503 / 698
۵٠٢
)
۱۹۸۰
ﺗﺎ
۱۹۸۸ (
. ﺑﻮﺩ
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮ ﺍﺳﺖ
.
ﻧﺴﺒﺖ
ﻗﺘﻞ ﺑﻬﺎ
ﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﻯ ﺭﮊﻳﻢ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﺑﻨﻰ
ﺻﺪﺭ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺭﺟﺎﺋﻰ
ﻗﺮﻳﺐ ﭘﻨﺞ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻫﺸﺖ
ﺳﺎﻟﮥ ﺑﻌﺪﻯ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﻋﻠﻰ
ﺧﺎﻣﻨﻪ
ﺍﻯ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﻣﻮﺳﻮﻯ ﺍﺳﺖ
.
ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺁﺯﺍﺭ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ
ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ
.
ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻧﻴﻨﻰ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﮤ ﺑﻨﻰ
- ﺻﺪﺭ
ﺭﺟﺎﺋﻰ ﺑﺮﺍﻯ
ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﺿﻊ ﺷﺪ ﻫﻤﺎﻥ
ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺗﻨﻔﻴﺬ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻮﺭﺩ
ﺍﺟﺮﺍﺳﺖ
.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﻤﻴﻨﻰ
)۱۳
ﺧﺮﺩﺍﺩ
۱۳۶۸ ] ۳
ﮊﻭﺋﻦ
۱۹۸۹ ([
ﻭ ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺗﻰ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺎﺳﻰ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ، ﻣﻘﺎﻡ ﻧﺨﺴﺖ
ﻭﺯﻳﺮﻯ ﺣﺬﻑ ﺷﺪ
ﺲﻭ ﺭﺋﻴ
ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭﺍﺕ ﻧﺨﺴﺖ
ﻭﺯﻳﺮ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ
.
ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﺳﻴﺪ ﻋﻠﻰ
ﺧﺎﻣﻨﻪ
ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻬﻰ، ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻣﺠﻠﺲ ﺧﺒﺮﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﻫﺒﺮ
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ
.
ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺁﻳﺖ
ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺎﻣﻨﻪ
ﺍﻯ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ
»
ﻭﻟﻰ ﻓﻘﻴﻪ ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ
«
ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ
ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﺮﺣﻠﮥ ﺗﺎ
ﺯﻩ
ﺍﻯ ﺷﺪ
.
ﺑﺎ ﺁﮔﺎﻫﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺿﻊ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،
ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻗﺘﻞ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻨﺎﺭﻯ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺷﺪ
ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻳﺖ.
ﺧﺎﻣﻨﻪ
ﺍﻯ ﻟﺰﻭﻡ ﺍﺗّﺨﺎﺫ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻭﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺿﺮﻭﺭﻯ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﻃﻰ
ﻧﺎﻣﻪ
ﺍﻯ ﺑﻪ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺩ»
ﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ
ﺳﻴﺎﺳﺖ
ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺩﺭﺳﺘﻰ ﺑﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮﺩ ﻳﺎ ﻧﺸﻮﺩ
« .
ﺷﻮﺭﺍﻯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ
ء ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﮥ
۶
ﺍﺳﻔﻨﺪ
۱۳۶۹ ] ۲۵
ﻓﻮﺭﻳﻪ
۱۹۹۱ [
ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻧﻬﺎﺋﻰ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺗﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ
ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻃﻼﻉ ﻣﺤﻤﺪﻯ ﮔﻴﻼﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺩ
ﻓﺘﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮﻯ ﺭﺳﺎﻧﺪ
.
٢٥٩
ﺩﺭ
259
ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ ﺭﻳﻨﺎﻟﺪﻭ ﮔﺎﻟﻴﻨﺪﻭﭘﻮﻝ ﮔﺰﺍﺭﺷﮕﺮ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣ
ﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﻪ
ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۹۹۳
ﻣﻄﺎﻟﺒﺶ ﺍﻓﺸﺎء ﺷﺪ
.
ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ
ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺪ ﺟﻌﻠﻰ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﻰ ﺑﻌﺪ ﺭﺳﻤﴼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩ
.
ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺷﻮﺭﺍﻯ
ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ
۱۳۶۹
ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ
:
ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﻫﺎﺷﻤﻰ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ، ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺟﻌﻔﺮﻋﻠﻰ
ﺟ
ﺎﺳﺒﻰ، ﺍﺣﻤﺪ ﺍﺣﻤﺪﻯ، ﺣﺴﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺣﺒﻴﺒﻰ، ﻋﻠﻰ ﺍﮐﺒﺮ ﻭﻻﻳﺘﻰ، ﺍﻳﺮﺝ ﻓﺎﺿﻞ، ﻋﻠﻰ
ﺷﺮﻳﻌﺘﻤﺪﺍﺭﻯ ﻭ ﺭﺿﺎ ﺩﺍﻭﺭﻯ ﺍﺭﺩﮐﺎﻧﻰ
.