Dynamiek van sociaal werk en gemeentelijk beleid - Toby Witte

Ten geleide

‘Zonder wrijving geen glans’

Wat een verrijking dat dit boek voor professionals in het sociaal domein de historische context zo serieus neemt. Het wordt namelijk weleens vergeten dat de transformatie van het sociaal domein in beginsel ideologisch van aard is. Terwijl juist dát degenen die er dag in, dag uit in werken, motiveert. Dit boek geeft hun handvatten om te blijven leren, van elkaar en met elkaar. Na al die nadruk op systemen, professionalisering en achterblijvende resulta ten hunkerde iedereen naar meer mensgerichte zorg, met aandacht en waar dering voor het gewone leven en die ook echt duurzaam hielp. En de, achteraf naïeve, gedachte was dat zorg dichter bij huis ook veel geld kon besparen. Juist die combinatie van te verwachten financieel en ideologisch gewin heeft ervoor gezorgd dat uiteindelijk alle handen op elkaar kwamen om De Gro te Transitie in te zetten. Nadat eerst Welzijnswerk was gedecentraliseerd en vervolgens de Wmo werd ingevoerd, kwam er dat harde transitiemoment op 1 januari 2015. Vanaf toen werd de gemeente volledig verantwoordelijk voor het sociaal domein, met een forse transformatieopdracht. Sociaal professionals en beleidsmedewerkers waren aan zet om al die ver wachtingen waar te maken. Bijna van de ene op de andere dag. Voor de tran sitie was er een wereld van de praktijk en een wereld van de beleidsmakers. Daarna kwam er een wereld waarin ze samen de transformatie vorm moes ten geven. Zonder spoorboekje en met al ingeboekte kostenbesparingen. Dat was een immense opgave. Geen wonder dat de transitie kritisch werd gevolgd en dat er de nodige mis standen (of moeten we zeggen: ‘gevolgen van te hoge verwachtingen’?) aan het licht kwamen. Lokale beleidmakers en praktijkprofessionals konden niet even rustig aan elkaar wennen. Zij moesten meteen aan de slag. Op hun schouders rustte de verantwoordelijkheid om ‘goed te doen’ voor mensen die iedere dag hun ondersteuning nodig hadden. Kwetsbaarheid trekt zich tenslotte niets aan van beleidstransities. Nog een geluk, en dat wordt ook uit gebreid in dit boek toegelicht, dat de opleidingen voor sociaal professionals al geruime tijd hun bakens aan het verzetten waren in de gewenste richting. Er trad een tijdperk in waarin op lokaal niveau door verschillende partijen al doende geleerd moest worden. Niet uit vrije wil, maar uit noodzaak. Er waren immers geen voorbeelden, geen handleidingen, geen ervaringen. Het