89 / 290
D-pupillen
|
89
‘Loop op! Loop op! Lóóp ó-hop!’
Geen reactie op het veld.
‘Op-lo-pen! Sirius, hé! Jezus.’
Soms, langs de lijn, openbaart zich een andere kant van Paul. Want hij
beschikt dan wel over engelengeduld met vrijwilligers in de kunsten én
deze jonge voetballers – hij kan ook een paar minuten lang voorbeeldig
zijn mond houden – maar als spelers de paar voetbalafspraken die hij dit
seizoen met hen maakte niet nakomen, dan wacht hij niet lijdzaam af tot
er tegendoelpunten vallen. Sterker, dan zit Paul er bovenop. Zoals nu, als
Pauls middenveld niet snel mee op loopt. Na afloop van de wedstrijd is
hij vaak helemaal schor.
‘Héé, Camping TABA!’
Eén enkele blik, vanaf het middenveld naar de zijkant.
Stuwend gebaar.
Paul gunt zijn spelers veel vrijheid. Laissez-faire. Rustig aan, dan
breekt het lijntje niet. Een beleid dat hij vooral praktiseert rondom de
wedstrijd, buiten de lijnen. Tenslotte hebben hun ouders niet bepaald stil-
gezeten tijdens de opvoeding. Op tijd komen doen deze spelers meestal
uit zichzelf, over het algemeen zijn ze prettig in de omgang en er valt een
gesprek te voeren. Hij laat ze hun gangetje maar gaan. Winnen of verliezen
lijkt hem koud te laten.
Tot aan de aftrap. Want binnen de lijnen lijkt het hem wel degelijk
te gaan om de overwinning.
‘Eruit met zijn allen!’
Natuurlijk, knikt Paul. De gezelligheid in zijn team is een groot goed –
maar die gezelligheid is er volgens hem bij de gratie dat ze winnen. Of
winnen ze omdat ze het zo gezellig met elkaar hebben? Eerlijk gezegd
dacht hij dit seizoen veel te gaan verliezen, maar vanaf dag één gaat het
goed. Tot nu toe verloren ze alleen van Jong Aalsmeer United, de koplo-
per. TABA eindigde in de winter op de tweede plaats.