

٤
ﺑﺮﻋﮑﺲ، ﺑﻬﺎﺋﯿ
ﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎن در اﯾﺮان آزار ﻣﯽ
ﺑﯿﻨﻨﺪ
و ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼﻣﯽ آﻧﻬﺎ را ﮐﺎﻓﺮ
رد. ﺎﺷﻤ ﻣﯽ
در ﻫﺮ ﺳﻪ ﺷﻬﺮ،
ﺑﻪ
ﻋﻠﺖ ﻣﺨﺎﻃﺮات ﻣﻮﺟﻮد،
ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن
ﻧﻤﯽ
ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ
ﮐﻪ در آﯾﻨﺪه
ی ﻧﺰدﯾﮏ
از اﯾﺮان
دﯾﺪار ﮐﻨﻨﺪ
.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺗﺒﻌﯿﺪﯾﺎن ﺑ
ﻬﺎﺋﯽ
ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻤﺘﺮی
داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ
از ﻃﺮﯾﻖ رواﺑﻂ ﺷﺨﺼﯽ، ارﺗﺒﺎﻃﺎت
ﻓﺮا
ﻣﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻦ را
ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ
.
در ﻫﺮ ﺳﻪ
ﺷﻬﺮ، در
ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺘﺎﯾﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎنِ ﺧﻮد،
ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن
ِ
ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن و ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪان
ﺳﺎ ﮐﻦ
اﯾﺮان
ارﺗﺒﺎط ای
ﻣﯿﻠﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﺘ
ﺮی
داﺷﺘﻨﺪ.
از اﯾﻦ رو، در ﻣﻮرد دﯾﺎﺳﭙﻮرای اﯾﺮاﻧﯽ، ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از اﻧﻮاع "ﺟﻮاﻣﻊ ﻣ
ﻠﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪه" ﺑﻪ ﺷﻤﺎر
ﻣﯽ
رود، واﻗﻌﯿﺖ
ِ
ارﺗﺒﺎط
ای
ﻣﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻦ
ﻫﺎی دروﻧﯽ تﺗﻔﺎو ،
ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه
ﻫﺎی دﯾﻨﯽ را ﺗﻘﻮﯾﺖ
ﮐﻨﺪ. ﻣﯽ
ﺟﺎﻟﺐ اﯾﻦ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻧﻮﺑﺖ ﺑ
ﻪ
ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﯾﺮ
اﻧﯽ
ﺗﺒﺎرﻫﺎی ﺧﺎرج از اﯾﺮان ﻣﯽ
ﯿرﺳ
ﺪ، ﺗﻔﺎوﺗ
ﯽ
ﻣﯿﺎن ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن و ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن
وﺟﻮد ﻧﺪا
. ﺷﺖ
ﻫﺮ دو ﮔﺮ
وه
ِﻓﻌﺎﻻﻧﻪ ﺑﺎ اﯾﺮاﻧ
ِ ﯿﺎن
ﺳﺎ ﮐﻦ
دﯾﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﮐﺸﻮرﻫﺎ
ﺑ راﺑﻄﻪ
ﺮﻗﺮار
ﺮدﮐﻣﯽ
ﻧﺪ، راﺑﻄﻪ
ای
ﮐﻪ اﻏﻠﺐ ﺗﻮﺳﻂ ارﺗﺒﺎﻃﺎت
اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﺗﺴﻬﯿﻞ
ﻫﺮ ﺷﺪ. ﻣﯽ
ﺑﻪ ﯿﺎن ﭼﻨﺪ ﺑﻬﺎﺋ
ﺑﺮﻗﺮاری
ﻣﯿﻬﻦ ﺑﺎ ﻣﻠﯽ ﻓﺮا رواﺑﻂ
اﻣﺎ ﺪﻨﺷﺘ ﻧﺪا یاﻪ ﻋﻼﻗ ﭼﻨﺪان
در
اﯾﺠﺎد
رواﺑﻂ
ﻓﺮاﻣﻠﯽ
ﺑﺎ
دﯾﮕﺮ
ﺑﻬﺎﺋﯿﺎن،
اﯾﺮا ﺧﻮاه
ﯾﺎ ﻧﯽ
ﻏﯿﺮاﯾﺮاﻧﯽ،
.ﻧﺪ ﺑﻮد ﻓﻌﺎل ﺷﺪت ﺑﻪ
در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ
، ﺑﺮای
ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن
دﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﯿﺎر
رﻧﮓﮐﻢ
ﺗﺮی در اﯾﺠﺎ
د رواﺑﻂ ﻓﺮاﻣﻠﯽ دا
ﺷﺖ
و آﻧﻬﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺎن ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دوﺳﺘﺎن
و ﺧﻮ
ﯾﺸﺎوﻧﺪان
اﯾﺮاﻧﯽ
ﺗﺒﺎری
ﻧﺪ ﺑﻮد
ﮐﻪ در دﯾﮕﺮ
ﺑﺨﺶ
ﻫ
ﺎی دﯾﺎﺳﭙﻮرای اﯾﺮاﻧﯽ زﻧﺪﮔﯽ
ﻧﺪ. ﺮدﮐﻣﯽ
ﻋ
ﻼوه ﺑﺮ اوﺿﺎع ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻓﻌﻠﯽ اﯾﺮان،
وتﺗﻔﺎ
ﻣﻬﻢ ﻫﺎی
دﯾﮕﺮی
ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺷﺪتِ
ِرواﺑﻂ ﻓﺮا
ﻣﻠﯽ
ﻧﺴﻞ دو
ﻣﯽ
ﻫﺎی ﺑﻬﺎ
ﺋﯽ و
ﻣﺴﻠﻤﺎن
ﺗﺄﺛﯿﺮ
ﻣﯽ
ﮔﺬارد.
اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت
ﻫﺎ ﻓﻬﻢ آﻧﻬﺎ از اﯾﺮان را ﺷﮑﻞ
ﻣﯽ
دﻫﺪ و
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﺮزﻫﺎی ﺧﯿﺎﻟﯿﻨﯽ را ﺗﺮﺳﯿﻢ
ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺟﺪاﯾﯽ اﯾﻦ اﯾﺮاﻧﯽ
ﺗﺒﺎرﻫﺎ در ﻗﺎﻟﺐ ﮔﺮوه
ﻫﺎی
دﯾﻨﯽ )و دﯾﻨﯽ
ﻣﯽ ﻣﻠﯽ( -
اﻓﺰاﯾﺪ.
ﺑﺮﺳﺎﺧﺘﻦِ دﯾﻨ
ﯽ ﻣﻠﯽ: ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن اﯾﺮاﻧﯽ
ﺑﯽ
ﺗﺮدﯾﺪ،
ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺳﯿﺎﺳﯽ
ای ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ دﯾﺪار از اﯾﺮان را ﺑﺮای ﻣﺴ
ﻠﻤﺎﻧﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘ
ﻪ
ﺑﺮ ﺗﺼﻮر ﺑﺴﯿﺎری
از آﻧﻬﺎ از
اﯾﺮان ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ
ی ﻣﯿﻬﻦ
ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺘ
ﻪ اﺳﺖ
.ِ
اﻣﺎ اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺎﻣﻞ
ّﻣﺆﺛﺮ در ﺷﮑﻞ
ﮔﯿﺮی ﺗﺼﻮ
ری دﯾﺎﺳﭙﻮراﯾﯽ از
ا
ﯾﺮان، و
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺮﻗﺮاری
راﺑﻄﻪ
ای ﻓﺮاﻣﻠﯽ ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻦ، ﻧﺒﻮد
اﺳﺖه
.ِ
از دﯾﮕﺮ ﻋﻮاﻣﻞ
ﻣﻬﻢ ﻣﯽ
ﺗﻮان ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺤﻮری ﻫ
ﻮﯾﺖ
اﺳﻼﻣﯽ
در ﺑﻨﺎی اﯾﺮاﻧﯽ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ و ﻫﻤﮕﻮن اﺷﺎره ﮐﺮد.
اﯾﺮانِ در
ﭘﺴﺎاﻧﻘﻼﺑ
ﯽ،
ا ﯾﮏ ﯽ اﺻﻠ وﯾﮋﮔﯽ
، ﺧﻮب ﯾﺮاﻧﯽ
ﺷﯿﻌﻪ
ﺑﻮدن اﺳﺖ.
ﺟﻤﻬﻮری
اﺳﻼﻣ
ﯽ
و ﻏﺮب ﻫﺮ دو
ﮐﻠﯿﺸﻪ
ﻫﺎی
اﯾﺮان از راﯾﺠﯽ
ﮐﻪ اﻧﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ
ﺗﻔﺎوت
ﯽ، ﻗﻮﻣ ﻫﺎی
ﯽ، زﺑﺎﻧ ﯾﻨﯽ، د
ﺗﺤﺼ ﯾﺎ ﯽ ﻃﺒﻘﺎﺗ
را ﯿﻠﯽ
ﻧﺎدﯾﺪه
و ﮔﯿﺮد ﻣﯽ
ﺗﺼﻮﯾﺮ
ا از ﻏﺎﻟﺒﯽ
ﯾﺮاﻧﯿﺎن
ﺑﻪ
ِ ﻋﻨﻮان
اﺳﺖر ﺷﯿﻌﯿﺎن
ﯿﺶﮐ
اراﺋﻪ
. ﮐﻨﺪ ﻣﯽ
ﺳﻠﻄﻪ
ی ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮی از اﯾﺮان
ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ
ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎن
ﺗﺒﺎرﻫﺎی
"دﯾﺎﺳﭙﻮرای اﯾﺮاﻧﯽ"
،
ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻮ
را دن
ِوﯾﮋﮔﯽ اﺻﻠﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻮدن ﺗﻠﻘﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﯾﮑﯽ ﮐﺮدن
ِ
ﻫﻮﯾﺖ اﯾﺮاﻧﯽ و اﺳﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن
داﺧﻞ و ﺧﺎرج از اﯾﺮان
ﻓﺮﺻﺖ
ِ داده
ﺗﺎ ﻣﺪﻋﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوان دﯾﮕﺮ ادﯾﺎن، اﯾﺮاﻧﯽ
اﺻﯿﻞ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.
ِا ﮐﺜﺮ
ﻣﻬﺎﺟﺮان اﯾﺮاﻧﯽ
ﻣﺴﻠﻤﺎن
ﺑﻪ ﺒﺎرﺗ
اﺳﻼم ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ
ﭘﺎﯾﺒﻨﺪﻧﺪ
،
ِ ﯾﻌﻨﯽ
ﺑﺴﯿﺎری از ﺷﻌﺎﺋﺮ و ﻣﻨﺎﺳﮏ
اﺳﻼم ﺳﻨﺘﯽ را ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽ
ﮔﯿﺮﻧﺪ و د
ر ﻋﻮض از
ارزش
ﻫﺎی اﺳﻼﻣﯽ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ
ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ راﻫﻨﻤﺎی آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻓﺮادی ﺳﮑﻮﻻر اﺳﺖ.
اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ
ﻣﯽ
ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ
ﻫﻮﯾﺖ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﯿﺶ از ﻫﻮﯾﺖ اﺳﻼﻣﯽ ﺗﺄ ﮐﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ،
ﺗﻠﻔﯿﻖ راﯾﺞ اﺳﻼم و اﯾﺮان
ﻣﺎﻧﻊ از آن ﻣﯽ
ﻮد ﮐﻪ ﺷ
ﻧﺴﻞ دو
ﻫﺎ ﻣﯽ
ی ﻣﺴﻠﻤﺎن
ﺗﺒﺎر
ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﺳﻼم را از اﯾﺮان ﺟﺪا
ِﺳﺎزﻧﺪ.
اﯾﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن
ً
ا ﮐﺜﺮا
ِﺳﮑﻮﻻر ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ از
ﻫﻮﯾﺖ اﺳﻼﻣﯽ
ِ
ﺧﻮد را ﻣﻌﺎدل ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻫﻮﯾﺖ اﯾﺮاﻧﯽ
ﻣﯽ ﺧﻮد
داﻧﻨﺪ.
ﯾﮑﯽ ﮐﺮدن اﯾﺮان و اﺳﻼم
آﻧﻬﺎ یﻪ راﺑﻄ ،
ﺑﺎ ﻣﯿﻬﻦ را ﺳﺎده ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ
و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺟﺎزه
ﻣﯽ
دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﺪون ﺗﻮﺟ
ﻪ ﺑ
ﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ
ذاﺗﯽ ﻫﺎی
دﯾﺪﮔﺎﻫ
ﺑﻪ اﯾ ﺗﺮ ﯽ دﻗﯿﻖ
ﺮان،
رواﺑﻂ ﻓﺮاﻣﻠﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ، ﻧﺴﻞ دو
ﻣﯽ
ﻫﺎی
ﻣﺴﻠﻤﺎن
ﺗﺒﺎر وﻗﺘﯽ از ﻫﻮﯾﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ
ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺗﮑﺜ
ﺮ و ﺗﻨﻮع