Goriz Nakhasteh
ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺳﻼ ﻣﯽ اﯾﺮان ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺧﯿﻠﯽ از ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﭘﻨﺎه و وﯾﺰا ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد. وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺮاﭼﯽ رﺳﯿﺪﯾﻢ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﺟﻤﻊ زﯾﺎدی از اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻏﯿﺮ و ﮐﻪ از راه ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن از اﯾﺮان ﺧﺎرج ﺷﺪه اﻧﺪ، و ﻫﺮ ﮐﺪام ﻣﻘﺼﺪ ﺳﻔﺮﺷﺎن در ﮐﺸﻮری ﻏﺮﺑﯽ اﺳﺖ، ﻣﺎه ﻫﺎ در اﻧﺘﻈﺎر و ﺑﻼﺗﮑﻠﯿﻔﻨﺪ. ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﺮای ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ از ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد، و ﺑﺎﯾﺴﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﯽ در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺗﺎ از ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﻣﯽ
ﺷﺪﻧﺪ.
ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻫﻤﺖ
در ﮐﺮاﭼ
از اﺣﺒﺎ ا ی
در آن روزﻫﺎی دﺷﻮار، ﭼﻮن ﺗﻌﺪاد ﻗﺎﺑﻞ
ﯽ
ﯾﺮاﻧﯽ
ﯽ ﻮﺟﻬ ﺗ
ﻫﺎ در ﺣﺪ اﻣﮑﺎﻧﺎت داده ﺷﺪه ﺑﻮد.
ﻣﻮﺟﺒﺎت اﻗﺎﻣﺖ و اﺳﮑﺎن ﺟﻤﻌ از آن ﯽ
و ﻣﺤﻠ
ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ
ﯽ،
ﯽ
اﻃﻼع ﺑﺮ ﺣﻀﻮر ﺗﻨﻬﺎ
ﺑﺎﺷ ﯾﺰان ﻋﺰ ﯾﮕﺮ
ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻧﻤ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ﯽ ﺑﺎ د ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ ﯽ و ﻧﻤ ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻗ ﯿﻤﺎﻧﺪه ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ ﮐﺮاﭼﯽ، از در ﮔﯿﺘﯽ ﺣﻀﻮر
ﯿﻢ، ﯽ ﭼﻮن ﺣﺘ
در
دوم را ﺧﻼف ﻣﺼﻠﺤﺖ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﻣ داﻧﺴﺘﯿﻢ ﯽ اﻗﺎﻣﺖ ﻣﺪت در.
ﯽ
ی
در
اوﻗﺎت ﺗﻤﺎم او. ﮐﺮدﯾﻢ
اﻟﻘﺪس ﺣﻈﯿﺮة
ﯾﺎ و ﺟﻠﺴﺎت
ﮐﺮاﭼﯽ ﺧﻮدداری
اوﻗﺎت ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﺮاه آن ﻫﺎ در روز ﺑﻪ
و ﺧﺪا
ﺑﻮد. ﮔﺎﻫ
دﮐﺘﺮ اﻟﻘﺪس
ﯾﯽ، ﯽ و ﺑﻌﻀ
ﯽ ﻓﺮاﻣﺮز
ﻣﺴﻌﻮد ﯾﺎ ی ﺗﻤﺎﺷﺎ
یﺧﺎﻧﻪ
. رﻓﺘﻢ ﯽﻣ ﯽ ﺷﻬﺮ ﮐﺮاﭼ
ﯿﺮة ﺣﻈ
از ﺷﻮق
ﯾﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد . ﺻﺪا
ﺗﻠﻔﻦ زد. ﺑﺎ او و ﺑﺎ ﭘﺴﺮم
روز دوم ﺑﺮادر ﮔ از ﯿﺘﯽ اﻣﺮ
ﯾﺸﺎن
ﯾﮑﺎ
. ﺑﺮادر ﮔ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﯽﻣ ﯿﺘﯽ
ﺑﻪ اﻣﺮ روﯾﻢ ﯽﻣ ﯾﮑﺎ
ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣ
ﻣﺸﺘﺎق د
ﻟﺮزﯾﺪ ﯽﻣ ﺻﺒﺮاﻧﻪ ﯽو ﺑ
ﯽﮐ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯽ
ﯾﺪار
و ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﻣ ﮔﻔﺖﯽ . ﻗﺮار ﮐﺎر ﺑﺮﺣﺬر داﺷﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﻣﺮ . ﯿﺎﯾﺪ ﺑ ﯿﺶﭘ ﯾﮑﺎ در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن اﺳﺖ، ﺑﺮا ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﻤﮑ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل ز
ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﻓﺮ ﮐﺸﯿﺪ ﯽﻣ ﯾﺎد
ﻣﺎ ﺑﮑﻨﺪ. ﭘﺴﺮم ﺑﺎ ﺷﺎد
ی
یﺑﺮا ﺗﻮاﻧﺪ ﯽﻣ ی ﭼﻪ ﮐﺎر
و ﻣﺮاﺗﺐ را ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫ
ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨ
ﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت اﻣﺮ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ. وﻗﺘ ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت اﻣﺮ ﮐﺮد، و ﺣﺪاﻗﻞ
ﯽ
ﯿﻢ
ﯿﻢ،
ﯾﮑﺎ
ﻣﺎ را از ا
از اﺣﺒﺎ ﻣﻼﻗﺎت و ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد
ﺑﺎ ﺟﻤﻌ
ﯾﻦ
ﯾﻢ،
ﯽ
ﯽ
ﺑﮑﻨ ﯾﺴﺘﯽ
ﻣﺮاﺟﻌﻪ و ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺗﻮر ﯾﺰایو ی ﯾﺪ ﺳﺎل ﺑﺎ در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻤﺎﻧ
ﯾﺎد
ﯿﻢ،
ﯾﮑﺎ
اﻣﮑﺎن ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﺗﺎ ﺑﺎر د
ی ﯾﮑﺎ
ﯾﮕﺮ
ﯿﻢ
ﯾﮏ
اﻓﺮاد ﺑﻪ ﺳﻔﺎرت اﻣﺮ
آن ﻫﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ازدﺣﺎﻣ ﮐﻪﯽ از ﻧﻈﺮ ﻣﺮاﺟﻌﻪ
ی
ی
ﺷﺶ ﻣﺎه در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺎﻧﺪ. در آن زﻣﺎن ﻋﻼوه ﺑﺮ ا ﯾﺮاﻧﯿﺎن، ﺗﻌﺪاد ز
ﺗﺎ ﯾﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ
اﺧﺬ و ﯾﮕﺮ د ﻫﺎی ﯾﺰا از ﻓﺮار
ﯾﺎدی
داﺷﺘﻨﺪ.
رﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﻣﺮ
اﻓﻐﺎن ﻫﻢ ﺗﻘﺎﺿﺎ
ﯾﮑﺎ
ی
ﯾﺎن
ﻣﺎ وﺿﻊ ﺧﺎﺻ ﻣﺪت ﺑﺮای ﺣﺘﯽ ﻫﻨﻮز . ﯿﻢ داﺷﺘ ﯽ ی اﻗﺎﻣﺖ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﯾﻢ . ﻋﻤﻼ ﻣﺎﻧﺪن در ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﻮﻗﻌ ﯿﺘﯽﮔ ﯿﺖ و ﻣﺨﺎرج اﻗﺎﻣﺖ ﺑﺮا ﯿﺎر ﺑﺴ ﯾﻤﺎن دﺷﻮار ﺑﻮد. ﻋﻼوه ﺑﺮا ی ﯾﻦ، ا ﻓﺮاﻣﺮز ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﭙﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ ا ﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻮدﻣﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫ ﯿﭻ ﯽ ﺟﺎ راﻫ ﻧﺪاﺷﺘ ﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﯿﻢ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺳﻔﺮ او را ﺑﻪ اﻣﺮ ﯾﮑﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣ آورد ﯽ آﻗﺎی . ﯾﻢ : ﮔﻔﺖ ﺧﺪاﯾﯽ - ﻣﻦ ﻫﻤ درﺟﺎ ﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮاﭼﯽ ﻣﺎﻧﻢ و از ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﺗﻘﺎﺿﺎی ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﭼﻮن ﻣﺎﻫﯽ ﺷﺸﺼﺪ روﭘﯿﻪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد، ﺳﻌﯽ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد ﺗﺎ زﻣﺎن اﻣﮑﺎن ﺳﻔﺮ ﺑﻪ اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن وﺻﻮﻟﯽ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﮕﺬراﻧﻢ. ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻫﻢ اﺟﺎزه
۲۱۸
Made with FlippingBook Annual report