Goriz Nakhasteh
دﮐﺘﺮ ﺗﻠﻔﻦ ﺷﺪ، و او ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از اﺣﺒﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ورود ﻣﺎ و
ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮاب در ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ی
ﻫﺎ را از
ﺑﻮد، ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد. ﺑﺎ ﺑﺎ ﻋﺰ ﯾﺴﺖ ﯾﺰاﻧﻤﺎن ﺗﻤﺎس ﻣ و آن ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﯽ
او ﺧﻮاﻫ
ﯾﻦا ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻀﻮر در ﮐﺮاﭼ
ﯿﻢ
ی ﯽ
ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣ ﮐﺮدﯾﻢ ﯽ . ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادر ﻣﺎ در ﻻﻧﮓ آﯾﻠﻨﺪ و ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﯿﻮﯾﻮرک ﺑﻮدﻧﺪ. دﮐﺘﺮ اﺻﺮار داﺷﺖ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، وﻟﯽ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﮐﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﻤﺎس ﺑﺸﻮﯾﻢ. در ﻣﯿﺎن زﻧﮓ ﻫﺎی ﺗﻠﻔﻦ، ﯾﮏ ﺑﺎر دﮐﺘﺮ ﺧﻨﺪه ای ﮐﺮد و در ﺟﻮاب ﮔﻔﺖ: - ﺑﻠﻪ، آﻣﺪﻧﺪ. ﺑﻠﻪ، ا ﯾﻒ ﻫﻢ ﺗﺸﺮ دارﻧﺪ. ﺑﻠﻪ، ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘ ﻫﻤﻪ رﺳ ﯿﺪﻧﺪ . را ﮔﻮﺷﯽ ﺑﺎﺷﯿﺪ . در اﻃﺮاف ﻧ ﯿﻮﯾﻮ رک و ﺑﺮادر ﮔ و ﯿﺘﯽ ﺑﭽﻪ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﻣﺴﻌﻮد
یﻫﺎ
داﺷﺘﻪ
ﯽ
ﯾﺸﺎن
رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﻓﯿﺮوزه » :
ﺑﻪ ﻃﺮف
« ﺧﺎﻧﻢ.
ﻓﺮاﻣﺮز
و ﻗﺎﻣﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺟﺴﺘﯽ زد و ﮔﻮﺷﯽ ﺗﻠﻔﻦ را ﻗﺎﭘﯿﺪ.
ﺷﺎدﻣﺎن و ﺧﻨﺪان ﺑﺎ آن ﭘﺎﻫﺎ ﯿﺪه ﮐﺸ ی
ﻓﺮاﻣﺮز
- اﻟﻮ،
ﻓﯿﺮوزه ﺟﺎن!
- ........... - ﻫﺎن، ﻗﺮﺑﺎن ﺗﻮ؛ ﺧ - .......... از ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﻓﻬﻤ ﺑﺎ ﺷﻮق ﻓﺮاوان ﮔﻮﺷ
ﺧﻮﺑﻨﺪ؛ ﺧﺎﻟﻪ ﺟﺎن ﻫﻢ ﺧﻮﺑﻨﺪ . ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﺧﻮﺑﻨﺪ.
ﯿﻠﯽ
و ﺣﺎﻻ ﻧﻪ
ﺧﺒﺮ ورود ﻣﺎ را ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن در ﯾﺎﻓﺘﻪ
ﹰ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﮐﻪ واﻗﻌﺎ
اﻧﺪ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﯿﺪﯾﻢ
ﻣﺎ ﻫﻢ از ﺧﺮوﺟﻤﺎن ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪه اﻧﺪ.
و ﺑﭽﻪ
ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮادر ﮔ ﮔﺮﻓﺖ و در ﺣﺎﻟ
ﮐﻪ ﻣﺎ در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎﻧ
ﺗﻨﻬﺎ آن داﻧﻨﺪ ﯽﻫﺎ ﻣ
یﻫﺎ
ﯿﺘﯽ
ﯿﻢ،
ﯿﺘﯽﮔ ﯽ ﮐﻪ اﺷﮏ و ﺑﻐﺾ ﺷﻮق ﺑﻪ ﭼﺸﻢ و ﮔﻠﻮ آورده ﺑﻮد، و ﻗﺮﺑﺎن ﺻﺪﻗﻪ رﻓﺖ، ﯽﻣ ﯿﺮوزه ﻓ ی ﺑﺎ او ﭼﻨﺪ ﮐﻼﻣ ﯽ ﯿﺠﺎن ﻫ ﯾﺖ در ﻧﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ. از او ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺑﺮادرش در ﻧ ﯿﻮﯾﻮرک ، ﺗﻤﺎس ﺑﮕ ﯿﺮد و ﺷﻤﺎره ی ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻨﺰل دﮐﺘﺮ ﻣﺴﻌﻮد را ﺑﻪ او ﺑﺪﻫﺪ. ﯿﺮوزه ﻓ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ دﺧﺘﺮﻣﺎن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﺧﺒﺮ ورودﻣﺎن ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده و یﻣﮋده ﯾﯽ رﻫﺎ از ﭼﻨﮕﺎل ﻇﻠﻢ را ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ، ﻓﺮﻫﺎد و ﯿﺮوزه ﻓ ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادر ﻓﺮاﻣﺮز ﺗﻠﻔﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﮐﻼﻣﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم، وﻟﯽ آن ﻗﺪر ﻫﯿﺠﺎن داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﺪارم ﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ و ﭼﻪ ﺷﻨﯿﺪم. ﹰ ﺑﺮ زﺑﺎﻧﻢ آﻣﺪه ﺑﻮد. آرزوی دﯾﺪارﺷﺎن ﺣﺘﻤﺎ ﺷﺐ اول اﻗﺎﻣﺖ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺴﻌﻮد ی ی و ﻓﻀﺎ ﭘﺮﻣﻮج ﻣﺤﺒﺘﺶ ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳ ﯿﺪ . ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه، ﻫﺎی ﯿﻞﺳﺒ ﺑﻠﻨﺪ و ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ و ﻣﺰاﺣﻢ را ﺗﺮاﺷ ﯿﺪم و ﻫﻤﺮاه د ﯾﮕﺮان ﻫﻤﻪ ﮔﺮد ﻣ ﯿﺰ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ . ﯾﻢ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺻﺮف ﺷﺪ. ﯿﻼﻟ دﺧﺘﺮک ﻣﻠﻮس و ﻗﺸﻨﮓ دﮐﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺖ. ﭘﺪرش راﻫ ﺑ ﯽ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﺪ. ﺧﺎﻧﻤﺶ ﮔﻔﺖ آن روز ﺑﻪ داﻧﺸﮑﺪه ﻧﻤ رودﯽ یﻏﺬا یﯿﻪ ﺗﻬ ی و آﻣﺎده ﻇﻬﺮ و اداﻣﻪ ﭘﺬ ی ﯾﺮاﯾﯽ از ﻣﺎ ﭼﻬﺎر ﻣﺴﺎﻓﺮ اﺳﺖ. ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﺎ در ﻓﮑﺮ ا ﯾﻢ ﺑﻮد ﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺎ اﻣﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻫﺮ واﻗﻊ در. ﯿﻢ ﺑﮑﻨ ﯾﺪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﯾﻢ، وﻟﯽ اﺟﺎزه ی اﻗﺎﻣﺖ ﻧﺪاﺷﺘ ﯿﻢ و اﻣﮑﺎن ﺳﻔﺮﻣﺎن ﺑﺮا ﯾﮕﺮ د یﺟﺎ ی ﻫﻢ ﻧﺒﻮد. ﺷﻨ ﺑﻪ ﯾﻢ ﺑﻮد ﯿﺪه ﻣﺤﺾ ورود ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺳﻔﺮ ﺑﺮا اﻣﺮ ی ﯾﮑﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣ ﺷﻮد، ﯽ و ﭼﻮن ﺑﻬﺎﺋﯿ ﺎن ﻣﻮرد ﻇﻠﻢ و ﺟﻮر ﯽ را از ﻓﺮاﻣﺮز
۲۱۷
Made with FlippingBook Annual report