Handboek rehabilitatie voor zorg en welzijn - Lies Korevaar en Jos Dröes

Handboek rehabilitatie voor zorg en welzijn

van het gewenste resultaat en het kiezen van de daartoe benodigde inter venties. In de wijkteams biedt de IRB een geschikte technologie om te beschrijven welke wensen, behoeften en doelen mensen hebben (terrein, fase, het stellen van een doel), om na te gaan wat zij zelf kunnen doen (functionele diagnos tiek), en om te inventariseren welke ondersteuning zij kunnen krijgen van uit hun eigen netwerk en welke ondersteuning nodig is vanuit de zorg of de gemeentelijke dienstverlening (hulpbrondiagnostiek). De IRB kan zodoende een van de methodische kernen zijn van het functioneren van wijkteams. Belangrijke uitgangspunten zijn de acht bakens van Welzijn Nieuwe Stijl (Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, 2010). Bij het in prak tijk brengen van deze bakens zijn de IRB-modules de natuurlijke manier om individuele gesprekscontacten methodisch vorm te geven. Ook het benut ten van collectieve voorzieningen vraagt om individuele verheldering van doelen, mogelijkheden, vaardigheidseisen en noodzakelijke ondersteuning. Gezien en gehoord worden als individu versterkt de eigen kracht en de zelf werkzaamheid van mensen. De IRB is een geschikt instrument om dit te bereiken. Het is uitermate belangrijk dat Wmo-gefinancierde activiteiten niet alleen gericht worden op het bieden van ondersteuning, maar ook op het aanleren van vaardigheden waardoor mensen in de toekomst zelfstandiger kunnen functioneren en ook zelfstandiger de ondersteuning kunnen vragen die zij nodig hebben. Doelstelling van dit boek Dit boek is een studieboek. Doelstelling is het ondersteunen van de student/ lezer bij het zelfstandig uitvoeren van alle activiteiten die horen bij rehabili tation counseling met individuele hulpvragers. Natuurlijk volstaat het lezen van een boek niet bij het verwerven van vaardigheden en competenties. Een gedegen opleiding omvat, naast het bestuderen van literatuur en theorie, ook het uitvoeren van praktijkopdrachten en het bespreken van de resul taten daarvan. Het leren van rehabilitatietechnieken vereist oefening. Het gaat daarbij niet alleen om het aanleren van een bepaalde attitude en tech niek, maar ook om het afleren van ingesleten reflexen, zoals gedachten als ‘dat kan niet’, ‘daar beginnen we niet aan’ of ‘daar is mijn cliënt veel te ziek/ beperkt/moeilijk voor’, de als goede bedoelingen verpakte beter-wetenre flex, en de neiging om de verantwoordelijkheid over te nemen (Van Wel et al., 2014). De hulp- of dienstverlener moet vanuit een ander perspectief le ren kijken: niet vanuit probleembeheersing, maar vanuit ondersteuning van wensen, krachten en groeimogelijkheden. Bij de samenstelling van dit boek hebben we met het voorgaande rekening gehouden. Ieder hoofdstuk wordt afgesloten met drie opdrachten om de verworven kennis en inzichten te verwerken en in praktijk te brengen.

26