PanPost nummer 3 september 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2018

het betreffende tankstation en konden zo nog even een plas- en kletspauze houden. Na deze stop snel weer verder, en geloof het of niet, weer hadden de mannen al snel een voorsprong. Gelukkig stond nu het navigatie- systeem op de route die de mannen reden en troffen we ze aan bij een uitkijktoren op de Liberation Route. Natuurlijk moe- ten wij (de vrouwen) naar boven om te kijken. Wel met de bibbers in onze knieën, want die stalen treden hadden openingen en het leek wel of er beweging zat in die uitkijktoren. We stappen weer in/op ons voer- tuig en ik laat de mannen maar gewoon hun tempo rijden over die smalle weggetjes waar -tig mensen lopen. Er valt niet tegen- aan te rijden met zo’n grote auto (zou ik hem daarom meegekre- gen hebben?!). Onderweg zien we van alles, o.a. gouden boompjes. En geloof je me niet: we hebben er een foto van! We zijn nog steeds op zoek naar de betekenis hiervan. Zou hier dan toch dat beruchte geld aan groeien? Ze waren nog klein, dus dat was vast de reden waarom we er nu niets aan zagen hangen. Ook maakten we in een stukje van nog geen kilometer eerst mee dat een bestuurster in een auto ons niet gezien had en echt op een haar na niet raakte toen ze abrupt naar rechts stuurde. Vervolgens reden we op de voorsorteerstrook

naar rechts en wilde een vracht- wagen diezelfde strook ook

Jan, dat hij de oudste broer van Frans is. Een grappigewoordspeling. Naast CPEN is er ook een Belgi- sche motorgroep in het hotel. Tijdens het eten zijn de groepen gescheiden door een gordijn, maar tijdens het eten vergaren van het buffet worden er over en weer grapjes gemaakt. Na het diner wordt meteen de groepsfoto gemaakt. ’s Avonds wordt lekker bijgekletst in de huisjes op het terrein naast het hotel. Toch kiezen diverse mensen er voor om op tijd hun bed op te zoeken.

hebben. Joke en ik waren vreselijk blij met dat engeltje op onze schouder.

Omdat de mannen lekker binnen- door zouden rijden en wij over de snelweg gingen, zouden we eerder aankomen als zij. We bedachten dat we wel even een kijkje konden nemen bij Burg Eltz, maar daar aangekomen zagen we het kasteel niet en vermoed- den dat we te weinig tijd hadden voor een bezichtiging. Daarom richting hotel gereden, maar toch even gestopt bij Burg Pyrmont. Wat een mooi historisch gebouw! Aangekomen bij hotel Waldeck zagen we werkelijk overal uilen. En gelukkig ook al een aantal Panners. Sandra en Edgar heetten ons welkom en lieten zien waar onze kamers waren. Naast de uilen blijkt er ook een flink aantal tuinkabouters in en om het hotel te verblijven. De ene relaxed luierend, de ander boekje lezend of hengelend. Al snel komen de laatste Panners binnen en kan de aftrap worden gegeven voor een mooi verblijf. Bij het diner (in buffetvorm) heet Edgar ons allen van harte welkom, vertelt dat het de 16 e Hemelvaart- toer is, geeft wat huishoudelijke mededelingen en vraagt ieder- een zich even kort voor te stellen. Voor Frans Voermans toch even een moment om aan te geven dat hij cluboudste is en zijn broer

Om een uur of 8 in de ochtend zien we elkaar weer bij de ontbijt- tafel. Na de lekkere broodjes, koffie/thee en gekookt of geroerd eitje trekken we onze motorpak- ken aan en gaan de groepjes zich vormen voor de eerste route: de Kastelenroute. Een lange route, maar wel de mogelijkheid om een stuk af te snijden. Bij de eerste stop die we maakten zagen we meteen al een paar bekenden. Zij namen er koffie, wij besloten er meteen de lunch te nemen met een Strammer Max.

13