204 / 698
٢٠٣
ﻣﻰ
. ﺧﻨﺪﻧﺪ
ﻋﻤﻠﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻣﻮﺱ ﮐﻤﺘﺮ ﻣﻠّ
ﺘﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻥ ﻳﺎﻓﺖ
.
ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﻀﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﮐﺴﻰ
ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻗﺎﺗﻞ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺕ ﻣﺎﻟﻰ ﻳﺎ ﻧﺎﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﻣﺤﺎﮐﻤﻪ
ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ
.
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻣﺘﻬﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ
ﻭ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﻓﺤﺎﺷﻰ
ﻣﻘﺘﻮﻻﻥ ﺑﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ
. ﺍﻧﺪ
ﻭﺍﻗﻌﻪ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﻗﻮ ﻗﺮﻳﺐ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ
ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺍﺯ ﺷﻮﺍﻫﺪ ﺍﻳﻦ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﻭ ﺩﺭﻭﻍ ﭘﺮﺩﺍﺯﻯ ﺍﺳﺖ
.
ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺩﻝ
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﻭ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﻓﺎﺳﺪ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﻋﺪّﻩ
ﺍﻯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ
ﮔﻨﺎﻩ ﺭﺍ
ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ
ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎ
ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻧﻴﮏ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺷﺮﻳﻔﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ
ﻣﺎﺟﺮﺍﻫﺎ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﻤﻰ
ﺷﻮﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻟﮑﻪ
ﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ
.
ﺣﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﺷﺶ ﺩﻫﻪ ﺑﺎ ﺍﻭﺝ
ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻮﺝ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
ﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ
،
ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ
ﺳﺮﺍﻍ ﺁﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﺏ ﻭ ﺗﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺘ
ﻞ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ
ﺳﺎﺯﻧﺪ ﺗﺎ ﺯﻣﻴﻨﮥ
ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ
ﺩﻳﮕﺮﻯ
ﺭﺍ ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ
.
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﻩ
ﻫﺎﻯ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎﻩ
۱۳٨۴ ،]
ﻓﻮﺭﻳﻪ
٢٠٠٦ [
ﻣﻘﺎﻻﺗﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ
ﺷﺒﮑﻪ
ء ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺳﻪ ﺳﻴﻤﺎ،
ﺭﻭﺯ
۲۳
ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎﻩ
۱۳۸۷
ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻧﻔﻮﺫ »
ﻧﺎﻣﺮﺋﻰ
«
ﺍﺯ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
» ﻫﺎﻯ
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺗﺎﺭﻳﮑﻰ
«
، ﺁﻥ ﺍﺗّ
ﻬﺎﻡ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺗﺼﻮﻳﺮ
ﺍﺟﺴﺎﺩ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎﻥ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺗ
ﺎ
ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻫﻢ
ﻣﻴﻬﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺰﺩ
.
ﺷﺮﺡ
ﺍﻳﻦ
ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺭﺍ
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻳﺰﺩ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺑﻰ
ﺑﻨﺎﻡ
ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎﻥ
ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ
)
ﺍﻓﻨﺎﻥ،
ﺑﻰ ﺗﺎﺭﻳﺦ
(
ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺒﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺧﻼﺻﻪ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ
. ﮔﺮﺩﺩ
٩٤
ﻭﺍﻗﻌﻪ ﻗﺘﻞ ﻓﺠﻴﻊ ﺻﻐﺮﻯ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ
ﺩﺭ ﺍﺑﺮﻗﻮ
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ
)
ﺩﻯ ﻣﺎﻩ
١٣٢٨
ﺷﻤﺴﻰ
]٣
ﮊﺍﻧﻮﻳﻪ
١٩٥٠ ([
ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ
ﺍﻣﻴﺪ ﺳﺎﻻﺭ ﺍﺯ
ﻣﻘﺘﺪﺭﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﻣﻼّ
ﮐﻴﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺁﺑﺎﺩﻩ ﻭ ﺍﺑﺮﻗﻮ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ
ﺁﻣﺪﻧﺪ
.
94
ﮐﺘﺎﺏ
ﺑﻴﮕﻨﺎﻫﺎﻥ
)
ﻧﺴﺨﮥ ﺗﺎﻳﭙﻰ
ﺩﺭ (
۲۸۰
ﺻﻔﺤﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎﻯ ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ
ﺟﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮐﻰ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻭﮐﻼﻯ ﻣﺪﺍﻓﻊ ﻭ ﺣﺘﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺁﻥ
ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ﺗﺪﻭﻳﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻮﺍﻯ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺍﺑﺮﻗﻮ ﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻧﻴﺰ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻳﺰﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﺯﺍﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﻧﺪ ﻣﻰ
ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ
.