507 / 698
۵٠۶
ﮐﻠﻴﻪ ﺍﺳﺎﺗﻴﺪ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﮐﺮﺩﻧﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ ﺍﺯ
ﻣﻘﻄﻊ ﺗﺤﺼﻴﻠﻰ ﺑﻮﺩ
.
ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺪﺭﮎ
ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
.
ﻫﻤﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎء ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻧﺪ
.
ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮐﻴﻔﻴﺖ، ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۳۵۸ ]
۱۹۷۹ [
ﻃﻰ ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﻪ
ﺍﻯ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ
ﻫﺎ
ﻭ ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ
ﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻧﺎﻡ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺭﺍ ﻣﺘﺪﻳﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻳﺎ ﻣﺬﺍﻫﺐ
ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺸﻨﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻫﺪﻑ
ﺩﺍﺷﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﺮﮔﮥ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ
ﺍﻯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﺳﺆﺍﻻﺗﻰ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﺍﻧﺶ
ﺁﻣﻮﺯ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻰ
. ﺳﺎﺧﺖ
ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺁﻳﺎ ﺩﺍﻧﺶ
ﺁﻣﻮﺯ ﻳﺎ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﻳﺎ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺗﺒﺮّﻯ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻣﻰ
ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ ﭘﺎﺳﺦ
ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﺍﻧﺶ
ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ
. ﺳﺎﺧﺖ
ﺁﻣﺎﺭﻯ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ
ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ
ﻫﺎ ﻭ
ﺩﺑﺴﺘﺎﻥ
ﻫﺎ ﺍﺧﺮﺍﺝ ﺷﺪﻧﺪ
.
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻋﺮﺍﻕ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ
ﺳﺨﺖ
ﮔﻴﺮﻯ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﻤﻰ
ﺷﺪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﺎﻯ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺑﻮﺩﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻰ
. ﮔﺸﺖ
ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﻯ ﺑ
ﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ
۱۹۹۰
ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﺍﻧﺶ
ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺩﺑﺴﺘﺎﻧﻰ ﻭ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﻭ ﺗﺤﺼﻴﻞ
ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ
.
ﺑﺎ ﺗﺼﻤﻴﻤﺎﺕ ﺷﻮﺭﺍﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻭ
ﺩﺍﺩﻥ
ﭼﻬﺮﮤ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ، ﺩﺭ
ﺍﻭﺭﺍﻕ ﻧﺎﻡ
ﻧﻮﻳﺴﻰ ﺳﺘﻮﻧﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺬﻫﺐ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻳﺎﻥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻤﻰ
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺻﺮﺍﺣﺖ ﺍﻋﻼﻡ ﻣﻰ
. ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺷﺪﻥ ﺻﺪﻫﺎ ﺟﻮﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻼﺕ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ، ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ
ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻳﮏ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺧﺼﻮﺻﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ
.
ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻋﻠﻤﻰ ﻭ ﭘﺎﻳﮥ ﺩﺍﻧﺶِ
ﻓﺮﻫﻴﺨﺘﮕﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺁﻧﻘﺪﺭﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﻴﺎﺯ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺁﻣﻮﺯﺷﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﻰ
ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺎﺯﺩ
.
ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻰ، ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ
ﻫﺎﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ، ﺑﺎ ﮐﻼﺱ
ﻫﺎﻯ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺗﺸﮑﻴﻞ