Anahid - Bahais Between Two Revolutions

وﺟﻮد ﺧﺎرﺟﯽ ﻧﺪاﺷﺖ - ﺣﺬف ﮐﺮد. ۱۳ ﺧﺎﻟﻖ اﻋﺘﺮاﻓﺎت داﻟﮕﻮرﮐﯽ ، ﻋﻮاﻣﻞ روﺳﯿﻪ ﺗﺰاری ﻣﯽ داﻧﺴﺖ، ﻧﯿﺰ از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ﺗﺮﺟﯿﺢ داد

در ﭼﺎپ ﻫﺎی ﺑﻌﺪی اﯾﻦ رواﯾﺖ را ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎ ً- رواﯾﺘﯽ ﮐﻪ ﻇﻬﻮر آﯾﯿﻦ ﺑﺎﺑﯽ/ﺑﻬﺎ

را ﻧﺘﯿﺠﻪ

ی ی ﺗﻮﻃﺌﻪ

ﯽﺋ

ﺧﺎﻃﺮاﺗﯽ ﻣﻨﺴﻮب ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺲ داﻟﮕﻮروﮐﻮف ﻧﻘﻞ روس

ﮐﻪ داﺳﺘﺎﻧ ﺶ را، ﻧﻪ از زﺑﺎن ﺧﻮﯾﺶ، ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ ﮐﺘﺎﺑﭽﻪ

ی

ﻧﻤﺎﯾﺪ - ﺧﺎﻃﺮاﺗﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻧﺴﺨﻪ اﺻﻞ آن ﻫﯿﭽﮕﺎه ﭘﯿﺪا ﺷﺪ و ﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺘﻨﺪات ﺗﺎرﯾﺨﯽ درﺑﺎره ِ ی زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮﻧﺲ روس ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻄﺒﺎق ﺑﻮد. ۱٤ اﯾﻨﻬﺎ اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﺳﺒﺐ ﺗﺮدﯾﺪ ﻋﻤﻮم درﺑﺎره دﯾﻨﯽ اﯾﺮان ﻗﺮن ﻧﻮزدﻫﻢ ﺑﺮ وﻓﻖ ﻧﻈﺮﯾﺎت ﻋﺮﯾﺾ و ﻃﻮﯾﻞ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﻪ ذاﺋﻘﻪ ﻣﻠﯽ ی اﯾﺮان و ﻫﻢ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻧﻬﺎدﯾﻨﻪ ﺷﺪه در ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻋﻤﻼً . راﻫﯽ ﮔﺸﻮده ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ، رﻏﻢ ﮔﺬار ﻇﺎﻫﺮی ﺑ ﻪ ﺳﻮی دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ، ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺗﻌﺼﺒﺎت ﭘﺪران ﺧﻮد وﻓﺎدار ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ. ﮔﺬار ﺑﻬﺎﺋﯿ از ﺎن آﯾﯿﻦ ﺗﺸﯿﻊ ﺣﺘﯽ ﺑﺮای اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان و ﺳﯿﺎﺳﯿﻮن ﻏﯿﺮ دﯾﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ ﮔﺬار از ﻫﻮﯾﺖ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻮد. ﯿﺎنﺋ ﺑﻬﺎ و ﺗﺠﺮﺑﻪ اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ : ﻧﻔﯽ اﻣﮑﺎن ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻫﻤﻮاره ﮐﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺿﻤﻦ ﺗ ﺄ ﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺘﻔﺎوت دو ﻧﻬﺎد دﯾﻦ و ﺳﯿﺎﺳﺖ و ﺿﺮورت اﺟﺘﻨﺎب رﻫﺒﺮان دﯾﻨﯽ از ﻣﺪاﺧﻠﻪ در اﻣﻮر ﯽﺳﯿﺎﺳ ، ﺑﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ اﻫﺪاف ﻣﺸﺘﺮک آن دو از ﺗﻤﺴﮏ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن دو ﻧﻬﺎد ﺑﻪ "ﺣَ ﺒﻞ ]رﯾﺴﻤﺎن[ ﻣﺸﻮرت" دﻓﺎع ﮐﻨﻨﺪ. اﻣﺎ وﻗﺎﯾﻊ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ اﻣﮑﺎن ﺗﺤﻘﻖ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺸﺎرﮐﺘﯽ را، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ در اﯾﺮان ، ﮐﻪ در ﻓﻀﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ دﻧﯿﺎی آن روز ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻣﻮاﺟﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺑﻬﺎﺋﯿ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ آن ﺟﺎﻣﻌﻪ آرﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ را در ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮر ﮔﺮد ﻣﯽ آورد ﺗﺎ در ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ ﺑﺮای رﻓﺎه و آﺳﺎﯾﺶ و ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ، و ﺟﺎﻣﻌﻪ ای ﮐﻪ در آن ﮔﺮوه ﻫﺎی ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮذ آﻣﺎده ﻓﺪا ﮐﺮدن ﺟﺎن ، ﻣﺎل و آزادی دﯾﮕﺮان ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﺻﺤﺖ اﯾﻦ ﻣﺪﻋﺎﻫﺎ ﻧﺸﺪ. ﺗﻮﺟﯿﻪ ﺧﯿﺰش ﻫﺎی اﯾﺮان ﻧﺨﺴﺖ ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮش آﻣﺪه ﺑﻮد. ﺑ ﻪ آن، ﻫﻢ ﺗﻌﺼﺒﺎت دﯾﻨﯽ ﮐﻬﻨ ﺣﺎ ﮐﻢ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﻧﻘﻼب ﻣﺸﺮوﻃﻪ ﺑﺴﯿﺎری از اﻣﯿﺪﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ ی ﺗﺒﺪﯾﻞ س ﺄ ﺑﻪ ﯾ ﺷﺪ. آﻣﻮزه ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻫﺎی

ی

ی

ی ﺳﺮﺧﻮرده

ی ﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ ی ﺟﺎﻣﻌﻪ

ی واﺳﻄﻪ

ی ﻧﯿﻤﻪ در

ی

یﻪ

ی

ی

ﺎن

ی

ﮐﺴﺐ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻘﻄﻌﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻔﺎوت ﻋﻤﺪه ای وﺟﻮد دارد. ﻧﻘﺪ آﺛﺎر ﺑﻬﺎﺋ ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎ را ﯽ ﻓﺮاواﻧ

ﻧﻬﺎدﻫﺎ

اﻣﮑﺎن ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺎنﯿ ﺑﻬﺎﺋ

ی

ی درﺑﺎره

ﯽ یﺪﻫﺎ ﯾ ﺗﺮد ﯽﮐﻨﻮﻧ ﯽﺎﺳﯿﺳ ی

ﺟﻬﺎن اﻣﺮوز ا ﺠﺎد ﯾ ﻧﻤﻮد. ﻣﺤﻮر ا ﻦﯾ ﻧﻘﺪﻫﺎ، ﺗ و ﯽﻃﺮﻓﯽﺑ ﺑﺮ ﺪﯿﮐﺄ

در ﺗﻤﺎﻣ

ﯽﺎﺳﯿﺳ ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ در ا ﺮانﯾ

ﯽ

، ﮐﻪ

اﻣﺮوز ﺑﻮد. آﺛﺎر ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ اﺷﺎره

آن ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻊ ﺟﺎﻧﺒﺪاراﻧﻪ ﺳ ﺎﺳﺖﯿ

ﻧﮕﺎه د

یﺎﯿدﻧ

ﯽ ﺟﻬﺎﻧﺸﻤﻮﻟ یﺴﻪﯾﻣﻘﺎ و ﯽﻨﯾ

داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ "ﺳﯿﺎﺳﺖ اﻟﻬﯿﻪ" ی ۱٥ ِ ﺣﺎ ﮐﻢ ﺑﺮ ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ اﯾﻦ آﯾﯿﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻤﯿﻊ اﺑﻨﺎ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﯾﮑﺴﺎن ﻣﺘﻌﻬﺪ اﺳﺖ، ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺸﺮی - ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺸﺮﯾﺖ اﻣﺮوز - ﺧﻮد را ﺣﺎﻓﻆ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺣﺰب، ﻣﻠﺖ، ﻧﮋاد، ﻣﺬﻫﺐ و ﻗﻮﻣﯽ ﺧﺎص در ﺑﺮاﺑﺮ رﻗﺒﺎی ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ داﻧﺪ. آﺛﺎر ﺑﻬﺎﺋﯽ ﺟﺮﯾﺎﻧﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ دﻧﯿﺎی اﻣﺮوز را ﺑ ﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﻋﻤﻮم ﻣﻮرد ﻧﮑﻮﻫﺶ ﻗﺮار دادﻧﺪ و ﺑﺮ ﻋﺪم اﻧﻄﺒﺎق آرﻣﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻫﺎی ﺑﺎ اﻫﺪاف آﻧﻬﺎ ﺗ ﺄ ﮐﯿﺪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺮای ﺑﻬﺎﺋﯿ

ی

ﺎن

13 Moojan Momen, Conspiracies and Forgeries: The Attack upon the Baha'i Community in Iran , http://www.scribd.com/doc/17569061/Moojan-Momen-Conspiracies-and-Forgeries-the-attack-upon-the- Bahai-community-in-Iran

۱٤ ،ﯽﺰداﻧ ﯾ ﻨﺎﯿﻣ ، http://fis-iran.org/fa/irannameh/volxxiv/iss4-mixed/yazdani?mode=print ۱٥ ..." ﻧﻮع ﺑﺸﺮ ﺟﻤﻴﻊ اﻧﺴﺎﻧﻨﺪ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﯽاﻟﻬ ﺧﻠﻖ ﺧﺪا را ﺟﻤﻴﻊ ﻛﺮده، ﺟﻤﻴﻊ اﻃﻔﺎل ﯽاﻟﻬ را ﻛﻞ دﻫﺪ، ﯽﻣ رزق را ﻛﻞ ﺧﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﯽ ﭘﺮوراﻧﺪ ﻛﻞﻪ ﺑ اﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻣﺎ ﭼﺮا . ﻧﺎﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎﺷﻴﻢ اﺳﺖ اﻳﻦ اﻟﻬﻴﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﻮارش ﺑﺮ ﺧﻠﻖ ﺟﻤﻴﻊ اﺳﺖ ﺗﺎﺑﻴﺪه . آﻓﺘﺎﺑﺶ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ اﺷﺮاق ﻧﻤﻮده اﺑﺮ ﻣﻜﺮﻣﺘﺶ ﺑﺮ ﺟﻤﻴﻊ ﺑﺎرﻳﺪه، ﻧﺴﻴﻢ ﺑﺮ ﻋﻨﺎﻳﺘﺶ ﺟﻤﻴﻊ ﭘﺲ وزﻳﺪه اﻧﺴﺎن ﻧﻮع ﻛﻪ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮم ﻇﻞ در ﺟﻤﻴﻌﺎً رﺣﻤﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر اﺳﺖ ) ". ﺎمﯿﭘ از ﻧﻘﻞ ، ﻋﺒﺪاﻟﺒﻬﺎء ص ﺻﻠﺢ، ۱۸( اﻋﺘﺮاﻓﺎت داﻟﮕﻮرﮐ ﻗﺼّﻪ : ﯽ یﺳﺎزﺖﯾﻫﻮّ و ی ﭘﺮداز

4