PanPost nummer 3 september 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2018

leven, in ieder geval beter dan zo’n legbatterij. En een mooi uitzicht. Voor zover een kip daar belangstel- ling voor heeft dan. Lastig in te schatten. Joke kakelt ook wel eens als een kip zonder kop, maar zij kan uitzichten zeer waarderen (tja, dit is mijn manier om die porren te com- penseren, nooit gezegd dat ik vol- maakt ben). In het vestingstadje Bourtange (1742), rond de klok van 12 uur, hadden we onze eerste stop. Omdat we graag in het ritme wilden blijven werd dit een koffie/thee stop, met appelpunten weliswaar. Een gezellig terras op een fraai binnen- plein. De winkeltjes waren uitnodi- gend en het duurde dan ook niet lang voordat enkele ‘duo’s’ gingen shoppen. Ook was er tijd voor een nadere kennismaking met Hilda en partner Henry.

om mee te rijden, mits de snelheid en bochten niet ‘te’ worden. Dit duo wordt gecomplementeerd met broer/zwager Piet. Mede op aanra- den van zijn zwager is Henry, ach- teraf met plezier, overgestapt naar de Pan. Wij kunnen dit natuurlijk alleen maar beamen. Achteraf hoorden wij dat deze toerrit hen goed bevallen is. Das mooi en fijn dat ze er bij waren! Na Bourtange verder gereden. Tot onze verbazing moeten wij de trike van de Bakker’s wederom inhalen. Zijn wij nou zo langzaam of zijn zij ….?

nodig, zo ruim voorbij het middag- uur. Een eetgelegenheid is niet zo makkelijk te vinden. De tentjes die wij tegen komen zijn gesloten. Uiteindelijk passeren we B&B Aqua- marijn in Coevorden. Hoewel zij over een uur gasten verwachten, mogen wij van Jeanette en Reinder daar een snelle lunch gebruiken. Gastvrij volk, geheel passend bij wat je van een B&B verwacht. En een geweldige plek. Wij eten buiten onder een grote kastanjeboom. De lunch wordt beëindigd met een groepsfoto van ons gezelschap. Leuk als herinnering.

CD

Onwillekeurig loop ik scenario’s in mijn hoofd langs hoe die Bakker’s, met een brede trike nota bene, zich zo snel kunnen verplaatsen. Het kan natuurlijk ook aan de ‘naviga- tor’ liggen, realiseer ik mij tandenknar- send. Wederom door een afwisselend landschap rijdend beginnen de magen te knorren. Tja, na die verlate koffiepauze hebben we iets stevigers

Daarna stappen we weer op voor het laatste stuk. Wij passeren het plaatsje de Krim (gemeente Hardenberg). De wereld is wel erg klein aan het worden. Zoveel hebben we toch niet gereden! Ik begin nu te begrijpen waarom we de ‘ Bakkertjes’ steeds weer inhalen. De uitgezette kronkelroute vertoont onvermoede kronkels op de navigator van onze voorrijder. Ik begrijp nu overigens ook beter

Dit is hun 2 e jaar bij de club, maar het vorig jaar waren zij helaas niet in staat om ook maar een enkele rit mee te pakken. Dus vandaag was hun debuut! Henry is een handige klusser die graag zelf sleutelt aan zijn ST1100. Hij is er ook een van het type dat van mening is dat een band ook aan de zijkanten optimaal benut dient te worden. Hilda vindt het leuk

10