169 / 698
١۶٨
ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﻳﻦ
ﭼﻴﺰﻯ ﺍﺯ ﻭﺳﺎﻳﻞ ﺧﺎﻧﻪ
ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺑﻪ ﺍﻳﺴﺘﮕﺎﻩ ﺭﺍﻩ ﺁﻫﻦ ﻣﻰ
ﺑﺮﻧﺪ
.
ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺩﻭ
ﻭﺍﮔﻦ ﺑﺎﺭﻯ ﺭﻳﺨﺘﻪ
ﺷﺒﺎﻧﻪ
ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺍﺳﺮﺍﻯ ﺟﻨﮓ ﺭﻭﺍﻧﮥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻣﻰ
. ﺳﺎﺯﻧﺪ
ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ
ﻏﺎﺭﺕ ﺧﺎﻧﻪ
ﻫﺎ ﻭ ﻣﻐﺎﺯﻩ
ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﮏ
ﺑﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻰ
». ﺷﻮﺩ
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﺣﺘّﻰ
ﺟﺎﺭﻭﺏ ﻭ
ﺧﺎﮎ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺮﺩﻧﺪ
« )
ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ
۱۹۹۳ : ۱۴(.
ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ ﺍﺯ ﺳﺮِ
، ﺩﺭﺩ
ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪﻩ
ﺍﻯ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ
ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻰ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺳﺎﻗﻂ ﺷﺪﻩ
ﺍﻧﺪ ﻣﻰ
ﭘﺮﺳﺪ
:
ﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ، ﻣﻌﻨﻰ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻣﺤﻤﺪ
،
ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﻭ
ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ
ﻫﺎﺳﺖ؟ ﺍﻯ ﻗﺮﺁﻧﻴﺎﻥ
،
ﻗﺮﺁﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﻣﻰ
ﺩﻫﺪ؟
ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻣﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﻘﺘﻞ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ
ﺷﺪﻳﻢ؟ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻣﺎ
ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺣﻼﻝ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﻰ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ
...
ﺷﺮﻡ ﻧﮑﺮﺩﻳﺪ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﻭ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﺟﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﺧﺎﺋﻦ ﻭ
ﻣﻔﺘﺨﻮﺍﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺭ ﺑﻰ
ﭘﻨﺎﻩ ﻭ ﺑﻰ ﺩﻓﺎﻉ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻴﺪ؟
)
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ
۱۳۲۴ : ۵۹(
ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮤ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ
ﺷﺮﺡ ﻣﻰ
ﮐﻪ ﺩﻫﺪ
ﭼﮕﻮﻧﻪ
ﻣﺴﺒّ
ﺒﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﺟﻨﺎﻳﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﮐﺮﺩﮔﺎﻥ ﺁﻥ
ﻫﺎ
ﻣﺒﻠﻎ ﻳﮏ
ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﭘﻮﻝ
)
ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺒﻠﻎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻰ ﺑﻮﺩ
ﺟﻤﻊ (
ﺁﻭﺭﻯ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ
» ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ
ﭼﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﻋﻠﻤﺎء،
ﻣﻼّﻳﺎﻥ
ﺅ، ﺭ
ﺳﺎ، ﺑﺎﺯﺍﺭﻳﺎﻥ ﻭ ﻏﺎﺭﺗﮕﺮﺍﻥ
«
ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ
ﺁﻗﺎﻯ .
ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﻓﻮﻻﺩﻭﻧﺪ ﻋﻀﻮ ﻋﺎﻟﻴﺮﺗﺒﮥ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮﻯ
ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ
ﻭﻋﺪﮤ ﺷﻔﺎﻫﻰ
ﻮﻭ ﻗ
ﻟﻨﺎﻣﮥ ﮐﺘﺒﻰ
ﻗﻮﻝ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﻫﺎ ﺗﺤﮑﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪ
.
ﻓﻮﻻﺩﻭﻧﺪ
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﺯﭘﺮﺱ
ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮔﺮﺩﻳﺪ
ﻭ ﺑﺎ ﺗﺒﺎﻧﻰ ﺑﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻭ ﻣﺘﻨﻔّﺬﻳﻦ ﻣﺤﻠﻰ، ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺷﻰ ﺷﺎﻣﻞ
۳۴۴
ﺑﺮﮒ ﻳﮑﺼﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻨﻊ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺘّ
ﻬﻤﻴﻦ ﻭ
ﻣﺠﺮﻣﻴﻦ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ
ﺩﺍﻧﺴﺖ
)
ﺣﻘﺎﻳﻖ ﮔﻔﺘﻨﻰ
۱۳۲۴ : ۶۳ .(
ﮐﺴﻰ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﮥ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ
ﺭﺋﻴﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺳﻴﺪ ﺟﻌﻔﺮ ﻋﻼﻗﺒﻨﺪ ﺑﻰ
ﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭘﺲ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺭﺍ ﭼﻪ
ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺁﻓﺮﻳﺪﻧﺪ
.
ﻓﻮﻻﺩﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺍﻳﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺩﻭﺭﮤ ﭘﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻭ
ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﺑﻪ ﻭﮐﺎﻟﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺷﺎﻫﺮﻭﺩ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮔﺮﺩﻳﺪ
.