528 / 698
۵٢٧
ﺧﺎﻧﻪ
ﺍﻯ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﺣﺮﻳﻖ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ
ﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺖ
.
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۳۸۰ ]
۲۰۰۱ [
ﺗﻌﺪﺍﺩ
۵
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﻯ ﺭﮊﻳﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
ﻫﺎﻯ
۱۳۸۱-۲ ]
۲۰۰۲-۳
ﺑﻪ [
۴
ﺗﻦ ﺗﻨﺰﻝ ﮐﺮﺩ
.
ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۲۰۰۴
ﻓﻘﻂ
۲
ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ
.
٢٨٦
ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺁﺯﺍﺭﻯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ
ﻫﺎ ﻭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻬﻢ
ﺗﺮ ﻭﻳﺮﺍﻥ
ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻣﺎﮐﻦ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ
.
ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻰ ﻣﻰ
ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺼﻮّﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ
ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﻃﻼﻉ ﻭ ﻧﻈﺮ ﺩﻭﻟﺖ
ﺁﻗﺎﻯ ﺧﺎﺗﻤﻰ ﺑﻮﺩ
.
ﺻﺤﻴﺢ
ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻗﺪﺭﺗﻰ
ﺩﻳﮕﺮ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺣﻴﻄﮥ ﺩﻭﻟﺖ ﻗﺎﻧﻮﻧﻰ، ﮐﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ
ﺳﺘﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ
ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﻴﻦ
ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﻰ
ﺍﻧﮕﺎﺷﺖ
.
ﺍﺩﺍﻣﮥ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﮑﺎﻥ
ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ
ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﻗﺪﻭﺱ
:
ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ
۱۳۸۲ ]
۲۰۰۴ [
ﻣﺤﻠﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻪ
ﺁﺭﺍﻣﮕﺎﻩ ﻗﺪّﻭﺱ
ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺑﺎﺏ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ
ﺁﻣﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﺷﺪ
.
ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﻰ ﺑﺎﺭﻓﺮﻭﺷﻰ
ﻣﻠﻘّﺐ ﺑﻪ ﻗﺪّﻭﺱ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎء ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺍﻣﺮ
ﺍﻭ
ﺩﺭ
ﺳﻔﺮﺵ ﺑﻪ ﻣﮑّﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﻰ ﮐﺮﺩ
.
ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺑﺪﺷﺖ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺑﻰ ﺷﺮﮐﺖ ﺟﺴﺖ ﻭ
ﺩﺭ ﻗﻠﻌﮥ ﺷﻴﺦ ﻃﺒﺮﺳﻰ ﻫﻤﺮ
ﺍﻩ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺑﺎﺑﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻩ
ﻫﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺭﺍ
ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻧﻤﻮﺩ
.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﺶ ﺑﺎﺭ ﻓﺮﻭﺵ
ﺑﺎﺑﻞ)
(
ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ
.
ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺗﺤﻤّﻞ ﺣﻀﻮﺭ ﻗﺒﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺷﺖ
.
ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻮﺭﻯ
:
ﺩﻭ ﻣﺎﻩ
ﺑﻌﺪ
، ﺧﺎﻧﮥ ﻣﻴﺮﺯﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻮﺭ
ﻯ ﭘﺪﺭ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﺩﺭ
ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﮑﺎﻧﻰ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ
ﺭﻓﺖ
ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻌﻤﺎﺭﻯ ﻧﻤﻮﻧﮥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﮑﺎﺭﻫﺎﻯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻰ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ
ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﻭ ﻫﻨﺮﻯ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩ
.
ﺍﻳﻦ ﺍﺛﺮ ﺯﻳﺒﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻣﺪﺕ ﭼﻨﺪ ﺭ
ﻭﺯ ﺑﺎ ﺑﻮﻟﺪُﺯﺭ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ
.
286
ﻣﺄﺧﺬ
:
ﺩﻓﺘﺮ ﺑﻴﻦ
ﺍﻟﻤﻠﻠﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﮊﻧﻮ
.