167 / 698
١۶۶
ﺍﻓﺎﻏﻨﮥ ﺷﮑﻢ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﻦ، ﺍﺯ ﺩﺭﺏ ﻭ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﻨﺰﻟﺶ
ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻣﺠﺎﻝ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﻳ
. ﺶ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ
ﻋﺪّﻩ
ﺍﻯ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ ﻭ
ﻋﺪّﻩ
ﺍﻯ ﺑﻪ ﻓﺤّﺎﺷﻰ ﻭ ﮐﺘﮏ ﺯﺩﻥ ﻫﻤﺴﺮ ﺑﻰ ﭘﻨﺎﻩ ﻭ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺑﻰ
ﮔﻨﺎﻫﺶ
)
ﺯﻳﺮﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ
ﮐﺸﺘﻦ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺻﺎﺩﺭ ﻧﺸﺪﻩ
،
ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺍﺳﻼﻡ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ
(
ﻋﺪﻩ
ﺍﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﻭ ﭼﭙﺎﻭﻝ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﺎﻧﻪ
ﺍﺵ
]
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻰ
.[ ﺷﻮﻧﺪ
)
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ
۱۳۲۴ : ۵۰(
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ ﺩﻭ ﭘﺎﻯ ﻣﻬﺎﺟﺮ
ﺯﺍﺩﻩ
ﺭﺍ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﻣﻰ
ﺑﻨﺪﻧﺪ،
ﻋﺪّﻩ
ﺍﻯ ﺳﺮ ﻃﻨﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﻯ
ﺑﺎﻡ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺑﺮﺩﻩ ﺍ
ﻭ
ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﻣﻰ
ﮐﺸﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ
ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎﻥ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻰ
ﻭ ﮐﻨﻨﺪ
ﻣﻰ
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺷﺘﮥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
.
(
Baha’i World
, 1944-46: 42)
ﺁﺧﺮﻳﻦ
ﻰﻣﺤﻠّ
ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺧﺎﻧﮥ ﺣﺒﻴﺐ
ﺍﻟﻠﻪ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ
ﮔﺮﻭﻫﺒﺎﻥ ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﻮﺩ
.
ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺩﺭ
ﺍﺩﺍﺭﮤ
ﮊﺍﻧﺪﺍﺭﻣﺮﻯ ﺗﻮﻗﻴﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ
ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻣﺎﻧﻊ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺍﺷﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ
.
ﻭﻟﻰ ﺗﻔﻨﮓ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺍﺭﺩﻩ
ﺧﺎ . ﺑﻮﺩ
ﻧﮥ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮐﻤﻰ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﻳﮑﻰ ﺳﺘﺎﺩ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻯ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺑﻮﺩ
.
ﺩﺭ ﺧﺎﻧﮥ ﺍﻭ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺟﻤﻊ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﻤﻨﺎﮎ ﺑﻮﺩﻧﺪ
.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺘﻞ
ﻧﺎﺩﺭﻯ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺍﻧﺒﻮﻫﻰ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻨﺰﻝ
ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻓﺤّﺎﺷﻰ
ﻭ
ﭘﺮﺗﺎﺏ
ﺳﻨﮓ
ﺑﻪ ﺩﺭ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
.
ﺩﺭﺏ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻣﺤﮑ
ﺍﺳﺖﻢ
ﻭ ﻧﻤﻰ
ﻨﺪﺷﮑ
ﻭﻟﻰ
ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻧ
ﻴﺴﺘﻨﺪ
ﻭ ﺑﺎ ﭼﻮﺏ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺩﺭِ
ﺧﺎﻧﻪ ﻳﻮﺭﺵ ﻣﻰ
ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ
.
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ
ﺳﺎﮐﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻭﻯ ﺑﺎﻡ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺭﻳﺰﻩ ﻭ ﺁﺟﺮ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﻰ
ﻨﮐ
ﻨﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪ
.
ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻔﻨﮓ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﻯ ﺑﺎﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻣﻬﺎﺟﻤﻴﻦ ﺭﺍ ﻣﻰ
ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ
.
ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ
ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻭ ﻓﺮﻳﺎ
ﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻧﮓ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﮐﺒﺮ ﻣﻮﺟﺐ
ﺷﻮﺩ ﻣﻰ
ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻗﺮﺍﻭﻝ ﺳﺘﺎﺩ ﺷﻮﺭﻭﻯ
ﺑﺎ
ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮ
ﻣﺮﺍﺗﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﺪ
.
ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺮﻭﻯ ﺷﻮﺭﻭﻯ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ
ﭼﻨﺪ ﺟﻴﭗ ﻭ ﻳﮏ ﺁﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺑﻪ
ﺳﻮﻯ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ
ﻣﻰ
ﻓﺮﺳﺘﺪ
.
ﺟﻤﻌﻴﺖ
ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﺟﻴ
ﭗ
ﺷﻮﺭﻭﻯ
ﻫﺎ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﺎﺭ ﻭ ﻣﺎﺭ ﻭ ﻣﺘﻔﺮﻕ
. ﺷﻮﻧﺪ ﻣﻰ
ﺳﭙﺲ ﺭﻭﺱ
ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻭﺍﺭﺩ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ
ﺳﺎﻟﻪ
ﺍﻯ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﺳﻨﮓ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ
ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
. »
ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻧﺎﻇﺮ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ