365 / 698
٣۶۴
۱۳-
ﺗﺤﻘﻴﺮ، ﺧﻮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻧﺠﺲ ﺷﻤﺎﺭﺩﻥ
ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ، ﺩﺭ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ
ﻫﺎﻯ ﺭ
ﺳﻤﻰ ﻭ ﻧﻴﻤﻪ ﺭﺳﻤﻰ، ﺑﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ
ﺑﻨﺪﻯ
ﺟﺪﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺑﻮﺩﻩ
. ﺍﻳﻢ
ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ
ﺑﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﺭﺍﺩﻳﻮ ﻭ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻥ
ﻧﻴﺰ ﺳﺮﺍﻳﺖ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﻣﻰ
ﺁﻭﺭﺩ ﻳﮑﻰ ﺩﻟﺨﻮﺍﻩ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﻭ
. ﻣﺮﺩﻭﺩ
ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻬﺎﻯ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻳﺎ ﻣﺒﺎﺭﺯ، ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ، ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻭ ﻣ
ﺆﻣﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ
ﻣﻔﺴﺪ، ﺳﺎﻭﺍﮐﻰ، ﺑﻬﺎﺋﻰ، ﻣﻨﺎﻓﻖ، ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ
.
ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﺗﺼﺎﺩﻓﻰ ﻧﺒﻮﺩ
.
ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ
ﻫﺎﻯ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻰ ﺭﮊﻳﻢ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﻰ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻟﺠﻦ ﻣﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ
ﺩﻭﻡ ﺟﺎ ﻣﻰ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﻯ
ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺍﻭﻝ
.
ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺳﺎﻭﺍﮐﻰ
ﻫﺎ
ﻗﺮﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﮐﻠﻤﮥ
ﺳﺎﻭﺍﮐﻰ ﺣﺘّﻰ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺯﻧﮕﻰ ﺍﺯ ﺗﻨﻔﺮ ﻭ ﺩﻟﺰﺩﮔﻰ
. ﺑﻮﺩ
ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺴﺎﺳﻴّﺖ ﺍﻣﻨﻴﺘﻰ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﻭﺍﮎ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﻭ
ﺷﮑﻨﺠﻪ
ﮔﺮﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﮎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻨﺪﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ
ﺷﺪ ﮐﻪ
ﻫﻤﮕﻰ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﮐﺎﺭﻣﻨﺪﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﮎ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﻰ
. ﺩﺍﺩﻧﺪ
ﺍﻳﻦ ﭼ
ﻨﻴﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ
ﺑﻨﺪﻯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ ﺣﻴﻠﻪ
ﮔﺮﻯ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻴﺰ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ،
ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺻﺮﻳﺢ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﺣﻴﺜﻴﺖ ﻭ ﺷﺮﻑ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻠّﺖ ﺍﺳﺖ
.
ﺍﻣّﺎ ﺍﻳﻦ ﮐﺎﺭ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ
ﺭﺍﻳﺞ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻋﺎﺩﻯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﻭ ﻳﺎ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎ ﺑﻪ
. ﺭﻭﺩ ﮐﺎﺭ ﻣﻰ
ﻳﻌﻨﻰ ﺑﺎ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﭘﻴﮕﻴ
ﺮ ﺩﻭ ﻣﺨﺰﻥ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﺳﻴﺎﻩ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﻰ
ﺗﻌﺒﻴﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺆﻻﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻳﺎ ﻫﺮ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭ
ﻭ -
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﻣﺨﺰﻥ ﺳﻴﺎﻩ
ﻣﻰ-
ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﻋﻮﺍﻗﺐ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﭘﻰ
ﺁﻣﺪﻫﺎﻯ ﻧﺎﮔﻮﺍﺭ ﺁﻥ
ﻣﻰ
. ﺳﺎﺯﻧﺪ