50 / 56
R O E I
P R A E T
S E P T E M B E R
2 0 1 7
50
Fausses Pelles – snoeken à la française
Robin Sterk (HVG)
Literaire roeiverhalen zijn schaars. Een uitzondering is
Over
het water
van H.M. van den Brink. Gelukkig is er in Frankrijk
een prachtig boek verschenen dat daar enigszins aan doet
denken. Het is geschreven door oud-toproeier Benoît Decock
en heet heel toepasselijk
Fausses Pelles
(Snoeken). Ene Pierre
haalt in 26 korte hoofdstukken herinneringen op aan zijn lange
roeiloopbaan, van onzeker jeugdroeiertje tot internationale topper.
Wie redelijk wat Frans op school heeft gehad en het roeien van nabij kent, zal
dit werk met plezier lezen en veel herkennen, zoals het moeten sturen bij oudere
clubleden, halteren in een koude loods, stinkende roeikleding en martelende
trainingen in slecht weer. In Frankrijk is de verhalenbundel ook buiten de
roeiwereld niet onopgemerkt gebleven en heeft enkele literaire onderscheidingen
in de wacht gesleept. Om een indruk te geven volgt hieronder een fragment dat
aansluit bij de titel van het boek.
“Je me vois déjà à l’arrivée, brandissant la coupe avec les copains devant une
foule en liesse. C’est à ce moment que venu de nulle part, m’arrive un violent
coup de poing dans les dents, un peu comme ceux que le gros Totof distribuait
à la récré, à la différence près que cette fois l’impact reste collé sur ma figure au
point de me faire basculer en arrière. Les pieds coincés dans la barre de pieds,
je ne peux pas me dérober face à ce coup qui appuie ensuite sur ma gorge, puis
sur mes côtes, à me couper le souffle. Je lutte, mais ce qui pousse est beaucoup
trop fort. Contraint à m’allonger, le manche de l’aviron vole au-dessus de mon
visage et s’en va derrière moi. C’est une fausse pelle, et une sévère ! Le bateau
est freiné. Il s’arrête, presque complètement.”