جمهوری اسلامی و انگیزیسیون در قرن بیست و یکم

4 / 5

ﺑﮫ ﭘ ﺎی ﺳﻮال ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ، اﻧﮭﻢ ﻧﮫ ﺻﺮﻓﺎ از طﺮﯾﻘﯽ روﺷﻨﻔﮑﺮاﻧﮫ ﺑﻠﮑﮫ ﺑﻌﻼوه از طﺮﯾﻖ
ﮔﻔﺘﻤﺎن
ﻣﺬھﺒﯽ.
و اﯾﻦ ﮔﻨﺎھﯽ اﺳﺖ ﻧﺎﺑﺨﺸﻮدﻧﯽ در ﻓﺮھﻨﮓ اﻧﺴﺎن زدا ارﺗﺠﺎع ی . دﯾﻨﯽ
ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﮫ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣﻨ ﻄﻖ دادﺳﺘﺎن اﺳﻼﻣﯽ ﮐﮫ ظﺎھﺮا ﺑﻌﻨﻮان ﻣ ﻨﻄﻘﯽ ﻗﺮاﻧﯽ و در ﺣﻤﺎﯾﺖ از اﺳﻼم
ﺑﯿﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد ﻣﻨﻄﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ھﻢ در ﺳﻄﺢ اﯾﺮان و ھﻢ در ﺳﻄﺢ ﺟﮭﺎن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺿﺮﺑﮫ را
ﺑﺮﺣﺮﻣﺖ اﯾﯿﻦ اﺳﻼم وارد ﮐﺮده اﺳﺖ و ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﺮاﻧﯿﺎن و ﺟﮭﺎﻧﯿﺎن را ازﻧﺎم اﺳﻼم -- ﮐﮫ اﻧﺮا ﺑﺎ
ﺳﯿﺎﺳﺘﮭﺎی ﺧﻘﻔﺎن و ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﮔﯽ ﯾﮑﯽ ﮔﺮﻓﺘﮫ اﻧﺪ -- ﺑﯿﺰار ﮐﺮده اﺳ ﺖ. اﻣﺎ ﻏﺮﯾﺐ ﺗﺮ اﻧﮑﮫ ﻣﻨﻄﻖ ﻗﺮان
ﺗﺎ ﺣ ﺪی درﺳﺖ ﻧﻘﻄﮫ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻨﻄﻖ دادﺳﺘﺎ ن اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻗﺮان اﺳﺖ ﮐﮫ از ﺗﻨﻮع اﻗﻮام و
ﻓﺮھﻨﮕﮭﺎ ﺑﻌﻨﻮان اﻧﭽﮫ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ اﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﮫ "ﺗﻌﺎرف" ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ
ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد ﺳﺨﻦ ﻣ ﯽ ﮔﻮﯾﺪ. ﻋﻘﺎﯾﺪ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﮫ ﮔﻔﺘﮫ ﻗﺮان ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮ رد ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻗﺮار
ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻧﮫ اﻧﮑﮫ اﺑﺮاز و اظﮭﺎر
ھﻤﮫ
ﺑ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺠﺰ ﯾﮏ ﻋﻘﯿﺪه ﺑ ﻣﻤﻨﻮع ﺸﻮد. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻗﺮان ﺑﮫ
ﺳﺘﺎﯾﺶ ان ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﭘﺮدازد ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧﻈﺮﯾﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﮔﻮش ﻓﺮا ﻣﯽ دارﻧﺪ و اﻧﮕﺎه دﺳﺖ ﺑﮫ اﻧﺘﺨﺎب
ﺑﮭﺘﺮﯾﻦ ﻣﯽ زﻧﻨ ﺪ )ﻓﺒﺸﺮ ﻋﺒﺎد اﻟﺬﯾﻦ ﯾﺴﺘﻤﻌﻮن اﻟﻘﻮل ﻓﯿﺘﺒﻌﻮن اﺣﺴﻨﮫ( . در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ دﯾﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ ﯾﮏ
ﺑ ﯽدوﻟﺘ ﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﮫ ، زور اﺑﺮاز و اظﮭﺎر ﻋﻘﺎﯾﺪ را ﻏﯿﺮ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﮫ ﻣﺮدم ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮐﮫ ﺣﮑﻢ
ﻗﺮان ر ا اﺟﺮا ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﮫ ارای ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﮔﻮش
دھﻨﺪ
و ﺧﻮد دﺳﺖ ﺑﮫ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺰﻧﻨﺪ؟ اﻧﮕﯿﺰﯾﺴﯿﻮن
ﺟﻤﮭﻮری اﺳﻼﻣﯽ ﺗﺠﺎوزی اﺳﺖ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﻋﻠﯿﮫ ﺣﻘﻮق ﺑﮭﺎﺋﯿ ﺎن راد ﻣﺮدی ﮐﮫ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ اﯾﻦ ھﻤﮫ ارﻋﺎ ب و
ﺗﺒﻌﯿﺾ و ازار ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺧ ﯾ ﻮد ا ﺴﺘﺎده اﻧﺪ ﺑﻠﮑﮫ از ان ﻣﮭﻤﺘﺮ ﺗﺠﺎوزی اﺳﺖ ﺑﮫ ﺣﻘﻮق ھﻤﮫ اﯾﺮاﻧﯿﺎن
و ﺗﻮھﯿﻨﯽ اﺳﺖ ﺑﮫ ﻣﻘﺪﺳﺎت ﻗﺮاﻧﯽ.
ﮔﻔﺘﮫ دادﺳﺘﺎن اﺳﻼﻣﯽ ﺣ ﮑﺎﯾﺖ از ﺣﻀﻮ ر ﯾﮏ ﺑﯿﺪادﮔﺮی ﺳﺎﺧﺘﺎری در ﻧﻈﺎم ﻗﻀ ﺎﯾﯽ اﯾﺮان ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
وظﯿﻔﮫ دوﻟﺖ ان اﺳﺖ ﮐﮫ ﻧﻤ ﺎﯾﻨﺪه ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﺪ و در ﻗﻀ ﺎوت ﺑﯿﻄﺮف. ﮐﺎر دادﮔﺎه اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ در
اﺗﮭﺎﻣﺎت و اﺧﺘﻼﻓﺎت ﻣﯿﺎن دو ﻋﻘﯿﺪه ﺑﺨﺼﻮص ﺑﯽ طﺮف ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دﺳﺖ ﺑﮫ داوری ﻋﺎدﻻﻧﮫ
ﺑﺰﻧﺪ. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺟﮭﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻣ ﺑﮭﺎﺋﯿ " ﺤﺎﮐﻤﮫ "ﺎن ﺗﻮﺳﻂ دادﺳﺘﺎن و دادﮔﺎھﯽ ﮐﮫ ﺧﻮد ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ
ﺗﻌﺼﺐ و ﯾﮏ ﺳﻮﻧﮕﺮی ﻣﺬھﺒﯽ اﺳﺖ ﻣﺎﯾﮫ ﺧ ﺠﻠﺖ و ﺷﺮﻣﺴﺎری ھﻤﮫ اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﺳﺖ ، اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﮫ
زادﮔﺎه ﮐﻮرش ﮐﺒﯿﺮ و ﻣﻨﺸﻮر ازادی دﯾﻦ ﺑﻮد. اﺻﻮﻻ ﻣﻨﺸﻮر ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ و ازادی دﯾﻦ در ﭼ ﻨﯿﻦ
ﺳﺎﺧﺘﺎری ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺠﺎی اﻧﮑﮫ دوﻟﺖ ﺑﺮدﺑﺎری ﻣﺬھﺒﯽ را در ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻨﺪ و از
ھﺮ ﻧﻮع ﺗﻌﺮض ﺑﮫ وﺟﺪان ﺑﻮﯾﮋه ﺗﻌﺮض ﺑﺮ اﻗﻠﯿﺖ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻨﺪ ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ دوﻟﺖ ﺧﻮدش ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﯽ
ﺗﻌﺼﺐ و ﻧﻔﺮت و ظﻠﻢ ﻣﯿﺸﻮد و ﺑﮭﺎﻧﮫ اش ھﻢ در اﯾﻦ ا ﺳﺖ ﮐﮫ ھﺮ دﯾﻨﯽ را ﮐﮫ ﺑﺎ ﻋﻘﯿﺪه ﺧﻮدش
ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ ﻧﺎﻣﺸﺮوع ﺑﺎطﻞ و ﺑﺨﻮاﻧﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺑﮫ ان ﺣﻤﻠﮫ ﮐﻨﺪ.
ﺷﺎﯾﺪ از ھﻤﮫ دردﻧﺎﮐﺘﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﮔﻔﺘﺎر دادﺳﺘﺎن اﯾﺮان ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دھﺪ ﮐﮫ ﻓﺮھﻨﮓ ارﺗﺠﺎع و
ﻧ ﺎﺑﺮدﺑﺎری ﺗﺎ ﺑﮫ ﭼﮫ اﻧﺪازه ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮد اﺳﺖ. دوﻟﺖ اﯾﺮان و ﺣﻀﺮات ﺣﺠﺘﯿﮫ از
طﺮﯾﻖ
ھﻤﮫ رﺳﺎﻧﮫ
ھﺎی ﻋﻤﻮﻣﯽ رﺳﻤﺎ و ﻗﺎﻧﻮﻧﺎ و ﺑﮫ ﺻﻮرﺗﯽ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﮫ ﻓﺤﺎﺷﯽ و دروغ ﭘﺮدازی ﻋﻠﯿﮫ اﯾﯿﻦ ﺑﮭﺎﺋﯽ
ﻣﺸﻐﻮﻟ ﻨﺪ. اﯾﺸﺎن ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﺑﮫ ﺑﮭﺎﺋﯿ ﺎن ھﯿﭽ ﮕﻮﻧﮫ ﺣﻖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﮫ روزﻧﺎﻣﮫ و ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن و رادﯾﻮ و
داﻧﺸﮕﺎه و ﮐﺘﺎﺑﺤﺎﻧﮫ را ﻧﻤﯽ دھﻨﺪ ﺑﻠﮑﮫ وﻗﺘﯽ ﺑﮭﺎﺋﯿ ﺎن ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﺧﺼﻮﺻﯽ و در ﺧﺎﻧﮫ ﺧﻮﯾﺶ ﯾﺎ ﺑﺎ
دوﺳﺘﺎن ﺧﻮد ﺣﺘﯽ ﺑﮫ ﻧﻔﯽ ان ﺗﮭﻤﺘﮭﺎ ﻣﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﻌﻨﻮان اﺧﻼل، "ﺗﺸﻮﯾﺶ اذھﺎن ﻋﻤﻮﻣﯽ"
و ﻓﺮﯾﺐ دادن ﻣﺮدم اﻋﻼن ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﮫ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮﮐﻮب و ﻣﺠﺎزات ﺷﻮد. اﯾﻦ ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮدی و ﺗﻮﺣﺶ و
ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﮔﯽ را ﺗﻨﮭﺎ در ﺳﯿﺎﺳﺖ اﺳﺘﺒﺪاد و واﭘﺲ ﮔﺮاﯾﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﯾﺎﻓﺖ. اﮔﺮ ﺑﺤﺚ در ﺑﺎره اﯾﯿﻦ
ﺑﮭﺎﺋﯽ اﺷﮑﺎل دارد ﭼﺮا ﺧﻮد ﺷﻤﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺳﻮاس ﺑﮫ ﺑﺤﺚ در ﺑﺎره ان ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﺪ و اﮔﺮ ﺎرﺳ ﻧﮫ ھﺎی
ﻋﻤﻮﻣﯽ و ﻧﻈﺎم اﻣﻮزش و ﭘﺮورش را ﺑﮫ اﺑﺰاری ﯾﮑﺴﻮﯾﮫ و ﻧﺎﺟﻮاﻧﻤﺮد ﺑﺮای اﯾﻦ ھﻤﮫ اﺗﮭﺎم و اﻓﺘﺮا
ﻣﻨﺤﻂ ﻣﯽ ﻧﻤ ا ﺑﮫ ﺮﭼ ﺎﯾﯿﺪ ﺑﮭﺎﺋﯿ ﺎن اﺟﺎزه ﻧﻤ ﯽ دھﯿﺪ ﮐﮫ در ﺳﻄﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﮫ ﺑﯿﺎن اﻋﺘﻘﺎداﺗﺸﺎن ﺑﭙﺮدازﻧ ؟ﺪ
ﺷﻤﺎ ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ اﯾﻦ ﮐﺎ را ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻠﮑﮫ ھﺮ ﻧﺠﻮای ﺧﺼﻮﺻﯽ را ھﻢ در ﻧﻔﯽ اﯾﻦ ھﻤﮫ دروغ ﺟﺮم و
ﺟﻨﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯿﺪ و ﺑﺮاﯾﺶ دادﮔﺎه ﻣﺨﻔﯽ اﻧﮕﯿﺰﯾﺴﯿﻮن ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ دھﯿﺪ، دادﮔﺎھﯽ ﮐﮫ در ان ﻣﺘﮭﻤﺎن