Kwaliteitsrapport 2017

18

19

omgeving die we de jong volwassenen boden was passend. Waren onze begeleiders wel voldoende toegerust om in de ondersteuningsbehoeften te voorzien? Voelden zij zich echt onderdeel van de organisatie? Op deze vragen bleek het antwoord: nee. Het team van de campus bleek handelings­ verlegen te zijn geworden, daarbij was er tussen de team­ leden te weinig verbinding. Door deze verkregen helderheid konden we, stap voor stap, een ontwikkeltraject in gang zetten. Wij wilden onze me- dewerkers toerusten met voldoende kennis en kunde om mee te bewegen met de diverse veranderingen. Hiervoor gebruikten wij de Insight Discovery-methode om de ver- schillende rollen (competenties) te beschrijven. Ook was het belangrijk om het team de bevestiging te geven dat ze zich gesteund mochten voelen door de organisatie. Teamhoof- den ondersteunden het proces waarbij stap voor stap het gevoel van handelingsverlegenheid werd omgezet in steun. Er werd opnieuw verbinding gemaakt; binnen het team, vanuit het teammet de bewoners en door de vertegenwoor- digers van de organisatie met het team. De eerste leerdoelen van de begeleiding werden weer aangescherpt; rust, reinheid en regelmaat in het leven van de jongeren. Daar past een gezond en gevarieerd eetpatroon bij. De gemeenschappelijke ruimte: het steunpunt, een plek om te chillen en met elkaar te eten, werd anders inge- richt. Inmiddels kan er ontbeten worden, zijn er educatieve momenten op vaste dagen en tijden en wordt iedere maand een leerzaam thema behandeld. Video-interactiebegeleiding (VIB) wordt ingezet in de professionele werksituatie, met name om de communicatie tussen begeleiders en (volwassen) cliënten te verbeteren. Evenals bij vi- deo-hometraining worden bij video-interactiebegelei- ding korte video-opnames gemaakt van de alledaag- se omgang tussen de professionals en kind(eren)/ cliënten. Deze worden geanalyseerd en besproken met betrokken professionals. Video-hometraining (VHT) is een vorm van professionele begeleiding of hulpverlening voor gezinnen met problemen in de opvoeding. Door analyse van korte video-opnames van de alledaagse omgang thuis wordt zichtbaar wat goed gaat in de communicatie en interactie. De video-opnames wor- den door de begeleiders met de ouders besproken en geanalyseerd, om inzicht te geven in het functioneren en de behoeftes van het kind. Hierdoor zijn de ouders (weer) beter in staat het kind op een positieve manier te ondersteunen bij zijn ontwikkeling.

De samenwerking met gedragskundigen biedt ook een gemeenschappelijk kader om de samenwerking tussen medewerkers van verschillende achtergronden te stroom- lijnen, zodat de cliënt eenduidigheid ervaart. Dit geeft rust en overzicht en draagt bij aan de kwaliteit van zorg. Het komt ook tegemoet aan de behoefte van teams aan goed gefundeerde kennis. Een aantal uitgangspunten zijn belangrijk bij de methodiekontwikkeling: • Wij willen vanuit een gezamenlijke visie de keuze voor een methodiek onderbouwen. • Het wordt steeds belangrijker om medewerkers bij ver- schillende teams in te kunnen zetten. Hoe specifieker een methodiek, hoe moeizamer de uitwisseling. • Wij willen voorkomen dat een cliënt geconfronteerd wordt met verschillende benaderingen, bijvoorbeeld binnen de woonvorm en dagbesteding. • De teamtaak ‘periodiek evalueren van de dienstverle- ning’ levert een bijdrage aan de verbetercyclus van het inzetten van een methodiek. • De gedragsdeskundige is verantwoordelijk voor de in- houd van de zorg en dienstverleningen en het inzetten van een methodiek. • Het teamhoofd is ervoor verantwoordelijk dat teams worden geschoold in de methodiek(en). In 2017 werkten we met de volgende methodieken: ‘Op Eigen Benen’, LACCS, Belevingsgerichte zorg, Oplossings­ gericht werken, ‘Het gewone leven ervaren’. Daarnaast werd op locaties soms nog gebruik gemaakt van aanvul- lende methodes. We ervaren dat dit een te breed palet is. In 2018 wordt er een keuze gemaakt uit een aantal basis- methodieken die we verder gaan inzetten en ontwikkelen. Hieronder een voorbeeld van een methode die in 2017 verder is ingezet binnen in de organisatie. Video Hometraining / Video Interactie Begeleiding (VHT/VIB) Sinds enkele jaren wordt de VIB/VHT methode inge- zet binnen de teams van Ouder&Kind (24 uurs zorg en ambulant) en Transparant. Deze methode blijkt bevor- derend voor de ontwikkeling van en interactie tussen cliënten en hun kinderen. Het biedt groeimogelijkheden! Al langere tijd wordt ervaren dat de methode veel moge­ lijkheden biedt en intern breder ingezet zou kunnen worden. Door het breder inzetten van de microanalyse (het inzoomen op actie en reactie) kan deze methode binnen de teams en op onze locaties nog meer benut worden.

Vanuit deze gedachte hebben vier medewerkers een training gevolgd, hiermee werken we toe naar zeven geschoolde en gecertificeerde medewerkers.

met beschermd wonen of werken, ambulante ondersteu- ning en laagdrempelige voorzieningen. Waar mogelijk zijn de ontmoetingsplekken verbonden aan woonvormen in de omgeving. Voor cliënten in de wijk is dit een aanvul- ling op de ambulante ondersteuning, het uitbreiden van een sociaal netwerk, lichte(re) ondersteuning in de vorm van (juridisch) spreekuur en invulling van vrije tijd. Dit kan betekenen dat de cliënt minder afhankelijk wordt van de professional en meer ondersteuning krijgt in de direc- te omgeving en het opgebouwde netwerk in verbinding met de ontmoetingsplek. In 2017 hebben wij op zeven verschillende ontmoetingsplekken activiteiten begeleid in ontmoeting en dagbesteding. Mooi om te ervaren dat veel cliënten hier gebruik van maakten. Ons uitgangspunt is: gewoon waar mogelijk, bijzonder waar nodig. Samen met de cliënt en naasten geven we vorm aan de dienstverlening door de afspraken, doelen en acties vast te leggen in het ondersteuningsplan. Hier- bij kijken we naar de specifieke behoefte van de cliënt en maken we gebruik van een ondersteuningsmethodiek die hierbij past. Onze gedragskundigen ondersteunen en adviseren de teams in de ondersteuning van cliënten en het metho- disch werken. In 2017 startten we met het breder inzet- ten van een bestaande methodiek en de inventarisatie van welke methodieken wij binnen de organisatie willen inzetten. Door de ordening van een aantal methodieken, kan het team samen met de gedragskundige en het team- hoofd afwegen welke methodiek het beste past bij de on- dersteuningsbehoefte van cliënten. Methodiekontwikkeling en samenwerking gedragskundigen

Transitie Campus Jong Volwassenen De Campus Jong Volwassenen, intern bekend als ‘de Campus’, is een project voor jong volwassenen van 18 tot 30 jaar met een licht verstandelijke beperking die begeleid wonen. De begeleiding is gericht op het leren om zelfstandig te wonen en alles wat daarbij komt kijken. Bij het vaststellen van ons strategisch kader voor 2016 stelden wij onszelf de vraag of de jong volwassenen die wij op dat mo- ment begeleidden op de campus nog pasten bij onze visie. Aanleiding was de enorme hoeveelheid incidentmeldingen. Omwonenden ervaarden overlast, politiemensen reageer- den veelvuldig op incidentmeldingen, medewerkers van de gemeente trokken bij ons aan de bel. Dit was toch niet onze intentie geweest toen we startten met de campus?! Lag het aan onze manier van begeleiden? Welke rol speelde de ver- andering in de ondersteuningsbehoeften van de jongeren? Het was duidelijk dat zij in de loop van de jaren complexer gedrag vertoonden. Er was meer en meer sprake van versla- ving, psychiatrische aandoeningen en een mix van culturen en gewoontes. Waren wij hier wel voldoende in meege- groeid? Of waren de veranderingen van wet- en regelgeving juist van invloed? Een combinatie van redenen lag voor de hand. Dit wilden we in beeld brengen. Het traject kreeg de werktitel: Transitie Campus Jong Volwassenen. We startten met het onderzoeken van onze doelgroep, de bewoners van de Campus. Paste deze doelgroep binnen onze organisatie? Het antwoord was een helder: JA! De instroom en doorstroom had onze aandacht en de

Stichting De Passerel

Kwaliteitsrapport 2017