159 / 698
١۵٨
ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﻭ ﮔﺎﻩ ﮐﺴﺐ ﺗﮑﻠﻴﻒ ﺍﺯ ﻣﺮﮐﺰ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻨﺪﺍﺯﻧﺪ
.
ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﺍﺭﺍﺩﺍﺕ ﻧﺴﺒ
ﺖ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ
ﺩﻫﻨﺪ ﻣﻰ
ﺩﺭ » ﻛﻪ
ﺍﺛﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﺎ، ﺍﺯ ﻣﺮﻛﺰ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺻﺮﻳﺢ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﻛﻪ ﻛﻠّ
ﻴﮥ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ
ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﮕﻰ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﻳﻢ ﻭ ﺍﺯ
ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻭﺧﻴﻢ ﻋﺪﻡ ﺍﺟﺮﺍﻯ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮﺷﺎﻥ ﺳ
ﺎﺧﺘﻪ
ﺍﻳﻢ ﺣﺎﻝ ﻧﺮﻓﺘﻪ
ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ
«! ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﻰ
ﺧﻮﺏ ﺩﻗﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻣﺠﺪﺩﴽ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ
.
ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﻗﻴﻖ ﺷﻮﻳﺪ ﺩﺭ
ﺷﻬﺮﻯ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﻔﺠﺎﺭ ﻭ ﺗﻼﻃﻢ ﺍﺳﺖ ﻳﻚ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺗﻰ ﭼﻪ ﺻﻮﺭﺗﻰ
ﺩﺍﺭﺩﻭ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻏﺎﺭﺗﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺩﻣﻜﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺮﻯ ﻭ ﭘﺸﺘﮕﺮﻡ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻰ
. ﺳﺎﺯﺩ
)
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ
۱۳۲۴ : ۴۱(
ﺣﺒﻴﺐ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ
ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ
ﮔﺮﻭﻫﺒﺎﻥ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭ
ﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ
ﻧﻮﻳﺴﺪ
ﮐﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍ
ﺭﻡ
ﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻣﻰ
ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻗﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﺎﻣﮥ
ﺳﺮﮔﺮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ
ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻣﻰ
ﺩﻫﺪ
ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻬﺮ ﻏﻴﺮ ﻋﺎﺩﻯ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻮﺍﻯ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ
ﺍﺯ ﻋﻬﺪﮤ ﻧﻈﻢ ﺑﺮ ﻧﻤﻰ
ﺁﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ
ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ ﻭ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
.
ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻧﺎﻣﮥ
ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ
ﺑﺮﺍﻯ
ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ
ﺩﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻭﺵ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ
.
ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ
» ﮐﻪ
ﺍﺯ ﺍﻭﺿﺎﻉ
ﺷﻬﺮ ﻭ ﺗﺤﺮﻳﮑﺎﺕ ﻋﻠﻤﺎء ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ
ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﻋﻠﻤﺎء ﻫﻤﮑﺎﺭﻯ
ﻣﻰ
ﮐﺮﺩ ﺍﻃﻼﻉ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺖ
...«
ﺭﺍﺿﻰ ﻣﻰ
ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ
ﺭﺍ
ﺑﺎ ﺩﻩ ﺗﻦ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻪ
ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻣﻌﺮﻓﻰ
ﻧﻤﺎﻳﺪ
.
ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ
ﭼﻨﻴﻦ
ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ
: ﺩﻫﺪ
ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺣﻘﻴﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻣﻰ
ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺍﻃﻼﻉ ﮐﺎﻣﻞ
. ﺩﺍﺷﺖ
ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﻭ ﺍﻃﻼﻉ ﺍﺯ ﻧﺎﻣﻪ ﮊﺍ
ﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻻﻳﻖ
ﺗﺮﻳﻦ
ﺩﺭﺟﻪ
ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮﭘ
ﺮﺳﺘﻰ ﺩﻩ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﻣﻰ
ﺩﺍﺭﻳﻢ
ﺭﻧﮓ ﺍﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ
ﺍﺵ
ﭘﺮﻳﺪ
.
ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻤﻰ
ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﻨﺪ
...
ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ
ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﻈﺎﻣﺎﺕ ﺭﺍ ﻋﻬﺪﻩ
ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﻰ ﮐﻪ
ﺣﺘّﻰ
ﺍﮔﺮ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ
ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﻦ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺧﻄﺎﺋﻰ ﻣﻰ
ﮐﺮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﺎ ﻗﺮﺍﺭ