توقیع وصیت حضرت باب

3 / 13

آﻧﮕﺎﻩ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﺑﻴﺎن ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ در اﻳﺎم ﺗﻮ " ﻣﺜﻞ" ﺧﻮدت را
آﺷﮑﺎر ﻓﺮﻣﻮد در آﻧﺼﻮر آن ت
ﺷﺨﺺ
دﻳﮕﺮ اﺳﺖﮐﻪ از ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ وارث اﻣﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. وﻟﯽ اﮔﺮ
ﺧﺪاوﻧﺪ او را آﺷﮑﺎر ﻧﻔﺮﻣﻮد ﺑﺪانﮐﻪ ﺧﺪا ﳔﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖﮐﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺘﻮ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ. در آﻧﺼﻮرت ﺑﺎﻳﺪ
ﳘﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن اﻣﺮ را ﲞﺪا ﺗﻔﻮﻳﺾ ﳕﺎﻳﻨﺪ و ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﳘﻪ ﺑﺎﺑﻴﺎن را ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻌﻴﺖ ﺷﻬﺪاء ﻓﺮا ﲞﻮاﻧﺪ،
ﺷﻬﺪاﻳ ﯽﮐﻪ از اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﭘﲑویﮐﻨﻨﺪ. اﻳﻦ ﺑﻴﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺣﲑت اﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﺎب
ً ﺑﺼﺮاﺣﺖ اﻋﻼن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪﮐﻪ رﻫﱪی ﻣﻴﺰا ﳛﻴﯽ ﺻﺮﻓﺎ ﻳﮏ رﻫﱪی اﲰﯽ اﺳﺖ و در واﻗﻊ در ﻫﺮ ﺣﺎل او
ﺑﺎﻳﺪ رﻫﱪی را ﺑﻪ دﻳﮕﺮان ﺑﺴﭙﺎرد ﺑﺪون آﻧﮑﻪ در ﻋﻤﻞ ﻣﺮﺟﻌﻴﺘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ اﮔﺮ اﻳﻦ
ﺗﻮﻗﻴﻊ را ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﺎﻳﺖ ﺑﮕﲑﱘ ﺑﺎﻳﺪ اﻋﱰافﮐﻨﻴﻢﮐﻪ ﲝﺚ ﺗﻮﻗﻴﻊ وﺻﺎﻳﺖ در واﻗﻊ ﻧﻔﯽ وﺻﺎﻳﺖ اوﺳﺖ.
ﳑﮑﻦ اﺳﺖ ﺗﺼﻮر ﺷﻮد ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﺎن ﻧﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﲑزا ﳛﻴﯽ ازل ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﺟ ﺎﻧﺸﲔ او ﭘﺲ از
وﻓﺎﺗﺶ ﻣﯽﮔﺮدد. اﻣﺎ ﭼ ﻨﲔ ﻧﻴﺴﺖ و در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺑﺎﺑﻴﺎن ازﻟﯽ و
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎن
ﻫﺮ دو اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ.
ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ ﺑﻪ ﺻﺮاﺣﺖ اﻳﻦ ﺑﻴﺎ ن را ﺑﻪ ﳘﲔ ﻣﻌﻨﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ و ر ؤ ﺳﺎی ﺑﺎﺑﻴﻪ ازﻟﯽ ﻧﻴﺰ در ردﻳﻪ ﻫﺎی
ﺧﻮد ﻋﻠ ﻴﻪ ﺣﻀﺮت ﺑﻬﺎءاﷲ ﳘﲔ ﻣﻌﻨﺎ را ﺗ ﺄ ﮐﻴﺪ ﳕﻮدﻩ اﻧﺪ. ﻋﲔ ﺑﻴﺎن ﺣﻀﺮت ﺑﺎب اﻳﻦ اﺳﺖ:
ﻓﺎن ﻳﻈﻬﺮ اﷲ ﻓﯽ اﻳﺎﻣﮏ ﺑﻤﺜﻠﮏ ﻫﺬا ﻣﺎ ﻳﻮرﺛﻦ اﻻﻣﺮ ﻣﻦ ﻋﻨﺪ اﷲ اﻟﻮاﺣﺪ اﻟﻮﺣﻴﺪ. ﻓﺎن ﻟﻢ ﻳﻈﻬﺮ
ﻓﺎﻳﻘﻦ ﺑﺎن اﷲ ﻣﺎ اراد ان ﻳﻌﺮف ﻧﻔﺴﻪ ﻓﻠﺘﻔﻮﺿﻦ اﻻﻣﺮ اﻟﯽ اﷲ رﺑﮑﻢ و رب اﻟﻌﺎﻟﻤﻴﻦ ﺟﻤﻴﻌً أﻣﺮ و ﺎ
ﺑﺎﻟﺸﻬﺪاء اﻟﻠﺬﻳﻦ ﻫﻢ ﻳﺘﺒﻌﻮن ﻓ ﯽ اﻣﺮ رﺑﻬﻢ و ﻫﻢ ﻋﻦ ﺣﺪود اﷲ ﻻ ﻳﺘﺠﺎوزون.