انسان در آثار حضرت باب

زﻣﺎن ﻏﯾﺑت اﻣﺎم دوازدھم ﺑﺧواﻧﻧد ﺗﺎ آﻧﮑﮫ ظﮭور و ﺑﺎزﮔﺷت اﻣﺎم ﺗﺳرﯾﻊ ﺷود. اﯾن دﻋﺎء ﺑﺳﯾﺎر ﮐوﺗﺎه اﺳت و ﺗﻧﮭﺎ از ﺳﮫ ﺟﻣﻠﮫ ﺗﺷﮑﯾل ﻣﯽ ﺷود. در ﺗﻔﺳﯾر اﯾن دﻋﺎء ﺣﺿرت ﺑﺎب اﺑﺗ دا ﺑﮫ ﮔوﻧﮫ ای ﻓﻠﺳﻔﯽ ﺣﻘﯾﻘت ﻧﮭﻔﺗﮥ ﻣﻔﮭوم ﺋمﻗﺎ ، ﻏﯾﺑت و ﺑﺎزﮔﺷت را ﺑﯾﺎن ﻣﯽ ﮐﻧﻧد. ﺑر طﺑق ﺑﯾﺎن ﻣﺑﺎرک اﯾن ﻣﻔﺎھﯾم ﻣﻔﺎھﯾﻣﯽ ﺗﺎرﯾﺧﯽ و اﺷﺎره ﺑﮫ ﺣوادﺛﯽ ﺗﺎرﯾﺧﯽ ﻧﻣﯽ ﺑﺎﺷﻧد. ﺑرﻋﮑس اﯾن ﻣﻔﺎھﯾم اﺷﺎره و ﺗﻌﺑﯾری اﺳت ﻟطﯾف و ﺳﻣﺑﻠﯾﮏ از ﺣﻘﯾﻘت وﺟود آدﻣ ﯽ و ﺷراﯾط ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺑزرﮔﯽ ﺧواری و اﻧﺳﺎن. در ﺗﻌﺑﯾر ﺣﺿرت ﺑﺎب ﺧداوﻧد اﻧﺳﺎن را ﮐﺎﻣل و واﻻ ﺧﻠق ﻣﯽ ﮐﻧد و ﺑﮫ اﯾن ﺟﮭت اﺳت ﮐﮫ در اﯾن ﻓطرت اوﻟﯾﮥ ﺧﻠﻘت آدﻣﯽ ﻧﻘﺻﯽ ﻧدارد ﮐﮫ ﻧﯾﺎز داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﮐﮫ از ﺧدا ﭼﯾزی ﺑرای رﻓﻊ ﻧﻘص ﺧود ﺑﺧواھد. اﯾن ﻣﻔﮭوم ﯾﻌﻧﯽ اﯾﻧﮑﮫ آدﻣﯽ ﺑزرگ و ﮐﺎﻣل ﺧﻠق ﺷده اﺳت ﺑﮫ ﻋﻧو ان ﺗوﻟد اﻣﺎم دوازدھم و ﮐودﮐﯽ وی ﺗﻌﺑﯾر ﻣﯽ ﺷود. اﻣﺎ آدﻣﯽ اﮔرﭼﮫ ﺑﺎﻟﻘوه ﮐﺎﻣل و ﺑزرﮔوار آﻓرﯾده ﺷده اﺳت ﺑﮫ دﻧﺑﺎل زﻧدﮔﯽ ﻋﺎدی ﺧوﯾش در ﺧواھﺷﮭﺎی ﻣﺎدی و دﻧﯾﺎی ﺟﺳﻣﺎﻧﯽ ﻏرق ﻣﯽ ﺷود و در ﻧﺗﯾﺟﮫ ﺣﻘﯾﻘت روﺣﺎﻧﯽ و واﻻی ﺧود را ﻓراﻣوش ﻣﯽ ﮐﻧد و از ﺧود ﺑﯾﮕﺎﻧﮫ ﻣﯽ ﮔردد. اﯾن ﺧود ﺑﯾ ﮕﺎﻧﮕﯽ و ﻏرق ﺷدن در دﻧﯾﺎی ﻣﺎدی و ﺧواھﺷﮭﺎی ظﺎھری ﺑﻌﻧوان ﻏﯾﺑت اﻣﺎم ﺗﻌﺑﯾر ﻣﯽ ﮔردد. در اﯾﻧﺟﺎﺳت ﮐﮫ ظﻠم و ﺳﺗم ﺣﺎﮐم ﻣﯽ ﺷود ﭼرا ﮐﮫ ظ ﻠم ﭼﯾزی ﺟز ﻣﺣﺻول ﻧﻔﯽ ﺣﻘﺎﺋق روﺣﺎﻧﯽ و اﻧﺣطﺎط ﺑﮫ رﺗﺑ ﮥ ﺣﯾواﻧﯽ و درﻧدﮔﯽ ﻧﯾﺳت. در اﯾﻧﺟﺎﺳت ﮐﮫ ﻧﺟﺎت ﺑﺷرو ﺗﺣﻘق ﻋداﻟت و آزادی ﻧﯾﺎزﻣﻧد آن اﺳت ﮐﮫ آدﻣﯽ دوﺑﺎره ﺑﮫ ﺣﻘﯾﻘت روﺣﺎﻧﯽ وﺟود ﺧود ﺑﺎزﮔردد و اﯾن ﺑﺎر اﯾن ﻗوای رو ﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﻟﻔﻌل در ﺟﮭﺎن ظﺎھر ﺷود. اﯾن ﺑﺎزﮔﺷت اﻧﺳﺎﻧﯾت اﻧﺳﺎن و ﮐﺷف و ظﮭور ﺟ روﺣﺎﻧﯽ و ﻗدﺳﯽ وﺟود آدﻣﯽ ﺑﻌﻧوان ﺑﺎزﮔﺷت اﻣﺎم ﺗﻌﺑﯾر ﻣﯽ ﮔردد. اﻣﺎ ﺑرای آﻧﮑﮫ اﻣﺎم ﺑﺎزﮔردد ﯾﻌﻧﯽ ﺑرای آﻧﮑﮫ آدﻣﯽ ﻓراﻣوﺷﯽ روﺣﺎﻧ ﯽ ﺧود را ﮐﻧﺎر ﺑﮕذارد و از ﺟﻧﺑﮥ اﻟﮭﯽ و ﻣﻌﻧوی ﺧود آﮔﺎه ﮔردد ﻻزم اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ دﻋﺎ ء و ﻣﻧﺎﺟﺎت روی آورد ﭼرا ﮐﮫ د ﭼﯾزی ﻧﯾﺳت ﺟز ﺣﺎﻟﺗﯽ ﮐﮫ در آن ﻣوﺟود ﻣﺣدود در درون ﺧود ﺣﻘﯾﻘت ﻧﺎﻣﺣدود را ﮐﺷف ﻣﯽ ﮐﻧد، و آدﻣﯽ از زﻧدﮔﯽ ظﺎھری ﺧود ﻓراﺗر رﻓﺗﮫ ﺑﮫ ﺣﻘﺎﺋق روﺣﺎﻧﯽ و ﺧداوﻧد ارﺗﺑﺎط ﻣﯽ ﯾﺎﺑد و از ﺣﻘﯾﻘت روﺣﺎﻧﯽ و واﻻی وﺟود ﺧود آﮔﺎه ﻣﯽ ﮔردد. اﯾن ﺑﺣث ﺑﺎ ذﮐر ﻋﯾن ﺑﯾﺎن ﻣﺑﺎرک در ﺷرح دﻋﺎء ﻏﯾﺑت ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ رﺳد: ﻓﯾﺎ اﯾﮭﺎا ﻟﻧﺎظر اﻟﯽ اﺛﺎر اﻟ ﺟﻼل ﻓﺎﯾﻘن اوﻻً ان ﷲ ﺳﺑﺣﺎﻧﮫ ﻟم ﯾﺧﻠق ﺷﯾ ﺎً ﺋ اﻻ و ﻗد ﺗ م ﻋﻠﯾﮫ ﮐل ﻣﺎﯾﻘدر ﺑﮫ ﻣن ﻗدرﺗﮫ و ﻟوﻻ ا ﻻﻣر ﮐذﻟﮏ ﻣﺎ ﮐﺎن ﺻﻧﻊ ﷲ ﺗﺎﻣﺎٌ و ﻻ ﯾﻠﯾق ان ﯾﻧﺳﺑﮫ اﻟﯽ ﻧﻔﺳﮫ . ﻓﺎذا ﻋرﻓت ھذا اﻻﻣر و ﺷﺎھدت ﺳره ﺑﺣﻘﯾﻘﺗﮏ ﺗﻌرف ﺑﺎن اﻟﺷﯾﺊ ﻟم ﯾ ﺑﺷﯾﺊ ﮏ ﻣﺣﺗﺎﺟﺎٌ ﯽ ﻓ ﺑدء ﻟﯾدﻋوا ﷲ رﺑﮫ ﻻﺟﻠﮫ ﺑل ﺧﻠﻘﮫ ﷲ ﮐﻣﺎ ﻣﺎﯾﻠﯾق ﺑﺟﻼﻟﮫ. ﻓ ﺎذا اﻋرض

ﻧﺑﮥ

ﻋﺎء

ﻋن ﻣﻘﺎﻣﮫ

وﺟوده

و ﻓﯽ ھذااﻟﻣﻘﺎم ﻓرض ﷲ ﻋﻠﯾﮫ ﻟﺧﻼﺻﮫ ﺣﮑم اﻟدﻋﺎء .

ﺑﻘﺳم ﮐذب اﻧﯾﺗﮫ ﯾﺣﺗﺎج ﺑﮑل ﺷﯾ

ﺊ

ﻣﻌﻧﺎی ﺑﯾﺎن ﺑﺎﻻ اﯾن اﺳت: ای ﻧﺎظر ﺑﮫ آﺛﺎر ﺟﻼل ﺧدا ! اوﻻً ﺑدان ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﭘﺎک ھﯾﭻ ﭼﯾزی ر ا ﺧﻠق ﻧﻣﯽ ﮐﻧد ﻣﮕر آﻧﮑﮫ در ﺣق او ھر آﻧﭼﮫ ﮐﮫ در ﻗدرت ﺣق اﺳت را ﺑﮫ ﺗﻣﺎم ﮔذارد. اﮔر