PanPost nummer 3 september 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2018

Burg Aras was lastig bereikbaar, maar wel een mooie plek om even te bekijken. We rijden de route verder en zien nog een aantal mooie kastelen, de ene beter zichtbaar dan de andere. Maar ook bijzondere plaatsnamen als Alf ( zou daar dat buitenaardse tv-wezen van de gelijknamige serie ook eens zijn geweest? ) en Bengel passeren we. Onderweg treffen we ook de zgn. meibomen in sommige dorpen aan. Ik heb hierover het volgende gevonden: Het is een vruchtbaarheidsrite om bij het begin van de zomer de natuur te huldigen. Men gelooft dat het planten van de boom leidt tot vruchtbaarheid voor vee, akkers en mensen. De hele weg zie je geen Panners, maar wil je een ijsje halen in Zell/Mosel, dan zien we dezelfde Panners van de ochtendstop zitten bij een Imbiss. Even ervarin- gen uitwisselen en na een drankje ook een ijsje gehaald. Werkelijk alles in Zell straalt de zwarte kat uit. Op flessen wijn, t-shirts, een standbeeld, etc. Ik ben er nog niet achter waarom het een zwarte kat is. Wie helpt mij dit mysterie op te lossen? Bij het Rathaus/Information bleek zichtbaar gemaakt te zijn hoe hoog het water er gestaan had bij hoogwater. Erg hoog bleek! Het laatste stukje en we zijn bij het hotel! Gauw die warme kleding uit en in t-shirt en korte broek op het terras bijpraten over motoren/ techniek/ervaringen, etc.

Ik verbaas me er iedere keer weer over dat er zelfs in de derde helft (immers bij koffiepauze en lunch is er al uitgebreid gepraat over die trotse eigendommen van onze mannen), dus als de motorpakken al uit zijn, er nog steeds verder gepraat wordt over alles wat de motor betreft. En ik krijg de indruk dat ik daarin niet de enige ben, of zit ik iedere keer bij het verkeerde groepje? Het was deze dag schitterend weer en het belooft zaterdag nog veel warmer te worden. Na een heerlijk buffet en een avondwandeling in het dorp Burgen (o.a. langs de Moezel en de kerk) duik ik niet te laat mijn bed in. Een pijnlijke arm en been, die ook niet zo blij waren, lieten merken dat ze teveel ingezet waren. Spannend of de ge- maakte foto’s niet teveel bewogen zijn. Zaterdag gaan we de KrisKras route rijden. Ook nu weer geza- menlijk ontbijt en met veel gebrom zien we de Belgische motoren al vroeg vertrekken. We zien al snel een aantal kool- zaadvelden. En wie mij kent weet… daar moet in ieder geval een foto (of meer) van gemaakt worden. Het fototoestel heeft een aantal kiekjes gemaakt en ons groepje poseerde geduldig staand voor zo’n veld. Ook de beruchte mijnwagentjes, die soms op rotondes of in tuinen staan, trof ik in het blauw op de

de 3e helft

14