باب و تجدد

و ارزش ھﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﮫ ﻣﺎھﯿﺖ و وﯾﮋﮔﯽ ھﺎی ھﺴﺘﯽ ﺧﻮد اﻧﺴﺎن دارد. ﮐﺎﻧﺖ ﻓﯿﻠﺴﻮف آﻟﻤﺎﻧﯽ از ﻣﮭﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻈﺎ ھﺮ اﯾﻦ ﺑﯿﻨﺶ ﺑﻮد. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺮای اﻧﺴﺎن ھﺎ ﺣﻘﯿﻘﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺮای اﯾﺸﺎن اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮﺳﺖ و آن ھﻢ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﮫ ﻧﻮع طﺒﯿﻌﺖ و ھﺴﺘﯽ و ﻣﺎھﯿﺖ ﺧﻮد اﻧﺴﺎن دارد. اﻣّﺎ ھﻤﯿﻦ ﻓﺮھﻨﮓ ﺑﮫ ﺗﺪرﯾﺞ ﻣﺘﻮﺟﮫ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﮫ اﻧﺴﺎن ﻣﻮﺟﻮدی ﻓﺮھﻨﮕﯽ، ﺗﺎرﯾﺨﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ. ﻟﺬا آدﻣﯿﺎن ﺑﮫ ﺗﺪرﯾﺞ ﺑﮫ ﺣﯿﻄ ﮫ ﻓﺮھﻨﮓ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺗﻘﻠﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﻓﺮض ﺑﺮ آن ﺷﺪ ﮐﮫ ھﻮﯾﺖ ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺧﺼﺎل ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫ ای ﮐﮫ ﺑﺪان ﺗﻌﻠﻖ دارد. ﻧﺘﯿﺠﮫ اﯾﻦ اﻣﺮ آن ﺑﻮد ﮐﮫ آدﻣﯿﺎن از ھﺮ ﻧﻮع وﯾﮋﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮک ﻣﺤﺮوم ﮔﺮدﯾﺪه و ﺻﺮﻓﺎً ﺑﮫ ﺗﺒﻠﻮر و اﻧﻌﮑﺎس و ﺷﺒﺤﯽ از ﺳﺎﺧﺖ ﺟﺎﻣﻌﮫ، ﺳﺎﺧﺖ زﺑﺎن، ﻗﻮﻣﯿﺖ، ﺟ ﻨﺴﯿﺖ، طﺒﻘﮫ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺳﻨﺖ ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺮدﯾﺪﻧﺪ. ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ اﻧﺪﯾﺸﮫ ای دﯾﮕﺮ اﻣﮑﺎﻧ ﺑﺮای ﺣﻘﯿﻘﺖ و ارزش ھﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ و ارزش ھﺎ واﺑﺴﺘﮫ ﺑﮫ ﻣﺎھﯿﺖ اﻧﺴﺎن ﮔﺮدﯾﺪ وﻟﯽ ﻣﺎھﯿﺖ اﻧﺴﺎن ھﻢ ﭼﯿﺰی ﺟﺰ ﻓﺮھﻨﮓ ﺳﻨﺘﯽ او ﺗﻠﻘﯽ ﻧﮕﺸﺖ. در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺗﻨﮭﺎ ﻣﻼک ﺣﻘﯿﻘﺖ و ارزش ھﺎ ﺳﻨﺖ اﺟﺘﻤﺎ ﻋﯽ و ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺷﺪ. ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺣﻘﯿﻘﺖ وارزش ھﺎ ﻓﺎﻗﺪ ھﺮﮔﻮﻧﮫ ﻋﯿﻨﯿﺖ، ﮐﻠﯿﺖ و واﻗﻌﯿﺘﯽ ﮔﺮدﯾﺪه ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﻧﺴﺒﯿﺖ ﮔﺮاﺋﯽ ﻓﺮھﻨﮕﯽ و ﺳﻨﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﺷﺪ. اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﮫ ھﯿﭻ ﮔﺮاﺋﯽ ﻓﺎﺋﻖ ﻣﯽ ﺷﻮد،ﺣﻘﯿﻘﺖ و ارزش ھﺎ ﻣﻨﺘﻔﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد و آزادی اﻧﺴﺎن ﺳﻠﺐ ﺷﺪه و ﯾﺄس و ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﻓﺮھﻨﮕﯽ آدﻣﯽ را ﺑ ﺎزﯾﭽﮫ زﺑﻮﻧﯽ در دﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﺮھﻨﮕﯽ، زﺑﺎﻧ ﯽ ، و ﻗﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرد. ﻋﻠّﺖ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ اﻧﺤﻄﺎط آن ﺑﻮد ﮐﮫ از اﺑﺘﺪا اﻧﺴﺎن ﺑﮫ ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺟﻮدی ﻣﺎدّی و ﻓﺎﻗﺪ ﺟﻮھﺮی روﺣﺎﻧﯽ ﻣﻮرد ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺟﺎﺋﯽ ﺑﺮای ﺗﻌﺮﯾﻒ ھﻮﯾﺖ ﻣﺸﺘﺮک اﻧﺴﺎن ھﺎ از طﺮﯾﻖ آزادی و اﺳﺘﻌﻼء اﯾﺸﺎن ﺑﮫ ﻣﺪد ﺟﻨﺒﮫ ر وﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ و ﻟﺬا اﻧﺴﺎن ھﺎ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﮫ ﺗﺒﻠﻮر ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫ و ﺳﻨﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺗﻘﻠﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ. ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻋﻤﺪهء دوم اﻧﺪﯾﺸﮫ ﺗﺠﺪد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﮫ ﻓﺮض ﺗﺴﺎوی و آزادی و ﺣﻘﻮق طﺒﯿﻌﯽ آدﻣﯿﺎن ﺑﺎ اﺻﻞ ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺰم ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ ﺑﻮد. ھﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﮫ ھﻤﺎن ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﺠﺪّد ﺑﺪون آﻧﮑﮫ ﻣﺘﻮﺟﮫ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮھﻨﮓ اﺳﺘﻌﻤﺎرواﺳﺘﺜﻤﺎرو ﻧﮋاد ﭘﺮﺳﺘﯽ ﮔﺮدﯾﺪ. اﻣّﺎ از آن ﻣﮭﻤﺘﺮ ﺗﻀﺎد ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺰم ﺑﺎ واﻗﻌﯿﺖ ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﮫ ﺟﮭﺎن ھﺮﭼﮫ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﮫ ﺧﺎطﺮ ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ اﺑﺰاری واﺣﺪی ارﮔﺎﻧﯿﮏ ﺷﺪه اﺳﺖ و اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﺎ روش ھﺎی ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﯿﺴﺖ. ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺳﻮّم ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﺠﺪّد در اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﺮھﻨﮓ در ﻣﻘﺎﺑﻞ طﺒﯿﻌﺖ، ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ را ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﯽ ﺑﺎ طﺒﯿﻌﺖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﻮد و اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﮫ ﭼﻨﺎن دﺷﻮاری ھﺎی ﻋﻤﺪه ای ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﮫ ﺣﯿﺎت آدﻣﯽ در ﮐﺮهء زﻣﯿﻦ را ﻣﻮرد ﻣﺨﺎطﺮه ﻗﺮار داده اﺳﺖ. و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻨﺎﻗﺾ ﭼﮭﺎرم ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﺠﺪد آن اﺳﺖ ﮐﮫ ﭼﻮن ﭘﯿﺶ ﻓﺮض اوﻟﯿﮫ آن در ﻣﻮرد آزادی و ﺣﻘﻮق آدﻣﯿﺎن ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﺻﺮﯾﺢ وﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎ ﻋﻘﻼﻧﯿﺘﯽ روﺣﺎﻧﯽ و اﯾﻤﺎن ﺑﮫ ﺣﻘﺎﺋﻖ اﻟﮭﯽ و اﺳﺘﻌﻼﺋﯽ ھﻤﺮاه ﻧﺒﻮد ﻟﺬا اﯾﻦ آزادی در ﺑﺴﯿﺎری ﻣﻮارد ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﺧﻮدﺧﻮاھﯽ وﺧﻮد ﭘﺮﺳﺘﯽ، ﻣﺼﺮف ﮔﺮاﺋﯽ، و ﺑﮫ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ آزادی اﻓﺮاطﯽ ظﺎھﺮ ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﺘﯿﺠﮫء اﯾﻦ اﻣﺮاﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﮫ اﯾﻦ آزادی ا ﻓﺮاطﯽ درﺣﯿﻄﮫ آزادی اﻗﺘﺼﺎدی ﯾﺎ ﺑﺎزار آزاد و ﺳﺮﻣﺎﯾﮫ داری ﺑﮫ ﻧﺎ ﺑﺮاﺑﺮی ھﺎی ﻋﻤﺪه ای ﻣﻨﺠﺮ ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ ھﺮﮔﻮﻧﮫ اﻣﮑﺎن ﺗﺴﺎوی در ﻓﺮﺻﺖ ھﺎ و آزادی آدﻣﯿﺎن در ﺗﻨﺎﻗﺾ ﺑﻮد. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ آزادی ﻓﺮدی ﺑﮫ ﺷﮑﻞ اﻓﺮاطﯽ، دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺑﮫ ﺟﻨﮓ ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه ھﺎ و اﺣﺰاب ﻣﺘﺨﺎﺻ ﻢ ﻣﻨﺤﻂ ﺳﺎﺧﺖ و در ﺻﺤﻨﮫء رواﺑﻂ ﺟﻨﺴﯽ و ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﺑﮫ ﺳﻘﻮط ﺗﻌﮭّﺪ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣﻨﺠﺮ ﮔﺮدﯾﺪ. ﻻزم ﺑﮫ ﺗﺬﮐﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﮫ آزادی ﻣﺬھﺐ ھﻢ ﻣﺘﺰاﯾﺪاً ﺑﮫ ﺷﮑﻞ ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺑﺎ دﯾﻦ و اﻋﺘﻘﺎدات روﺣﺎﻧﯽ ظﺎھﺮ ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﺘﯿﺠﮫء اﯾﻦ ﺗﻨﺎﻗﻀﺎت اﺳﺎﺳﯽ آن ﺑﻮد ﮐﮫ ﻓﺮھﻨﮓ اﻣﯿﺪوار ﺗﺠﺪّد ﺑﮫ ﻓﺮھﻨﮓ ﻣﺄﯾﻮس و ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﭘﺴﺎ ﻣﺪرن ﻣﺒﺪل ﮔﺮدﯾﺪ. ﺑﮫ ھﻤﯿﻦ ﻋﻠّﺖ اﺳﺖ ﮐﮫ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﮔﺮاﺋﯽ اﺧﻼﻗﯽ و ارزﺷﯽ ﺷﮑﻞ ﻓﺎﺋﻖ ﻓﺮھﻨﮓ ﭘﺴﺎﻣﺪرن ﺧﺼﻮﻣﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﮫ داری اﺳﺖ ﺑﺪون آﻧﮑﮫ راه ﺣﻠﯽ ھﻢ ﺑﺠﺎی آن ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد. ﺑﮫ ﻋﻼوه ﻓﺮھﻨﮓ ﭘﺴﺎﻣﺪرن دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺑﮫ ھﯿﭻ وﺟﮫ ﺿﺮوری ﻧﺪاﻧﺴﺘﮫ ﺑﻠﮑﮫ آن را ﺻﺮﻓﺎً ﯾﮏ اﻣﺮ دﻟﺒﺨﻮاھﯽ و ﻧﺴﺒﯽ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرد. ﻓﺮھﻨﮓ ﭘﺴﺎﻣﺪرن ﺑﺎ ﻧﻔﯽ ھﺮ ﻧﻮع ﻣﻄﻠﻘﯽ ﻣﺬھﺐ را ﺑﮫ ﺣﯿﻄﮫء ﻓﺮھﻨﮓ ﺗﻘﻠﯿﻞ ﻣﯽ دھﺪ و درارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺑﮫ آزادی ﺟﻨﺴﯽ و

ﯽ