One Hundred and Sixty Years

154 / 698

١۵٣
ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺑﻴﻦ ﺩﺷﺖ ﮔﺮﮔﺎﻥ، ﺩﺍﻣﻐﺎﻥ، ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﻳﺮ ﻧﻤﮏ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻗﺼﺒﻪ ﻫﺎﺋﻰ
ﻣﺜﻞ ﺑﻴﺎﺭﺟﻤﻨﺪ، ﺑﺴﻄ ﺎﻡ ﻭ ﻣﻴﺎﻣﻰ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۲۳ ﺵ .
] ۱۹۴۴ .[ ﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺣ ﺎﺩﺛﮥ ﺧﻮﻧﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ » ﺣﺪﻭﺩ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﻋﺎﻟﻰ ﺭﺗﺒﻪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺗﺠّﺎﺭ ﺳﺮﺷﻨﺎﺱ ﻭ ﻋﺪﻩ
ﺍﻯ
ﻫﻢ ﮐﺴﺒﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺎ ﻏﻴﺮ ﺑﻬ ﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﺴﻨﻪ ﺑﻮﺩ « ) ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ۱۹۹۳ : ۵(.
ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ
ﺩﺳﻴﺴﻪ
ﮐﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻣﺘﻌﺼّﺐ
ﻭ ﻋﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺍﺩﺭﺍﮎ ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪ، ﺻﺤﻨﮥ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻗﺮﺍﺭ
ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﮐﺘﺎﺏ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ، ﻟﮑﮥ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ ﻧﻨﮓ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺑﺮ
ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻟﮑ
ﻪ
ﻫﺎ ﻭ ﻧﻨﮓ
ﻫﺎﻯ ﺑﻰ
ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻗﺮﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﺸﻮﺭ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ
» ﻏﻔﻠﺘﴼ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻰ ﻭ ﻧﺎﻣﺮﺩﺍﻧﮕﻰ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ، ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺻﺪﻫﺎ
ﻧﻔﺮ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﻭ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﻭ ﺑﻴﮑﺎﺭﻩ ﻭ ﺩﺯﺩ ﻭ ﺩﻏﻞ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻳﮏ ﻋﺪّﻩ ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻭ ﺑﭽﮥ ﺑﻰ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ... ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻰ ﻧﻈﻤﻰ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ [ﺷﺪ] ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺎﻥ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻭ
ﮐﻠّﻴﮥ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﻫﺎﻯ ﮔﺮﻭﻫﺎﻥ ﺁﻧﺠﺎ ﻭ ﻋﺪّﻩﺍﻯ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﻧﻈﺎﻡ ﻭ ﺗﻮﭖ ﻭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺍﺭﺗﺶ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍ ) «!ﺧﺖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ۱۳۲۴ : ۲(.
ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﺁﻗﺎﻯ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ
۱۳۲۲ ﺗﺎ ۱۳۲۴ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺩﺍﺷ ﺘﻪ، ﻇﺎﻫﺮﴽ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﺎ ﺭﻭﻳﺪﺍﺩﻫﺎﻯ ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻨﺎ ﻳﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﻋﺎﻣﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺍﻳﻦ
ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺍﻧﮕﻴﺰﺩ ﺩﻳﺪﻥ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ » ﺩﺳﺎﺋﺲ ﻭ ﻓﺘﻨﻪ ﺍﻧﮕﻴﺰﻯ ﻫﺎﻯ
ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ « . ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﺩﻓﺘﺮ ﻧﺸﺮﻳﺎﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻧﻮﺭ، ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﺩﺁﻭﺭﻧﺪﻩ
ﺷﻴﺦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﻣﻼّﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺠﺘﻬﺪﻳﻦ ﺷﻴﻌﮥ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺍﺳﺖ . ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺟﻤﻠﮥ » ﻭﺍﻗﻌﮥ ﺗﺎﺛﺮ ﺁﻭﺭ ۱۷ ﻣﺮﺩﺍﺩﻣﺎﻩ ۱۳۲۳ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ « ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩ
» ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻭﺍﻓﺮﻯ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺘﺎﺏﻣﻰ« ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﺯﻳﺮﺍ » ﻫﻨﻮﺯ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮ
ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺷﺎﻫﻰ ﺑﻮﺩ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻌﮥ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﮐﺸﺘﻦ ﻭﺣﺸﻴﺎﻧﮥ ﺩﮐﺘﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﺮﺟﻴﺲ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﻤﻦ ] ۱۳۲۸ [ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﮐﺴﻰ ﺟﺰ ﺳﺮﮔﺮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻰ ﻧﺒﻮﺩ .
ﺳﻬﻞ
ﺍﻧﮕﺎﺭﻯ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺩ ﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻣﻮﺭﺩ، ﺩﺍﺩﻥ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻫﺎﻯ ﺧﻼﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ﻟﻮﺙ ﮐﺮﺩﻥ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﻫﺎﻯ
ﻗﺘﻞ ﻭ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺷﻬﺮ ، ﻧﺸﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﻳﮏ ﺗﺒﺎﻧﻰ ﻗﺒﻠﻰ ﻭ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ
ﺍﻧﺘﺼﺎﺏ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻡ ﺭﻳﺎﺳﺖ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺩﺍﺭﺩ .