Goriz Nakhasteh

27 / 294

یوسف آلیاری
* نامه پیش از اعدام ‌وصیت
این مرگی خودخواسته است
مادر فداکار، خواهران و برادران عزیزم،
آرزومندم همیشه خوش و خرم و شادکام باشید.
م و با این تقاضا و امید ��نویس‌ادمانه برایتان می��این چند خط را به عنوان الوداع ش
مهمی در بین نبوده است.‌که واقعا مسئله
کنم. کوچولوی هوشنگ و خواهر ‌روع می��ها (مطابق معمول) ش‌اول از همه از بچه
از هم مجالس را با ��ک و رقاصک چی؟ ب��ت؟ الدوز عروس��جانی علی! چطور اس‌جان
ت، لابد تدریس در دانشگاه ��کند؟ علی بالا چطور اس‌رحال می��اد و س��رقص خود ش
ل را بگیرد. کورش ��ت که جایزه نوب��انده و در فکر اختراع بدیعی اس��را به پایان رس
وا دارند یا ��ر جنگ و دع��دا و آیلا آیا باز هم با هم س��کند؟ و آی‌کار می��ان چ��مهرب
کند؟ آیا بازم همه را ‌کار می‌اند. نازلی محبوب من چه ‌آمیز کرده‌تی مسالمت��زیس‌هم
داشتنی چطور ‌کند؟ لیلای قشنگ و دوست‌حور و مسرور می��هایش مس‌زبانی‌با بلبل
دار ‌افتخار چی؟ و بالاخره منیژه عزیزم خوب است؟ بچه‌ت و مسعود عاقل و مایه��اس
شان را از طرف من سلام گرم و «برشته» ‌دیدم. همه ‌اش را می‌شده است؟ کاش بچه
در ۱۳۲۴ . یوسف آلیاری در سال1363 تان�� - تاب آلیاری: �� * یوس
تبریز متولد شد. از پایه گذاران سازمان کارگران انقلابی ایران - راه کارگر - و از اعضای کمیته مرکزی
در زندان اوین تیرباران شد. ۱۳۶۳ در تهران بازداشت شد و در مرداد۱۳۶۲ آن بود. در مرداد