PanPost nummer 4 oktober 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 4 | december 2016

Voorwoord van de Voorzitter

I eder mens maakt in zijn of haar leven veel keuzes. Gelukkig kunnen we dat in de meeste gevallen zelf doen. Vaak doet de overheid dat voor ons, of worden we daartoe gedwongen door allerlei omstandigheden. We zijn gaan motorrijden omdat we dat zelf wilden. Op mijn 16 e maakte ik de keuze geen brommer te kopen, maar een paar jaar door te sparen voor een motor. Met vakantiebaantjes is dat in mijn studieperiode ook gelukt. Rond mijn 18 e verjaardag kocht ik een gebruikte Ducati 250 Mach 3. Ik was daar blijer mee dan mijn moeder. Na veel sleutelen en aan- duwen heb ik die na een aantal jaren verkocht. In dezelfde periode had ik ook een enduro- motor. Weer keuzemomenten in het leven. Daarna volgde de periode huisje- boompje-beestje met een gezin en twee kleine kinderen. Het budget voor een motor was er een poosje niet, maar regelmatig kon ik een motor lenen. Na die periode toch maar weer een motor gekocht: nu een Honda Revere -de voorloper van de Deauville-, later een VFR, toen de ST1100 en nu de ST1300. Ook weer keuzemomenten.

Na mijn beroepsperiode ben ik in 2009 lid geworden van de Club Pan-European Nederland. Niet zo lang daarna ben ik gevraagd het bestuur te versterken. Op dat moment bestond het bestuur uit twee leden en een interim-secre- taris. Na deze verkiezing bestond het bestuur uit vijf leden. Dat was ook het maximum in de statuten. Met vijf mensen en een goede taakverdeling kun je heel wat bereiken. Na iedere bestuurstermijn van twee jaar is er weer een verkiezing voor de betreffende persoon, weer zo’n keuzemoment: ga ik door of stop ik. Bij de afgelopen verkiezingen heb ik mezelf kandi- daat gesteld. Vanaf de volgende ALV op 5 maart ben ik echter niet herkiesbaar. Dan ben ik zes jaar bestuurslid geweest, waarvan één jaar waarnemend voorzitter en drie jaar voorzitter. Niet omdat ik het niet naar mijn zin heb, maar door tijdgebrek. Dat klinkt vreemd voor een pensionado, maar op dit moment is mijn agenda te vol. Eigenlijk was het plan vier jaar bestuurslid te zijn, maar het jubile- umjaar kwam eraan en het was niet de gemakkelijkste periode in de club. Daarom was dat niet het juiste moment om de keuze te maken om te stoppen.

De onderlinge sfeer in het bestuur is uitstekend en ook binnen de club is het plezierig ‘werken’. Als vice-voorzitter van FIM Europe (Europese motorbond als onder- deel van de wereldbond) ben ik teveel op pad. Ik vlieg meer dan dat ik motor rijd. Veel ritten van de toerkalender gaan aan mijn neus voorbij. Ik heb dan een schuldge- voel door een gebrek aan betrok- kenheid. De situatie zal de komende jaren niet veranderen (ook weer een van de keuzemo- menten). Gelukkig heb ik wel het gevoel een bijdrage te hebben geleverd aan het functioneren van onze club en stop met gemengde gevoelens. Het bestuur gaat op zoek naar een opvolger en daarna gaat alles weer door zoals het geweest is. Nogmaals, niet uit onvrede, maar het gevoel dat ik er te weinig bij ben is een feit. Vanzelfsprekend blijf ik lid van de club en zal ik bij een aantal activiteiten komen opdagen. Ik wens eenieder veel geluk en een mooi seizoen 2017. Uiteraard wens ik alle leden prettige feest- dagen.

5