PanPost nummer 1 maart 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 1 | maart 2018

MARATHONMOTOR Honda ST1300 Pan European Tekst: Peter van der Sanden (Dit artikel is met toestemming overgenomen uit “Moto73 rubriek Marathonmotor”) NOOIT BIJ DE DEALER GEWEEST! Twaalf jaar geleden kocht de Belg Wim Jacobs zijn Honda ST1300 Pan European en reed daarmee ondertussen ruim 230.000 km. Een beetje woon- werkverkeer, maar vooral verre reizen. Sinds de aanschaf in 2005 heeft de Pan nooit meer een motorwerkplaats van binnen gezien. De eigenaar staat er op dat hij al het onderhoud zelf wil doen. Deels uit kostenoverweging, maar vooral omdat hij wil weten hoe iets werkt en als er onderweg problemen zijn hij die zelf op wil kunnen lossen. En dat is tot nu toe ook altijd gelukt.

“ I k heb altijd al iets met motoren gehad, niet met auto’s”, zegt de 46-jarige productiemedewerker van Dura- cell batterijen. “Eerst waren het bromfietsen en toen ik 18 werd motoren. Ik ben net een jaar te laat geboren om met een autorij- bewijs ook motor te mogen rijden. Dat was vroeger in België gebrui- kelijk, maar dan moest je van voor 1970 zijn. Ik ben van ’71 en heb dus gewoon een motorrijbewijs gehaald. Vergeleken met nu was dat toen nog redelijk eenvoudig. Ik heb de indruk dat er nu een ontmoedigingsbeleid wordt gevoerd met die drie verschillende rijbewij- zen. Ze zouden het juist moeten stimuleren, hoe minder auto’s op de weg, hoe minder file. Wat mij betreft allemaal op de motor. Dat zou heel wat minder files rond Brussel en Antwerpen opleveren. Daar is het nu iedere ochtend en iedere avond aanschuiven. Met mijn motor kan ik er redelijk tussen- door maar het blijft wel opletten. Gelukkig hoef ik maar een tiental kilometers en die zijn file vrij.” Aan bromfietsen sleutelen was al vroeg een hobby van Wim Jacobs

maar dat waren tweetakten. Wim: “Mijn eerste motor was een Harley Davidson Sportster, wel iets anders dan een tweetaktbrommer. Maar ook hier heb ik me direct in de techniek verdiept. Van een Harley was die vrij simpel. Ik heb de Harley ongeveer een jaar gehad. Ik was toen nog een echte mooi-weer- rijder. Als het weerbericht regen voorspelde kwam de motor niet buiten. Dat was ook zo met mijn tweede motor, een Suzuki Intruder 800. Alleen maar op pad als het mooi weer was, veelal korte ritjes. Zowel de Sportster als de Intruder waren motoren zonder enige bescherming. Vol in de wind en vol in de regen als het weer dan toch omsloeg. Dat werd ik een beetje beu. Daarom ging ik op zoek naar een motor met kuipwerk waarop je bij minder goed weer ook nog redelijk comfortabel kan rijden. Mijn oog viel daarbij op een Honda VFR750. Toen ik deze motor had behoorde ik niet langer tot het korps mooi- weer-rijders. In een jaar tijd reed ik 20.000 km door weer en wind. Nu kreeg ik de smaak van het motor- rijden nog meer te pakken. Omdat een kofferset en een hogere ruit, dus nog meer comfort,

mij wel aansprak, wilde ik de VFR inruilen op een Honda ST1100 Pan European. Maar waar ik ook kwam, nergens had men veel inte- resse om de VFR in te ruilen. Ik wist eerst niet waarom, maar later bleek de kleur blauw niet in de smaak te vallen. Maar ik had nu eenmaal mijn oog laten vallen op een ST1100 en die kwam er ook. Eentje met slechts 10.000 km op de teller. De VFR heb ik later particulier kunnen verko- pen. Met de ST1100 heb ik 190.000 km vrijwel probleemloos gereden. Een geweldige motor en het lag dan ook voor de hand dat de opvolger weer een Pan European werd. De ST1300 die ik in 2005 kocht was mijn eerste nieuwe motor. Ik denk dat de verkoper, de zaak waar ik wel altijd kom voor mijn onderde- len, geen gemakkelijke klant aan me heeft gehad. Ik stelde als eis dat de koop alleen door zou gaan wanneer ik het officiëlewerkplaats- handboek (dat wat de Honda monteurs ook gebruiken) er bij zou krijgen. Dat leek me noodzakelijk om in de toekomst zelf het onder- houd te blijven doen. De verkoper stemde toe. Sinds ik daar de show-

24