21 / 56
21
R O E I
P R A E T
S E P T E M B E R
2 0 1 7
100 x ROEIPRAET
Door omstandigheden helemaal vergeten, maar het vorige nummer van de Roeipraet was
het 100e exemplaar dat ik gemaakt heb. Nu maak ik uiteraard de Roeipraet niet alleen,
ik heb assistentie van twee lieftallige dames, die al het voorbereidende werk verrichten:
verzamelen van de artikelen, volgorde bepalen, stukjes schrijven (waaronder ook het
Roeidactioneel). Dat doen zij ook al heel lang, Mirjam iets langer en Jos iets korter dan ik.
Maar de opmaak, het in elkaar zetten van de Roeipraet, zo nodig de fotografie bij diverse
stukjes, dat doe ik dus.
Het begon met de vraag van de toenmalige voorzitter Ton Kemmere of ik de vormgeving/
lay-out van de Roeipraet wilde verzorgen. Dit was in de zomer van het jaar 2000. Tot dan
was de Roeipraet een aantal vellen A4-papier met een nietje in de rug. Een voorpagina-
ontwerp was al gemaakt, maar dat was ook het enige. Het formaat was nog niet bepaald,
maar het leek ons wel handig als dat A5 zou worden, lekker handzaam. Adverteerders
moesten er gevonden worden om de nieuwe Roeipraet te kunnen bekostigen. Zo werd de
achterpagina van de omslag jaren achtereen bezet door Helly Hansen, een goeie klant van
mij. Op de binnenzijde van de omslag stond onze leverancier Van Zelst, één van de oud-
ste en trouwe adverteerders (evenals onze bijna buurman Aram autoruiten en schuifda-
ken) en bierbrouwer de Koningshoeven. Deze omslag werd voor een jaaroplage gedrukt,
destijds ongeveer 6 x 360 stuks. Dit werd geregeld door Frits Steenberghe die een goede
connectie met drukkerij Snep had. De binnenpagina’s werden geprint, nadat het bestand,
dat destijds nog in Quark-Xpress werd gemaakt, op inslag gezet moest worden. Op inslag
betekent de juiste pagina’s tegenover elkaar, bijvoorbeeld 1 tegen 48, 2 tegen 47, 3 tegen
46, enz., enz. Zo moest ik het Xpress-bestand op een CD branden, met deze CD naar het
bedrijf van Wim Helms die met een programma de pagina’s op inslag zette, dat weer op
een CD moest branden, deze CD kon ik dan weer ophalen en samen met 360 omslagen
bracht ik dit naar MultiCopy. Na een week kon ik dan de boekjes ophalen in 4 of 5 dozen
en dit dan afleveren bij de loods. Zo heb ik de eerste jaren honderden kilometers gereden
met het brengen en halen en weer halen en brengen van de papieren Roeipraet.
Zodra de Roeipraet op de loods gearriveerd was, moest ik wel zorgen dat er een inpak-
ploeg aanwezig was, die de Roeipraet in enveloppen stak en tevens op de envelop een
adres-sticker plakten. De Roeipraet werd dan gebundeld is stapeltjes van 20 stuks, weer
terug in de dozen gedaan en vervolgens werden de dozen naar het Postkantoor gebracht.
Ooit gebeurde het dat er geen inpakploeg beschikbaar was en dan zat ik ook nog een
hele middag alleen al dat werk te doen. Er is nu dus wel veel veranderd en is het een heel
stuk makkelijker geworden. Nog steeds moet de Roeipraet opgemaakt worden, maar alles
is nu te doen van achter mijn computer tot en met de digitale verspreiding. Niet alleen
een besparing voor de vereniging qua drukwerk, dus papier, maar ook besparing in tijd en
benzinekosten.
O ja, Ton vroeg me dus de vormgeving te doen en in m’n enthousiasme antwoordde ik,
dat ik dat wel een paar jaar wilde doen. Dat is inmiddels dus 17 jaar en 101 exemplaren.
En ieder nieuw nummer weer vol enthousiasme aan de slag, mede dankzij de hulp van
de twee redactie-dames en de vele leden van onze vereniging die ieder keer weer leuke,
leerzame of grappige verhalen insturen.
Jan Klinkenberg