PanPost nummer 3 september 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2018

en daarbij toch wel een redelijke, gemiddelde snelheid haalt, is voor de servicewagen een ande- re opgave. Als je dan nog teveel praat en Harm en Vera afleidt, dan vergeet je te navigeren en rijd je zomaar verkeerd. Dat werd in alle gemoedelijkheid opgelost, de wagen gekeerd of even de navigatie aangepast en snel waren we weer op de juiste koers. Onderweg werd een paar rijders verzocht om door te rijden, of er werd geholpen om een deel van een verloren navigatiesysteem te zoeken op de weg. Ruim na 19.00 uur kwamen we pas aan in ons Hotel in Maribor. Na het eten werd de motor afge- laden en was goede raad duur. Het was zondag en de eerste motorzaak was pas de volgende dag om 09.00 uur open. Adviezen kreeg ik van reisgenoten genoeg, waarvoor mijn dank, maar waren niet eensluidend. Toen kwam Edmet de tip van Jan Valk. Hang de motor aan een extra accu (lees servicewagen), spuit schoonmaakvloeistof voor de remschijven op het luchtfilter en start dan net zolang door totdat je de diesel hebt wegge- brand. Met vereende krachten werd onder het licht van een lantaarnpaal de operatie om 21.30 uur aangevangen. Ik wist

niet dat mijn motor zo kon roken, stinken en lawaai maken. Maar het lukte met de hulp van Harm, Ko, Ed, Mathijs, Dennis en al die anderen die geholpen hebben. Ruim na 22.00 uur werd ik ver- zocht om mijn motorpak aan te doen om onder begeleiding van de servicewagen een half uurtje te rijden. Dan konden de laatste restanten diesel weggebrand worden. Om 23.00 uur was ik blij om te gaan zitten en een slok van mijn biertje te nemen. Ik ben enorm blij met alle hulp die ik heb gehad. Dit heeft ervoor gezorgd dat, nadat ook nog de routes van de laatste dagen op mijn ZUMO waren geplakt, ik de Supertoer op dag 4, 5 en 6 weer zelf heb kunnen rijden. Door saamhorigheid en de wil om elkaar te helpen kan ik stellen, dat er nog echte HELDEN zijn. Ik wil een ieder bedanken die mij met raad en daad geholpen heeft. Maar met name wil ik HARM en VERA bedanken voor hun geduld om met mijn humeur een dag opgescheept te zitten. Tot de volgende Supertoer. In 2019 ben ik weer van de partij, maar dan beter voorbereid. n (Naam schrijver bij de Supertoerrijders en redactie bekend).

Tot slot kwam de servicewagen naar het tankstation en zat er niets anders op dan mijn motor op de aanhanger te plaatsen. Dat was nog niet gemakkelijk, daar heb je toch, om het gecon- troleerd te doen, vier man voor nodig. Mijn toerrit eindigde die dag om 09.15 uur om met Harm en Vera mee te rijden. Wat een dag om mee te maken, met een humeur dat ver beneden peil was. Ik heb genoten van twee lieve, zorg- zame mensen, die hun hart en ziel leggen in de service die zij bieden. Voorzien van de route op papier en drie navigatiesystemen werd de route gevolgd, die wij als toerrijders ook rijden. Nu is de kwaliteit van de wegen met een motor al soms niet fijn om te ervaren, laat staan met een servicewagen met daarach- ter de aanhanger met je eigen motor, die allerhande bewegin- gen maakt. Voor een natje was gezorgd en gaandeweg de rit raakten we in gesprek. Blijkt dat ze zichzelf amper de tijd gunnen om onder- weg te stoppen om te eten. Wat je met de motor gemakkelijk rijdt

23