KOMPAS
57
Activiteiten
Zoals altijd zit ik achteraan in de klas aan de instructietafel en heb ik alle spullen
voor mijn werk die dag al klaar gelegd. Maud weet dat als het zelfstandig werken gaat
beginnen, ze eerst bij mij komt zitten. Ik hoef haar niet te vragen bij me te komen. Ze
pakt uit zichzelf haar spullen.
Het voorbeeld dat ik geef is van de les van afgelopen donderdag, 5 juni. Juf Fenna heeft
de instructie voor het rekenen gedaan, en op het bord gezet welke opdrachten er gedaan
moeten worden. Maud staat uit zichzelf op en loopt naar mij toe. Ze kijkt een beetje sip.
Ik vraag aan haar of ze er een beetje zin in heeft. Ze knikt van ‘ja’, maar ik ben nog niet
overtuigd. Om haar een beetje vertrouwen te geven vraag ik of ze nog weet wat we de
vorige keer hebben gedaan. Maud vertelt dat we het tafelspel hebben gedaan (dit spel
heeft juf Hanneke gemaakt, zij is de RT’er) en dat ze alle antwoorden binnen de gestelde
tijd had gegeven. Er verschijnt een kleine glimlach op haar gezicht.
Op school hebben we geleerd dat terugkijken op een prettige herinnering een goede
ingang biedt voor een nieuwe start. Dit zie ik bij Maud duidelijk terug. Nu hoef ik ook
niet meer in te gaan op haar houding.
Ik glimlach en zeg dat we vandaag het tafelspel een stapje moeilijker gaan maken.
“We gaan het namelijk samen doen en dit keer halen we 1 seconde van de tijd af. Alle
sommen die goed zijn, komen in het groene bakje en alle sommen die nog niet goed
gaan, komen in het oranje bakje. Sommen die in het oranje bakje liggen, rekenen we
samen uit.”
Maud heeft tijdens de eerste ronde vijftien van de twintig sommen in het groene
bakje. Ik geef haar een compliment en er verschijnt een lach op haar gezicht. De vijf
sommen die Maud nog moeilijk vindt, bekijken we. Kunnen we het tekenen of hebben
we materiaal dat we kunnen gebruiken? Maud moet eerst zelf bedenken hoe we de som
kunnen oplossen. Door haar zelf na te laten denken over een mogelijke oplossing, wordt
ze er meer betrokken en kan ze zichzelf beter helpen als ik er niet bij ben. Bovendien
motiveert haar dit meer dan dat ik haar oplossingen aanbied.
Kortom: ik heb haar gemotiveerd, gestimuleerd, gecomplimenteerd en een beroep
gedaan op haar zelfredzaamheid.
Resultaat
Maud gaat door mijn hulp en de opdrachten die ik geef vooruit. Ze kent inmiddels alle
tafels tot 7 en we herhalen deze regelmatig. Doordat Maud in de les en de toetsen
ervaart dat ze de tafels beter kent, wordt ze zelfverzekerder en heeft ze ook meer
belangstelling voor de les. Ze steekt nu zelfs haar vinger wel eens op om een antwoord
te geven op een som van de tafels. En ze heeft vaker haar werk af bij het zelfstandig
werken. Haar zelfvertrouwen is duidelijk toegenomen. Dit komt natuurlijk ook door hoe
juf Fenna haar leergedrag in de klas stimuleert.
