71 / 272
F-pupillen
|
71
De F3 is als eerste weer terug op het veld. In een klein kwartiertje zakte
de oranje zon weg achter de dunne bomenrij. Nu is het koud op het veld.
Toeschouwers ritsen hun jassen dicht. In de tweede helft voetbalt de F3
de zonsondergang tegemoet. De rechterflank met Mikey en Sam speelt nu
onder het oog van Johan en Arnoud.
‘Mikey! We genieten van jou!’
Echt, een genot zo’n jongen, vindt Arnoud. Vroeger in de spits speelde
hij zichzelf zoek in de drukte. Nu met het spel voor zich speelt hij kalmpjes
één, twee spelers uit en geeft dan de bal ‘aan de juiste kleur’. Wat wil je
nog meer? Sam daarentegen wijkt weg van elke bal, mijdt duels. Hij hoort
mensen roepen. Mensen wiens stemmen hij niet meteen herkent.
‘Kom op, Sam!’
Was dat zijn vader?
‘Sam, doe je best!’
Dat klonk als kritiek. Sam schrikt ervan. Als hij de bal krijgt en er komt
een tegenstander aan, weet hij het even niet meer. Zijn vader heeft zich
dicht bij hem opgesteld. Hij vraagt zich af wat eraan scheelt. Heeft zijn
zoon gewoon een mindere dag? Of is hij bevangen door de spanning?
Een paar meter verderop staat Arnoud. Hij denkt iets anders. Is de ‘weer
stand’ voor Sam te groot? Is hij een maatje te klein voor dit F1?
‘Sneller spelen!’, roept Johan.
Johan vindt het soms lastig om Sam te coachen. De vriend van Keje
komt vaak bij hem over de vloer. In zijn ogen is Sam een jongen die veel
complimentjes nodig heeft. Die geeft Johan hem als dat nodig is, maar als
hij een keer kritisch op hem is, twijfelt de jongen meteen diep over zich
zelf. Speelt Sam wél een goede wedstrijd, dan kan hij soms ook provo
ceren. Er zit iets wisselvalligs in.
‘Sam, jouw bal, jouw bal!’
‘Sam, hebben! Kom op!’
Een goede pass van Sam.
‘Dani, lopen, lopen, lópen!’
Dani mist.