Goriz Nakhasteh
ﺑﻪ ﮐﺮاﭼ آﻣﺪه ﯽ ﯾﺪا و از ﮐﺠﺎ ﭘﺮواز ﮐﺮده ﯾﺪ؟ ا ﮐﻪ درﭘﺎﺳﭙﻮرت ﺑﻮد ذ ﮐﺮ ﮐﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎ ا ﯾﺮا ﯾﺮان ٩ آﻣﺪه اﯾﻢ.
ﯽﮐ
-
ﺗﺎر
ﯾﺨﯽ
ﺷﻤﺎره ی ﭘﺮواز را ﭘﺮﺳﯿﺪ؛ ﭘﺎﺳﺦ - ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺪارم. ﺳﺎﻋﺖ ورود را ﭘﺮﺳ ﯿﺪ . ﺳﺎﻋﺘ آوردم. رو ﺑﻪ آن ﺟﻮان ﺑﻬﺎﺋﯽ ﮐﺮد
دادم:
ﺑﻪ زﺑﺎن
در ﮐﺮاﭼ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﯽﻣ ﯽ
ﯾﺮا ﯾﺮان ا ﯿﻤﺎی ﻫﻮاﭘ داﻧﺴﺘﻢ ﯽ را ﮐﻪ ﻣ
ﯽ
و ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ی ﻣﺨﺼﻮص ﺑﻪ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد. ﺟﻮان ﭘﺎﺳﺦ داد ﮐﻪ ﺑﻬﺎ ﯾ ﯽ اﺳﺖ؛ ﻧﺎﭼﺎر از ﺗﺮک وﻃﻦ ﺷﺪه. از ﭘﻠﯿﺲ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن اﺟﺎزه ی ﭼﻨﺪ روز اﻗﺎﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪان ﻣ ﺧﻮاﻫﺪ ﯽ ﺑﻪ اﺳﭙﺎﻧ ﯿﺎ ﺑﺮود و آن ﻫﺎ ﺣﻖ ﻫ ﺑﻪ او ﻧﺪارﻧﺪ. وﻟ آن ﯽ
ﯽ ﺗﻌﺮﺿ ﯿﭻ
ﮐﻪ از او
و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣ رﺳﯿﺪ ﯽ
ﺷﺪﻧﺪ، ﯽ رام ﻧﻤ
داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﺎدﮔ
را در اﺧﺘ
دو ﻣﺄﻣﻮر ﮐﻪ
ﯽ
ﯿﺎر
«ﯿﺪﺻ»
داﺷﺘﻨﺪ.
اﻧﺘﻈﺎر
ی
وﺿﻊ و
ﻧﺎﭼﺎر وﻗﺘ
در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻨﺸ ﯿﻨﯿﻢ . دﮐﺘﺮ
و ﻣﻦ اﺷﺎره ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮو
ﺑﺎر د ﺑﻪ ﯾﮕﺮ
ﯽ
ﻣﺴﻌﻮد
ﯾﻢ
ﻓﺮاﻣﺮز
ﮐﻪ ﻣﻀﻄﺮﺑﻢ.
ﺷﺪ و از ﻣﺎﺟﺮا ﭘﺮﺳ ﯿﺪ . آﻧﭽﻪ ﻻزم ﺑﻮد، ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ. ﻣ دﯾﺪﯽ
ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺰد
ﯾﺪ، ﺣﺎل را د
ﯾﮏ
ﻫﻢ ﻧﺎآرام ﺑﻮد؛ ﮔﻔﺖ: - ﯾﺪ ﺑﺮو ﺑﻪ ﭘﺮو
ﯿﺘﯽﮔ
ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﭼﺮا اذﯾﺖ ﻣﯽ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮ دی و آراﻣﺶ دﻋﻮت ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ:
ﮐﻨﻨﺪ.
ﯾﺰ
ﻣﺴﻌﻮد
را ﺑﮕﻮ ﯾﯿﺪ . وﻗﺖ دارد ﻣ . ﮔﺬرد ﯽ
- ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺣﻘ
ﯿﻘﺖ ﮔﻔﺖ:
ﯾﻦ در ا ﻓﺮاﻣﺮز ﺿﻤﻦ
- ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ، ﺑﻪ آن ﻫﺎ اﺟﺎزه داد.
ﯾﺪمد ﮐﻪ آن ﺟﻮان ﺑﻬﺎﺋﯽ و ﻫﻤﺴﺮ و دو ﻃﻔﻞ ﺧﺮدﺳﺎﻟﺶ از آﻧﺠﺎ ﻋﺒﻮر ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺄﻣﻮران دﯾﮕﺮ ﺑﺮای ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻃﻮل ا ده از ﯿﺶﺑ ﯾﺎنﺟﺮ ﯾﻦ دﻗﯿﻘﻪ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد، وﻟﯽ دﻗﺎﯾﻖ ﺳﺨﺖ و دﺷﻮاری را ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ. دوﺑﺎره ﻣﺎ را ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ. اﯾﻦ ﺑﺎر ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ آن ﻫﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ. دﮐﺘﺮ دو ﻗﺪم دورﺗﺮ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻣﺎ را ﺑﺸﻨﻮد اﯾﺴﺘﺎد. ﻣﺄﻣﻮر ﮔﻔﺖ: - اﺳﻢ ﺷﻤ ﺎ در ﺻﻮرت ﻣﺴﺎﻓﺮﯾﻦ آن ﭘﺮواز ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼف وارد اﯾﺪ. ﺷﺪه اﺟﺎزه ی ورود ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺗﺰاﻧﺰﯾﺖ، آن ﻫﺎ را ﺑﺎ ﯽﻣ ﯽﺑﺪﻧ ﯽزرﺳ
ی
یﻃﻮر ﺑﻪ
ﻣﺴﻌﻮد
ﮐﺮد. آن ﻫﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ:
داد و ﻗﺎﻟ
ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺎت و ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻠﻤﺎﺗ
ﯽ
ﯽ
ﻓﺮاﻣﺮز ﻓﺮاﻣﺮز
ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی اﯾﺮان را ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﮐﺮاﭼﯽ آورده اﺳﺖ ، اراﺋﻪ دﻫﯿﺪ.
- ﯿﺖﺑﻠ
ﻫﺎی
ﮐﻪ دﺳﺖ در ﺟ ﯿﺐ
ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او رﻓﺘﻢ. در ﺣﺎﻟ
ﺳﺎ ﮐﺶ دو ﯾﺪ . ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑ اﺧﺘﯿﺎر ﯽ
ﺑﻪ ﺳﻮ
ﻫﺎی
ﯽ
ی
ﺑﻪ ﮐﺮدم ﯽ ﺳﺎ ک ﻣ
ﻓﺮاﻣﺮز ﮔﻔﺘﻢ:
- ﮐﻨﯽ؟ ﯽﭼﻪ ﻣ
I
۹ irA ran
۲۲۸
Made with FlippingBook Annual report