Piet Mooren e.a. - Verborgen talenten

1

Rodedraden

Het hoofd vande school in Matilda vanRoaldDahl heet Bulstronk. Die naambe- looft niet veel goeds, maar gelukkig is zij niet de juf vanMatilda; dat is juffrouw Engel,dieheelwatmeerhartheeftvoordekinderen.MaarBulstronkkomtwel re- gelmatigdeklasbinnenom tecontrolerenofdekinderenwel ietsgeleerdhebben: ‘Ikkan zulkekleintjesnietuitstaan,’ zei hetHoofd. ‘Kleinemensjes zoudenuit het gezichtmoetenwordengehouden. Ze zoudenonzichtbaarmoetenworden opgeborgen indoosjes, net alshaarspeldenenknopen. Ikkanonmogelijk inzien waaromkinderener zo langovermoetendoenomgroot teworden. Volgensmij doen zehet expres.’ Eenander buitengewoondapper jongetjeopdevoorste rij deed zijnmondopen. Hij zei: ‘Maarubentvroeger tochookeenkleinkindgeweest, juffrouwBulstronk?’ ‘Ikbennooit eenkleinkindgeweest!’ snauwde ze. ‘Ikbenmijnhele levengroot geweest en ik zieniet inwaaromanderendatniet ookkunnen.’ ‘Maar umoet tochookals eenbaby zijnbegonnen?’ vroegde jongen. ‘Ik? Eenbaby?’ schreeuwdedeBulstronk. ‘Hoedurf je zoiets teveronderstellen?’ (uit Matilda vanRoaldDahl, 2006, p. 130) AlsErik, zoheet de jongen, even later ooknoghetwoord ‘wat’ tot tweekeer toe verkeerd spelt, staat ze ineenpaar stappenachterhem: ‘Hetwas fout!’, blaftedeBulstronk. ‘In feite lijk jijmenethet soort giftigepestbuil dat altijdalles foutdoet! Jij zit fout! Jij kijkt fout! Jij praat fout! Jij bent fout inalles! Ik zal jenogeenkans gevenhet teverbeteren. Spel “wat”!’ Erikaarzelde. Toen zei hij heel langzaam ‘Het isnietW…A…D, enhet isnietW… A…A…D. Ikweethet al. Hetmoet W…A…A…T zijn.’

Achter Erik strektedeBulstronkhaar armenuit enpaktede jongenbij zijn oren, inelkehandéén, enkneep ze fijn tussenduimenwijsvinger. ‘Au!’ riepErik. ‘Au, udoetmepijn!’ ‘Ikbennogniet eens begonnen’, zei hetHoofdkordaat. Zegreep zijn oren stevigvast, tildehem zouit zijn stoel enhieldhem inde lucht. Net alsRobert krijsteErikals een speenvarken. Vanachter indeklas riep juffrouw Engel: ‘JuffrouwBulstronk! Nietdoen! Alstublieft, zethemneer. Straks laten zijnoren los!’ (idem, p. 131-132)

IllustratievanQuentinBlake in Matilda vanRoaldDahl (2006, p. 131)

21