerd inhet stellen van vragen dan inhet geven van antwoorden.Het zijn veelal vragen van verwondering, en die verwondering is naar onze smaak en overtuiging essentieel bij elke studie en bij elk onderzoek. Het voorgaande brengt ons bij het tweede puntwaaromweniet gelukkigwa renmet het bestaande aanbod aan leerboekenPersoneel&Arbeid.Wewaren niet tevredenmet de, alweer onuitgesproken, keuze vanwat onder het ‘leren’ van een leerboekwordt verstaan. Lerenwordt veelal gezien als eenoverdracht van inzichten, ervaringen, weten enweetjes.De docent heeft de kennis ende studentmoet afwachtenwat de docent, eventueel ondersteunddoor een leer-