367 / 698
٣۶۶
ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﻳﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺠﺎﻣﻊ ﻗﺸﺮﻯ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺠﺲ ﻣﻰ
. ﺷﻤﺎﺭﺩﻧﺪ
ﺍﻣّﺎ
ﻫﻢ
ﻣﻴﻬﻨﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ، ﭼﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ
ﻭ ﻳﺎ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﺭﺍﺕ ﻭ ﺩ
ﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ ﻭ ﻳﺎ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ، ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻨﺎﺋﻰ ﺑﻪ
ﺍﻳﻦ ﺗﺒﻌﻴﺾ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﺠﺲ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻧﻤﻰ
. ﺑﻴﻨﻨﺪ
ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﻯ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﻳﻦ ﺳﻨّﺖ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺍﺝ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ
ﺭﺳﻤﻰ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﮐﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻣﺜﻞ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎ، ﻣﺠﺮﻯ
ﮔﺮﺩﻳﺪ
.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﻠﮑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﭙﻰ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﻓﺮ
ﻧﺠﺲ»
«
ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻰ
. ﺷﺪﻧﺪ
ﺩﮐﺘﺮ ﺭﺿﺎ ﺍﻓﺸﺎﺭﻯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
Pace
ﺍﻣﺮﻳﮑﺎ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ
ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ
»
ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﺳﻮء ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻧﺴﺒﻴﺖ ﺳﻨّﺖ
«
ﺷﺮﺣﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ
ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎﻯ ﻭﺿﻊ ﻭ ﺣﺎﻝ
ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﭼﺴﺐ ﻧﺠﺎﺳﺖ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻮﻉ
ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺍﺯ ﺁﺯﺍﺭ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﮥ ﺭﻭﺣﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ
: ﺍﻧﺪ
ﻳﮏ ﻭﺿﻊ ﺑﻰ
ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺳﻨّﺖ
ﻗﺪﻳﻤﻰ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ
ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺭﺳﻤﻰ ﺩﺭ ﻣﻰ
. ﺁﻳﺪ
ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﻯ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻰ
ﮐﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ
ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺗﺎﺯﻩ ﻭ ﺑﻰ
ﺍﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ
ﻧﺼﻴﺐ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻣﻰ
ﻧﻤﺎﻳﺪ
.
ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻳﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺳﻨّﺘﻰ ﺷﻴﻌﻪ، ﻏﻴﺮ
ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﺠﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﺴﻤﻰ ﻭ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺭﻭﺍﻧﻰ ﻭ ﻣﻌﻨﻮﻯ
.
ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
»ﻫﺎ
ﻧﺠﺲ ﺑﻮﺩﻥ
«
ﺑﺮﭼﺴﺒﻰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﭙﻰ ﻣﻰ
. ﺯﺩﻧﺪ
ﺑﺪﻳﻬﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﮥ ﺍﻭّﻝ
ﻧﺠﺎﺳﺖ » ﺍﺯ
«
ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
.
ﺩﺭ ﺩﻫﮥ
۱۹۷۰
ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﮔﺮﺍﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﻯ ﺷﺎﻩ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﭼﭙﻰ ﮐﺎﻓﺮ
»
ﺑﻪ ﺍﺷﻴﺎء ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﻧﻨﺪ
« .
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ
۱۹۸۰
ﮐﻪ
ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﺒﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﻨّﺖ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﺭﺍ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺯﻧﺪﺍﻥ
. ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺩ
ﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ
ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺯ ﺗﻌﺼّﺒﺎﺕ ﺳﻨّﺘﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍﻳﺞ ﺑﻮﺩ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻰ
. ﮐﺮﺩ
ﺍﻳﻦ ﺭﺳﻢ، ﮔﻮﻳﺎﻯ
ﮔﺴﺘﺮﺩﮔﻰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﻯ ﺳﻨّﺘﻰ ﻣﺨﺼﻮﺻﴼ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻋﺪﻡ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﺣﻘﻮﻕ
ﺑﺸﺮ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻰ ﺣﻖ ﺗﺴﺎﻭﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺍﺳﺖ
.
ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﻴﮥ
ﭘﺎﺳﺪﺍﺭﺍﻥ ﺩﻭ ﺁﺗﺸﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻰ
ﺗﻮّﺍﺑﺎﻥ ) ﮐﺮﺩﻧﺪ
(
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ