1 / 4
١
ﻫﻮﯾّﺖ
۱
زﯾﮕﻤُﻨﺖ ﺑﺎوﻣَﻦ
ﯾﮑﯽ از
رﺳﻮمِ ﻗﺪﯾﻤﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﭼﺎرﻟﺰ در ﭘﺮاگ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ
در ﻣﺮاﺳﻢ اﻋﻄﺎی دﮐﺘﺮای اﻓﺘﺨﺎری ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ، ﺳﺮودِ
ﮐﺸﻮر ﻣﻠّﯽ
ﻧﻮازﻧﺪ ش را ﻣﯽ
.
وﻗﺘﯽ ﻧﻮﺑ
ﺷﺪ ﺘﻢ
، از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﺑﯿﻦ ﺳﺮودﻫﺎی
ﻣﻠّﯽ
ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ و ﻟﻬﺴﺘﺎن ﯾﮑﯽ
را
ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﻢ...ﺧﺐ،
ﭼﻨﯿﻦ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ
ﺑﺮاﯾﻢ آﺳﺎن ﻧﺒﻮد.
زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ
ﺣﻖ ﺗﺪرﯾﺲ را از ﻣﻦ ﺳﻠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ
دﯾﮕﺮ ﻧ
ﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ در
ﮐﺸﻮرِ زادﮔﺎﻫﻢ ﻟﻬﺴﺘﺎن ﺑﻤﺎﻧﻢ
و
زﻧﺪﮔﯽ
در ﺑﺮ
ﯾﺘﺎﻧﯿﺎ را
ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ
م و ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻣﮑﺎنِ
ﺗﺪرﯾﺲ
، ﻣﺮا ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ.
اﻣﺎ در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮ، ﺗﺎزه
، ﭘﻨ وارد
ﺎﻫﻨﺪه
ای از
ﮐﺸﻮری ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ، و ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﻮدم.
ﺣﺎﻻ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ
و ﺗﺒﻌﻪ
ی اﯾﻦ ﮐﺸﻮرم اﻣﺎ
ﻣﮕﺮ ﯾﮏ ﺗﺎزه
وارد ﻣﯽ
ﺗﻮاﻧ
ﺪ دﯾﮕﺮ
ﺗﺎزه
وارد ﻧﺒﺎﺷﺪ؟
ﻧﻤﯽ
ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﻮد را اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺟﺎ ﺑﺰﻧﻢ، داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن و ﻫﻤﮑﺎراﻧﻢ ﻫﻢ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ
ﺧﺎرﺟﯽ، و
ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ دﻗﯿﻖ، ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﯽ
ام.
اﯾﻦ "ﺗ
ﻔﺎﻫﻢ
ِﻧﺎﻧﻮﺷﺘﻪ
" ﺿﻤﻨﯽ ی
ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﻣﺎﻧﻊ از ﺗﯿﺮﮔﯽ رواﺑﻄ
ﮑﻪ ﺑﻠ ﺷﺪ ﻣﯽ ﻤﺎن
اﯾﻦ رواﺑﻂ را
ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ و ﺑﯽ
دردﺳﺮ
، و در ﮐﻞ،
ﺻﻤﯿﻤﯽ
و دوﺳﺘﺎﻧﻪ
ﮐﺮد. ﻣﯽ
ﭘﺲ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽ
ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺳﺮود
ﻣﻠّﯽ
ﻟﻬﺴﺘﺎن را ﻣﯽ
ﻧ
ﻮاﺧﺘﻨﺪ؟
اﻣﺎ
اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ
ﮐﺮدﻧﺪ، ﮔﻮلِ ﻇﺎﻫﺮ را ﺧﻮرده ﺑﻮدﻧﺪ:
ِﺳﯽ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از
ﻣﺮاﺳﻢ
داﻧﺸﮕﺎه ﭼﺎرﻟﺰ، ﺗﺎﺑﻌﯿﺖ
ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﯽ
ام را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدم.
اﯾﻦ
ﻣﺤﺮوﻣﯿّﺖ
، رﺳﻤﯽ
ﺑﻮد و ﺗﻮﺳﻂ
ِّﻗﺪرﺗ
ﯽ اﻋﻤﺎل ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﻖ
ِ
ﺟﺪا ﮐﺮدن
"داﺧﻞ" و "ﺧﺎرج"،
ﺧﻮدی
ﻫﺎ و ﻏﯿﺮِﺧﻮدی
او ﺑﻪ ﻫﺎ،
- داﺷﺖ ﺗﻌﻠّﻖ
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، دﯾﮕﺮ ﺳﺮود
ﻣﻠّﯽ
ﻟﻬﺴﺘﺎن از آنِ ﻣﻦ
ﻧﺒﻮد...
ِﯾﺎﻧﯿﻨﺎ،
ﻣﺎدام ﻫﻤﺪم
اﻟﻌﻤﺮم ﮐﻪ در ﺑﺎبِ
دردﺳﺮﻫﺎ و ﮔﺮﻓﺘﺎری
ﻫﺎی
ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﻮد از ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﻪ دﻗﺖ ﺗﺄﻣﻞ ﮐﺮده و ﮐﺘﺎﺑﯽ
ﺑﺎ ﻋﻨﻮانِ
رؤﯾﺎی
ﺗﻌﻠّﻖ
ﻧﻮﺷﺘﻪ
،
راه ﺣﻞ را ﯾﺎﻓﺖ:
ﭼﺮا ﺳﺮود اﺗﺤﺎدﯾﻪ
ی اروﭘﺎ را ﻧﻨﻮازﻧﺪ؟ واﻗﻌﺎً، ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﻪ؟
ﺑﯽ
ﺗﺮدﯾﺪ،
ﻣﻦ اروﭘﺎ
ﯾ
ﯽ ﺑﻮدم، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮد
-ماه
در اروﭘﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪ
دم،
ر اروﭘﺎ
ﮐﺎر و زﻧﺪﮔﯽ
اروﭘﺎ ﻢ، ﮐﻨ ﻣﯽ
ﻢ، ﯾﺸ اﻧﺪ ﻣﯽﯽ ﯾ
اروﭘﺎ
ﯾ
ﯽ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ
؛ ﻣﻬﻢ ﻢﮐﻨ
ﺗﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ
ِﻫﻨﻮز ﻫﯿﭻ اداره
ای وﺟﻮد ﻧﺪارد ﮐﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ
ﺻﺪور ﯾﺎ اﺑﻄﺎل
"ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ
ی
اروﭘﺎ
ﯾ
ﯽ" را ﺑﺮﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﺣﻖ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺪﻫﺪ
ﯾﺎ از ﻣﺎ ﺑﮕﯿﺮد ﮐﻪ ﺧﻮد را اروﭘﺎ
ﯽ ﯾ
ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ.
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﺎ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖِ ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﺳﺮودِ اﺗﺤﺎدﯾﻪ
ی اروﭘﺎ در آنِ واﺣﺪ، "ﺷﻤﻮل
ﮔﺮا" و "اﻧﺤﺼﺎرﻃﻠﺒﺎﻧﻪ" ﺑﻮد.
ﺑﻪ ﭼﯿ
ﺰی
اﺷﺎره ﻣﯽ
ﮐﺮد
ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻣﺮﺟﻊِ ﺑﺪﯾﻞِ
ﻫﻮﯾّﺘ
ﻢ را درﺑﺮﻣﯽ
ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل، ﺗﻔﺎوت
ﻫﺎی آﻧﻬﺎ و،
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ،
"ﺷﮑ
ﺎف
ﯽ" ﻫﻮﯾّﺘ
اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻣﺮی ﺑﯽ
ﺑﻂ ر
ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽ
ﮔﺮﻓﺖ.
اﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ
ﻫﻮﯾّﺖ ،
ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ
ﻣﻠّﯿ
ﺎر ﮐﻨ ﺖ را
ﻣﯽ
ﮔﺬاﺷﺖ
-
ﻫﻤﺎن
ﻫﻮﯾّﺘ
ﯽ ﮐﻪ
ﺑﺮاﯾﻢ دﺳﺖ
ﻧﯿﺎﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮد
.
اﺷﻌﺎر ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬارِ ﺳﺮود اﺗﺤﺎدﯾﻪ
ی اروﭘﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ ﮐ
ﻤﮏ
ﻣﯽ
ﮐﺮد:
ﻫﻤﻪ
ی اﻧﺴﺎن
ﻫﺎ ﺑﺮادرﻧﺪ
...
ﺗﺼﻮﯾﺮِ "اﺧﻮّت"،
ﻣﻈﻬﺮ اﻣﺮِ ﻣﺤﺎل اﺳﺖ:
ﻣﺘﻔﺎوت اﻣﺎ ﯾﮑ
ﺴﺎن، ﺟﺪا اﻣﺎ ﺟﺪاﯾﯽ
ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ، ﻣﺴﺘﻘﻞ اﻣﺎ ﺑﻪ
ﻫﻢ
ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ.
1
Zygmunt Bauman (2004),
Identity: Conversations with Benedetto Vecchi
, Cambridge: Polity, pp. 9-15.