497 / 698
۴٩۶
ﺳﭙﺲ ﻧﺨﺴﺖ ﻭﺯﻳﺮﻯ، ﻭﻯ ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﭼﻨﺪ
ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮐﺮﺩ
.
ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺎﻝ
۱۹۸۰ ]
۱۳۵۹ [
ﺍﺧﺒﺎﺭ ﻣﺸﺎﺑﻬﻰ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎﻯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ
ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺩﺳﺘﻪ
ﺟﻤﻌﻰ ﻣﻌﻠﻤﻴﻦ ﻭ ﺩﺑﻴﺮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭﺝ ﻣﻰ
ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﻤ
ﻠﻪ
۵۰
ﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭ
ﺁﺫﺭﺑﺎﻳﺠﺎﻥ ﺷﺮﻗﻰ،
۴۴
ﻣﻌﻠﻢ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﺭﺱ،
۲۲
ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﺣﻠﻰ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ
. ﻏﻴﺮﻩ
ﺑﺘﺪﺭﻳﺞ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ، ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺩﻭﻟﺘﻰ، ﻣﻮﺯﻩ
ﻫﺎ، ﻭ ﺣﺘّﻰ ﺷﺮﮐﺖ
ﻫﺎﻯ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ
)
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﻨﺎﺩ
. (
ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺻﺪﻭﻗﻰ، ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺳﺘﻴﺰﻯ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ
ﺩﺭ ﻳﺰﺩ، ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ
ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ
. ﺁﻣﺪ
ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻭﻯ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ
ﺟﻤﻌﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺁﻥ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ
ﻫﺎﻯ
ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﮔﺮﺩﻧﺪ
.
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﺍﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ
ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﻫﺎﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎ
ﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻭﺿﺮﺏ ﻭ ﺷﺘﻢ ﻭ ﺁﺗﺶ ﺯﺩﻥ ﺧﺎﻧﻪ
ﻫﺎ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ
.
ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻧﻘﻞ ﺷﺪ، ﻣﻮﺝ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﻯ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﻋﻠﻴﻪ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺧﻮﺩ ﺷﮑﻞ ﺗﺎﺯﻩ
ﺍﻯ
) ﮔﺮﻓﺖ
Baha’i World
1983-1986: 256
.(
ﺩﺭ
۱۶
ﺁﺫﺭ
۱۳۶۰ ] ۷
ﺩﺳﺎﻣﺒﺮ
۱۹۸۱ [
ﻃﻰ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﮥ ﮐﻴﻬﺎﻥ ﺩﺭﺝ
ﺷﺪ، ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﻭﻟﺖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮔﺮﺩﻳﺪ
ﺑﻪ .
ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻠّ
ﻴﻪ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ، ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﺍﻥ، ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺷﺎﻏﻼﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ
.
ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ
ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺍﺣﮑﺎﻡ ﺻﺎﺩﺭﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ
ﺷﺪ ﮐﻪ
ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺒﺮّﻯ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭ ﺁﻭﺭﺩﻥ
ﺍﺳﻼﻡ ﺷﺨﺺ ﺍﺧﺮﺍﺟﻰ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ
.
ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮ ﺗﺨﻤﻴﻦ ﺯﺩﻩ
ﺍﺳﺖ
.
٢٥٦
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۳۶۳ ]
۱۹۸۴ [
ﺿﺮﺑﮥ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻣﺪ
.
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ
ﻭ
ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺍﺧﺮﺍﺟﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ
ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﺣﻘﻮﻕ ﺩﺭﻳﺎﻓﺘﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ
.
ﺳﭙﺲ
256
ﻳﺎ
ﺩﺩﺍﺷﺖ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﻧﻴﻮﻳﻮﺭﮎ، ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﻬﻤﻴﻦ ﺍﺟﻼﺱ ﻣﺠﻤﻊ ﻋﻤﻮﻣﻰ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻟﻞ ﻣﺘﺤﺪ، ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ
۱۹۹۴
، ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ
»
ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻓﻌﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺍﻭﺕ
۱۹۹۴ «.