تقویم بدیع

11 / 28

ﺑﮫ دوازده ﻣﺎه ﻧﯾﺳت. ﺗﻧﮭﺎ ﻣطﻠﺑﯽ ﮐﮫ ﻟزوم دارد آن اﺳت ﮐﮫ 4 ﻓﺻل در
ﻣواﻗﻊ ﺛﺎﺑﺗﯽ از ﺳﺎل ظﺎھر ﺷوﻧد ﭼرا ﮐﮫ 4 ﻓﺻل اﻣری طﺑﯾﻌﯽ و ﻧﺟوﻣﯽ
اﺳت. اﻣﺎ ﺣﺗﯽ ﻣﻔﮭوم 12 ﻣﻧطﻘﮥ ﺑروﺟﯽ ﻧﯾز ﺧود ﻣﻌﻠول ﺗﺄﺛﯾر ﻣﻌﺎدل
ﺳﺎﺧﺗن ﻣﺎه ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﺑﺎ ﺳﯾر و ﭼرﺧش ﻣﺎ ه اﺳت و ﺑﮫ اﯾن ﺟﮭت اﺳت ﮐﮫ
داﯾرۀ
ﻧﺟوﻣﯽ ﺑﮫ 12 ﻗﺳﻣت )و ﻧﮫ 8
ﯾﺎ
16
ﯾﺎ
20
ﯾﺎ
24 ...( ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ
ﮔردد. ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر ﺗﻘﺳﯾم ﺳﺎل ﺑﮫ دوازده ﻣﺎه در ﺗﻘوﯾم ﺧورﺷﯾدی
ﺿروری ﻧﯾﺳت اﻣﺎ ﺑﺧﺎطر ﻋﺎدﺗﮭﺎی ﻣﺎه - ﻣﺣور، ھر ﻣﺎه ﺣدود 30 روز و
در ﻧﺗﯾﺟﮫ ھر ﺳل ﺑﮫ 12 ﻣﺎه ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﮔردد.
از اﯾﻧﺟﺎﺳت ﮐﮫ ﺗﻘوﯾم ﻣﺗداول ﻣﯾﺎن ﻗوم ازﺗﮏ و ﻣﺎﯾﺎ ﺑراﺳﺗﯽ ﺗﻘوﯾﻣﯽ
ﺧ ورﺷﯾدی ﺑود ﭼرا ﮐﮫ ﺳﺎل ﺑﮫ 18 ﻣﺎه و ھر ﻣﺎه ﺑﮫ 20 روز ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ
ﺷد و آﻧﮕﺎه 5 روز ﺑﯽ ﻧﺎم ﺑﮫ ﺳﺎل اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽ ﮔردﯾد. ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ھﻣﺎﻧﻧد
ﺗﻘوﯾم ازﺗﮏ ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﺧورﺷﯾدی اﺳت. اﻣﺎ ﺑﺟﺎی 18 ﻣﺎه ﮐﮫ ھرﻣﺎه 20
روز ﺑﺎﺷد ﺳﺎل ﺑدﯾﻊ ﺑر اﺳﺎس 19 ﻣﺎه ﮐﮫ ھرﻣﺎه 19 روز اﺳت ﺗﻌرﯾف
ﻣﯽ ﮔردد. در واﻗﻊ ﺗﻘوﯾم ﺑدﯾﻊ ﺑﺟﺎی 360 ﮐﮫ ﺷﻣﺎرۀ ﻣﻌﻣول در ﺑﺳﯾﺎری
از ﺗﻘوﯾﻣﮭﺎ ) 360 = 12
* 30 ( ﻣﯽ ﺑﺎﺷد
ﺷﻣﺎره
361 را اﻧﺗﺧﺎب ﻣﯽ ﮐﻧد
ﮐﮫ ﺣﺎﺻﻠ
ﺿرب
19
در
19 اﺳت . ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﺳﺎل ﺑﻌﻧوان 361 روز
ﺑﺎﺿﺎﻓﮥ 4
ﯾﺎ
5 روز )در ﺳﺎل ﮐﺑﯾﺳﮫ( ﺗﻌرﯾف ﻣﯽ ﮔردد و از اﯾن ﺟﮭت
ﻣﻧطق آن ﮐﺎﻣﻼٌ ﺧورﺷﯾدی اﺳت.
از اﯾﻧﺟﺎﺳت ﮐﮫ ﺑﺎﯾد ﺗوﺟﮫ ﮐرد ﮐﮫ ﺑﺧﻼف ﻣﺑﺎﺣث ﻣﺗداول، ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری
ﻧﯾز در ﺣﻘﯾﻘت ﻣﻌﻣوﻻٌ ﺗﻘوﯾﻣﯽ ﻗﻣری - ﺷﻣﺳﯽ اﺳت. ﻋﻠت اﯾن ﻣطﻠب اﯾن
اﺳت ﮐﮫ در ﺗﻘوﯾم ﻗﻣری ﻧﯾز ﻣﻌﻣوﻻٌ ﺳﺎل ﺑﮫ 12 ﻣﺎه ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽ ﺷود. اﻣﺎ
اﻧﺗﺧﺎب
ﺷﻣﺎره
12 ﺻرﻓﺎٌ ﺑﺧﺎطر آن اﺳت ﮐﮫ در ﯾﮏ ﺳﺎل ﺧورﺷﯾدی ﮐﮫ
د ﺣدو 365 روز اﺳت ﺗﻌداد ﻣﺎھﮭﺎی ﮐﺎﻣﻼٌ ﻗﻣری اﻧدﮐﯽ ﺑﯾش از 12
ﻣﯽ
ﺑﺎﺷد ﯾﻌﻧﯽ ﻧزدﯾﮑﺗرﯾن ﻋدد ﺑﮫ ﺳﺎل ﺧورﺷﯾدی 12 ﻣﺎه ﻗﻣری اﺳت. ﺑدﯾن
ﺟﮭت اﺳت ﮐﮫ ﺣﺗﯽ آﯾﺎت ﻗرآن ﻧﯾز ﮐﮫ ﺳﺎل را ﻧزد ﺧداوﻧد 12 ﻣﺎه اﻋﻼن
ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد در واﻗﻊ ﺿرورت اﺣﺗﺳﺎب ﺳﯾر ﺧورﺷﯾد در ﺑﻧﺎی ﺗﻘوﯾم را ﺗﺄﯾﯾد
ﻣﯽ ﮐﻧد. در واﻗﻊ ﻣﺧﺎﻟﻔت ﻗرآن ﺑﺎ ﻗﺎﻋده
"ﻧﺳﺊ"
ﻧﮫ ﺑﺧﺎطر ﻣﺧﺎﻟﻔت ﺑﺎ