1 / 3
١
ِ
اﺷﺒﺎح
ی ﺳﺎل ﻧﻮﻫﺎ
ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺳﺎل ﻧﻮﻫﺎ
ﯾﻨﺪه آ ی
زﯾﮕﻤُﻨﺖ
ﺑﺎوﻣَﻦ
ِ
ﺳﺎل
ﻧﻮ؟ در ﺷﺐِ ﺳﺎلِ ﻧﻮ، در اوﻟ
ﯿﻦ
روزِ ﺳﺎلِ ﻧﻮ، و ﺑﻪ و
ﯾﯽ ِﺟﺎدو یﻪ ﻟﺤﻈ در ﯾﮋه
ﺣﺪِ ﻓﺎﺻﻞِ آﻧﻬﺎ
ﺷﺐِ ﻧﯿﻤﻪ آن ،
ﻣﺘﻔﺎوت
ﯽﺳﺎﻟ ﻫﺎی ﺷﺐ ﯿﻤﻪ ﻧ ﯾﮕﺮ د از
ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﭘﺎ
ﯿﺪه رﺳ ﯾﺎن
ﯽ و ﺳﺎﻟ
ﮐﻪ ﺗﺎزه ﺷﺮوع ﺷﺪه، ﭼﻪ ﭼ
ﯿﺰی
را ﺟﺸﻦ
ﮔﯿﺮﯾﻢ ﻣﯽ
۱
ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻦ ﺑﻪ ا ﮔﺮ ؟
ﺑﯿ
ﻨﺪﯾﺸﯿﻢ،
ﻣﺒﻬﻮت
ﭼﻪ ﻫﺮ از: ﺷﻮﯾﻢ ﻣﯽ
ﺑﮕﺬرﯾﻢ،
روزِ دو اﯾﻦ
زﻣﺴﺘﺎﻧﯽ،
۳۱
و دﺳﺎﻣﺒﺮ
۱
ژاﻧﻮﯾﻪ،
آن ﻗﺪر ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘ
از را آﻧﻬﺎ ﺗﻮان ﻣﯽ ﯽ
ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ
ﯾﮏ ﻫﺮ -داد ﺗﻤﯿﺰ
۲۴
ﯾﺎ ﺳﺎﻋﺖ
۱۴۴۰
دﻗﯿﻘﻪ
ﯾﮏ ﯽ و ﺣﺘ اﻧﺪ،
ﻟﺤﻈﻪ ﺑ
از ﻫ ﯿﺸﺘﺮ
ﯿﭻ
دو روزِ ﻣﺘﻮاﻟ
ﯾﮕﺮی د ﯽ
از ﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪارﻧﺪ.
یﻪ ﻧﻘﻄ ﻣﺜﻞ
اﻧﻘﻼبِ زﻣﺴﺘﺎﻧ
ﯿﺴﺘﻨﺪ ﻫﻢ ﻧ ﯽ
ﮐﻪ ﺷﺐ
ﻋﻘﺐ ،
ﻧﺸﯿﻨﯽ
شاﻪ ﺳﺎﻻﻧ
را آﻏﺎز
ﮐﻨﺪ ﻣﯽ
و روزﻫﺎ ﺑﺎرِ د
ﮐﻪ دﻫﻨﺪ ﻣﯽ ﯾﺪ ﻧﻮ ﯾﮕﺮ
ﺗﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ
ً ... ﺪ ﺷ ﺧﻮاﻫﻨﺪ
ﯾﻦ در ا واﻗﻌﺎ
روزِ ﺧﺎص ﭼﻪ ﭼ
ﯿﺰی
را ﺟﺸﻦ
ﻣﯽ
ﻓﻘﻂ ﮔﯿﺮﯾﻢ؟
ﺣﺲِ اﻧﺠﺎم دادنِ ﮐﺎر
ی
ﮐﻪ اﺣﺴﺎس
ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ
ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﯽ
اﻧﺠﺎم
ﯽﺣﺴ ، دﻫﯿﻢ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓ
ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﯽ
روز، و ﻧﻪ ﻫ
ﯿﭻ
روز د
ﯾﮕﺮی،
ﺼﻞﻓ ﯾﮏ ﭘﺎﯾﺎن ﺣﺲ: ﯾﻢ دار
آﻏﺎز و
ﮐﺎﻣﻼً ﯽ ﻓﺼﻠ ﯾﺪﺷﺎ ﯾﮕﺮ، د ﯽ ﻓﺼﻠ
ِﻣﺘﻔﺎوت.
دادن ﭘﺎﯾﺎن ﺣﺲ
ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت و ﻧﮕﺮاﻧ
ﻫﺎیﯽ
ﻗﺪﯾﻤﯽ،
ﻣﺸﮑﻼت
و
ﻧﮕﺮاﻧﯽ
ﺑﻪ ﮐﻪ ﯽﻫﺎﯾ
و دارﻧﺪ ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺬﺷﺘﻪ
آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﻮان ﻤﯽﻧ دﯾﮕﺮ
ﭘﺮداﺧﺖ
ﻪﺑ ﯾﺎ ﮐﺮد دﻓﻦ را آﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ و
ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ
و ﺳﭙﺮد؛
اﻧﺪاز ﺑﻪ )ا ﮔﺮ
ﯿﻢ، ﮐﻨ ﯽﺳﻌ ﺎﻓﯽﮐ یه
ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ
ﻣﯽ
و اﻣ ﺧﻮاﻫﯿﻢ
ﯿﺪوارﯾﻢ
( ﺣﺲِ
ﯽزﻣﺎﻧ ﺑﻪ ﭘﺮواز
ﻣﺘﻔﺎوت
از
ﮔﺬﺷﺘﻪ،
آﯾﻨﺪه -و ﻧﻮ ﺗﺎزه زﻣﺎﻧﯽ
ای
ﭘﺬﯾﺮ، ﮑﻞﺷ ﻫﻤﭽﻨﺎن
ِﻣﻨﻌﻄﻒ و
زﻣﺎﻧﯽ ،ﻣﺎ ﻣﯿﻞِ ﺑﺎب
ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﭼ
ﯿﺰی
از دﺳﺖ
ﻧﺮﻓﺘﻪ و
ﺗﻮان ﻣﯽ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼ
ﯿﺰی
دﺳﺖ
ﯾﺎﻓﺖ
ﯽزﻣﺎﻧ ﺷﺎﯾﺪ .
ﻓﺎرغ از ﻣﺸﮑﻼت
و
ﻧﮕﺮاﻧﯽ
ﻫﺎی
ﮔﺬﺷﺘﻪ.
ﺑﻪ
اﺧﺘﺼﺎر، ﺷﺮوعِ
ﯿﺰی "ﭼ
ﮐﺎﻣﻼً
ﻣﺘﻔﺎوت".
ِ ﯾﯽ ِﺟﺎدو یﻪ ﻟﺤﻈ آن در
آﺧﺮ ﺣﺪِ ﻓﺎﺻﻞ
یﻪﯿﺛﺎﻧ ﯾﻦ
"ﺳﺎل
اوﻟﯿﻦ و" ﮐﻬﻨﻪ
یﻪ ﺛﺎﻧﯿ
، ﺳﺎل "ﻧﻮ"
ِا
ﺿﺮر ﺑﻪ دادن ﭘﺎﯾﺎن ﻣﮑﺎن
و
از
ﻧﻮ
ﮐﺮدن ﺷﺮوع
را ﺟﺸﻦ
ﻣﯽ
ﮔﯿﺮﯾﻢ،
اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ
ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻪ
اﺟﺎزه
ِ ﺑﺎرِ ﮐﻪ داد ﺧﻮاﻫﺪ
ﺳﻨﮕﯿﻦ
ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ را
ﯾﮏ
ﺑﺎر ﺑﺮا
ﺑﺮ زﻣ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ ی
ﯿﻦ
ﺑﮕﺬار
ﯾﻦا ؛ﯾﻢ
اﺣﺘﻤﺎل ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ )ﮐﻪ
ﺑﺮ ﻣﺎ از یرﮐﺎ آن ﻣﻘﺎﺑﻞِ در
آﯾﺪ ﻤﯽﻧ
ﺑﻪ ﮐﺎﻣﻼً و واﻗﻌﺎ ً(
ﮔﺬﺷﺘﻪ
ﯾﻨﺪه و آ ،ﺷﻮد ﺗﺒﺪﯾﻞ
ﺑﻪ ﮐﺎﻣﻼ ًو واﻗﻌﺎً
آﯾﻨﺪه
)ﮐﻪ در آن ﻫﺮ ﭼ
ﯿﺰی
ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ(
.
در
ﺳﺎل ﻧﻮ
اﻣﯿﺪﻫﺎﯾﻤﺎن
را ﺟﺸﻦ
ﮔﯿﺮﯾﻢ ﻣﯽ
اﻣﯿﺪ ﻫﺮ از ﺑﯿﺶ و.
دﯾﮕﺮی،
"ﻓﺮا
اﻣﯿﺪ
"، "ﻣﺎدر
اﻣ یﻪﻫﻤ
ﯿﺪﻫﺎ
" را:
ﺑﻪ اﻣﯿﺪ
ﮐﻪ، اﯾﻦ
ِ ﺑﺎر، اﯾﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم
ﺑﺮﺧﻼف
ﻣﺼﺎﺋﺐ
و
ﮔﺮﻓﺘﺎری
ﻫﺎی
ﮔﺬﺷﺘﻪ،
اﻣﯿﺪﻫﺎﯾﻤﺎن
ﺑﺎد ﺑﺮ
ﻧﺨﻮاﻫﺪ
رﻓﺖ
و ﻧﺎﺑﻮد
ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ
ﻋﺰمِ و ،
ی ﻣﺎ ﺑﺮا
ﺗﺤﻘّﻖ ﺑﺨﺸ
ﯿﺪن
ﺑﻪ آﻧﻬﺎ، ﺑﺮﺧﻼفِ اﻣ
ﯿﺪﻫﺎ
و ﺗﺼﻤ
ﻫﺎی ﯿﻢ
ﮔﺬﺷﺘﻪ،
ﺑﻪ
ﻃﻮر ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎم
ﺳُﺴﺖ
رﻣﻖﯽو ﺑ
ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺟﺸﻦ ﻧﻮ ﺳﺎل
اﺳﺖ ای ﺳﺎﻻﻧﻪ
از ﮐﻪ
اﺣﯿﺎی
اﻣ
ﯿﺪﻫﺎ
ﻣﯽ. ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺣﮑﺎﯾﺖ
رﻗﺼﯿﻢ،
ﻣﯽ
و ﺧﻮاﻧﯿﻢ
١
ﻣﻘﺎﻟﻪ اﯾﻦ
ﺗﺮﺟﻤﻪ
اﺳﺖ زﯾﺮ اﺛﺮ ی
:
Zygmunt Bauman (2010) ‘Ghosts of New Years past and New Years to come’ in
44 Letters from the Liquid
Modern World
, Polity, pp. 102-106.
زﯾﮕﻤُﻨﺖ
ﺑﺎوﻣﻦ،
اﺳﺘﺎد
ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ
ی
داﻧﺸﮕﺎه
در ﻟﯿﺪز
ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ
و
ﻧﻈﺮﯾﻪ
" ﭘﺮداز
اﺳﺖ" ﺳﯿّﺎل ی ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ
و ﯿّﺎلﺳ ﻋﺸﻖ او، آﺛﺎر ﻣﯿﺎن از.
اﺷﺎرت
ﭘﺴﺖ ﻫﺎی
ﺑﻪ ﻣﺪرﻧﯿﺘﻪ
ﻓﺎرﺳﯽ
ﺗﺮﺟﻤﻪ
اﺳﺖ ﺷﺪه
.