CZW20120062

Activiteiten Zoals altijd zit ik achteraan in de klas aan de instructietafel en heb ik alle spullen voor mijn werk die dag al klaar gelegd. Maud weet dat als het zelfstandig werken gaat beginnen, ze eerst bij mij komt zitten. Ik hoef haar niet te vragen bij me te komen. Ze pakt uit zichzelf haar spullen. Het voorbeeld dat ik geef is van de les van afgelopen donderdag, 5 juni. Juf Fenna heeft de instructie voor het rekenen gedaan, en op het bord gezet welke opdrachten er gedaan moeten worden. Maud staat uit zichzelf op en loopt naar mij toe. Ze kijkt een beetje sip. Ik vraag aan haar of ze er een beetje zin in heeft. Ze knikt van ‘ja’, maar ik ben nog niet overtuigd. Om haar een beetje vertrouwen te geven vraag ik of ze nog weet wat we de vorige keer hebben gedaan. Maud vertelt dat we het tafelspel hebben gedaan (dit spel heeft juf Hanneke gemaakt, zij is de RT’er) en dat ze alle antwoorden binnen de gestelde tijd had gegeven. Er verschijnt een kleine glimlach op haar gezicht. Op school hebben we geleerd dat terugkijken op een prettige herinnering een goede ingang biedt voor een nieuwe start. Dit zie ik bij Maud duidelijk terug. Nu hoef ik ook niet meer in te gaan op haar houding. Ik glimlach en zeg dat we vandaag het tafelspel een stapje moeilijker gaan maken. “We gaan het namelijk samen doen en dit keer halen we 1 seconde van de tijd af. Alle sommen die goed zijn, komen in het groene bakje en alle sommen die nog niet goed gaan, komen in het oranje bakje. Sommen die in het oranje bakje liggen, rekenen we samen uit.” Maud heeft tijdens de eerste ronde vijftien van de twintig sommen in het groene bakje. Ik geef haar een compliment en er verschijnt een lach op haar gezicht. De vijf sommen die Maud nog moeilijk vindt, bekijken we. Kunnen we het tekenen of hebben we materiaal dat we kunnen gebruiken? Maud moet eerst zelf bedenken hoe we de som kunnen oplossen. Door haar zelf na te laten denken over een mogelijke oplossing, wordt ze er meer betrokken en kan ze zichzelf beter helpen als ik er niet bij ben. Bovendien motiveert haar dit meer dan dat ik haar oplossingen aanbied. Kortom: ik heb haar gemotiveerd, gestimuleerd, gecomplimenteerd en een beroep gedaan op haar zelfredzaamheid. Resultaat Maud gaat door mijn hulp en de opdrachten die ik geef vooruit. Ze kent inmiddels alle tafels tot 7 en we herhalen deze regelmatig. Doordat Maud in de les en de toetsen ervaart dat ze de tafels beter kent, wordt ze zelfverzekerder en heeft ze ook meer belangstelling voor de les. Ze steekt nu zelfs haar vinger wel eens op om een antwoord te geven op een som van de tafels. En ze heeft vaker haar werk af bij het zelfstandig werken. Haar zelfvertrouwen is duidelijk toegenomen. Dit komt natuurlijk ook door hoe juf Fenna haar leergedrag in de klas stimuleert.

57

KOMPAS