ﺧﺎل اﻋﻈﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﯿﺪﻋﻠﯽ ﻗﺪرداﻧﯽ ﻣﯽ
ﮐﻨﻨﺪ اﻣّﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﮫ ﺧﻼف آﻧﭽﮫ ﮐﮫ
ﻓﺮض ﻣﺘﺪاول اﺳﺖ
ﺣﻀﺮت
اﻋﻠﯽ'
ﺷﺨﺺ
دﯾﮕﺮی را ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﮐﮫ اﯾﺸﺎن را ﭘﺮورش داد و ﺑﺰرگ ﮐﺮد و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﻤﻮد
ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ. اﯾﻦ ﺷﺨﺺ
ﺑﺰرﮔﻮار ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ
ﺟﻨﺎب
ﻣﺒﺎرک ﻏﻼم ﺣﺒﺸﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ
ﻋﺒﻮدﯾﺖ و اﯾﻤﺎﻧﺶ ﺑﮫ ﻣﻘﺎم
ﺳﻠﻄ
ﻨﺖ و اﻣﺎرت
ارﺗﻘﺎء
ﯾﺎﻓﺖ. ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻣﺤﺒّﺖ ﻣﺨﺼﻮص ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﮫ
ﺟﻨﺎب ﻣﺒﺎرک در ﺧﻼل اﯾﻦ ﺑﯿﺎن
ھﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺸﮭﻮد ﻣﯽ
ﺑﺎﺷﺪ. در ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺷﻤﺎرهء
۷
ﻣﺮﺑﻮط ﺑﮫ
۷
ﺳﺎﻟﮕﯽ
زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﭘﺲ از دﻋﺎ در ﺣﻖّ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﺎن ﭼﻨ
ﻣﯽ ﯿﻦ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ
:
»
ﻓﺎﻧﺰل اﻟﻠﮭﻢ ﻋﻠﯽّ
،
ﻓﯽ ﺣﯿﻦ اﻟﺬی ﮐﻨﺖ ﻋﻨﺪک ﺣﺮف اﻟﻮاو
،
و ﻣﻦ رﺑّﺎﻧﯽ ﯾﻮﻣﺌﺬ ﻣﻦ ﻋﻨﺪک اﻟﺬی ﮐﺎن
اﺳﻤﮫ ﻣﺒﺎرک ﻣﺎﯾﻨﺒﻐﯽ ﻟﺠﻼل ﻗﺪس ارﺗﻔﺎﻋﮏ و ﺑﺪاﯾﻊ ﻋﺰّ ظﮭﻮراﺗﮏ...
.«
در اﯾﻦ ﺑﯿﺎن ﻋﺰﯾﺰ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب
ﻣﯽ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ
: ای ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻔﺮﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ
۷
ﺳﺎﻟﮫ ﺑﻮدم
)ﺣﺮف واو
ﯾﻌﻨﯽ
۶
=
ﺑﻌﺪ از ﻧﻘﻄﮫ
۷
( و ھﻤﯿﻨﻄﻮر ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﮫ آن ﻣﻮﻗﻊ
ا
ز ﻧﺰد ﺗﻮ ﻣﺮا ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽ
ﮐﺮد ﮐﮫ
اﺳﻤﺶ ﻣﺒﺎرک ﺑﻮد آﻧﭽﮫ را ﮐﮫ ﺷﺎﯾﺴﺘﮫء ﺟﻼل ﻗﺪس ارﺗﻔﺎع ﺗﻮ و ﺑﺪاﯾﻊ ﻋﺰّ ظﮭﻮرات ﺗﻮ ﻣﯽ
ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ
ﺑﯿﺎن اﺳﻢ ﮐﺴﯽ را ﮐﮫ ﻣﺮﺗﺐ ﺑﺮاﯾﺶ دﻋﺎ
ﻣﯽ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ
، ﮐﺴﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ھﻤﺮاه ﭘﺪر و ﻣﺎدر او را ﺑﮫ ﻋﻨ
ﻮان
ﺷﺨﺼﯽ
ﮐﮫ اﯾﺸﺎن را ﺑﺰرگ ﮐﺮد و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﻤﻮد ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻣﯽ
ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ
،
ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽ
ﺷﻮد. در واﻗﻊ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب
ﻣﺒﺎرک را در ردﯾﻒ ﭘﺪر ﺧﻮد ﻗﺮار ﻣﯽ
دھﻨﺪ و ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻋﺸﻘﯽ ﮐﮫ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ آﺛﺎرﺷﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﮫ او
آﺷﮑﺎر اﺳﺖ
،
ﭘﯿﺎم ﺻﻠﺢ و ﺑﺮادری و اﻧﺴﺎن
دوﺳﺘﯽ
را ﺑﮫ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽ
آورد. در دﻧﺒﺎﻟﮫء ھﻤﺎن
ﺑﯿﺎن ﻧﯿﺰ
ﻣﻄﻠﺐ دﯾﮕﺮی ذﮐﺮ ﻣﯽ
ﺷﻮد ﮐﮫ ﺑﺴﯿﺎر ﺟﺎذب و ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺳﺖ. در ﺗﻮﺻﯿﻒ ﺟﻨﺎب ﻣﺒﺎرک ﺣﻀﺮت ﺑﺎب در
دﻧﺒﺎﻟﮫء ھﻤﺎن ﺑﯿﺎن ﮐﮫ ﻧﻘﻞ ﺷﺪ ﭼﻨﯿﻦ
ﻣﯽ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ
:
»
و ﺑﻤﺎ ﻗﺪ ﺻﻨﻊ ھﻨﺎ
ﻟﮏ ﻟﯽ اﻟﺴﮭﻢ و اﻟﻘﻮس ﻟﻤﺎ اﺷﺘﻐﻠﻦ ﺑﮫ ﻣﺎ اﻧﺖ ﺗﻌﻠﻢ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﮏ و رﺣﻤﺘﮏ
ﯾﻌﻨﯽ «.
ﺧﺪاوﻧﺪا ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ در آن زﻣﺎن
ﻣﺒﺎرک ﺑﺮای ﻣﻦ ﻣﯽ
ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ آن ﺑﺎزی ﮐﻨﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﯿﺮ و ﮐﻤﺎن
ھﻢ آﻧﭽﮫ ﮐﮫ در ﻋﻠﻢ ﺗﻮﺳﺖ از ﻓﻀﻞ و رﺣﻤﺖ ﺑﺮ او ﺑﻔﺮﺳﺖ.
وﻓﺎی ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺑﮫ ﮐﺴﯽ ﮐﮫ از ﮐﻮدﮐﯽ
آن ﺣﻀﺮت
ﺑﮫ ﺧﺪﻣﺘﺸﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد،
ﺑﮫ
ﯾﺎد
آورد
ن آن
ﺧﺎدم
دﻟﺴﻮﺧﺘﮫ
در ﮐﻮه
ھﺎی آذرﺑﺎﯾﺠﺎن، دﻋﺎ و
ﻣﻨﺎﺟﺎت
در ﺣﻖّ وی و ﻓﺮﺳﺘﺎدن د
رود ﺑﮫ او در ﻧﺎﻣﮫ
ھﺎی
ﺣﻀﺮﺗﺸﺎن ﺑﮫ ﻣﺎدر و ھﻤﺴﺮ و داﯾﯽ
ھﺎﯾﺸﺎن، ﺗﺠﻠﯿﻞ از او ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﯽ ﮐﮫ در ظﺎھﺮ ﻏﻼم وﻟﯽ در
ﺑﺎطﻦ و ﻣﻌﻨﺎ ﺳﻠﻄﺎن راﺳﺘﯿﻦ اﺳﺖ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫء زﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﮫ ﺟﻨﺎب ﻣﺒﺎرک ﺑﮫ راﺳﺘﯽ ﺑﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب
ﻋﺸﻖ ﻣﯽ
ورزﯾﺪ و
اﯾﺸﺎن
ﻧﯿﺰ ﺑﮫ
ﺧﺎدم
ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮫ راﺳﺘﯽ ﻋﻄﻮﻓﺖ و ﻣﺤﺒّﺖ
وﯾﮋه
ای داﺷﺘﻨﺪ و اﯾﻦ ﻣﺤﺒّﺖ
ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺑﻮد ﮐﮫ آن
ﺧﺎدم
را ﻓﺨﺮ ھﻤﮫء ﺳﻼطﯿﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﻮد.