441 / 698
۴۴٠
ﺳﻠﻮﻝ
ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭘﺎﺭﭼﮥ ﺳﻴﺎﻩ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﻴﺎﻁ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺪﻭﻧﺪ
.
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ
ﺩﺭ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﻫﻤﮕﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺑﺴﺘﻨﺪ
.
ﺭﻭﺯ ﺑﻌ
ﺪ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻋﺰﺕ
ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻔﻴﻔﻰ ﺍﻃﻼﻉ
ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ
.
ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻗﺼﺪ ﻓﺮﺍﺭ
ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻓﺮﺍﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ
.
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺯﻧﺪﺍﻧﻴﺎﻥ ﻧﻴﺰ
ﺍﻃﻼﻉ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻰ ﻳﮏ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻓﻦ ﻫﻤﮕﻰ ﺣﻔﺮ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
ﺍﺟ.
ﺴﺎﺩ
ﺁﻥ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ ﻫﺮ ﻳﮏ ﺩﺭ ﮐﻴﺴﻪ
ء ﭘﻼﺳﺘﻴﮑﻰ ﺳﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺸﺎﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ
ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ ﺣﺘّﻰ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ
.
ﺍﺟﺎﺯﮤ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺗﺬﮐﺮ ﻭ ﻳﺎﺩﺑﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ
ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪ
.
)
Baha’i World
1983-1986: 284
(
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺍﻋﻀﺎﻯ ﺩﻭّﻣﻴﻦ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠّﻰ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﻳﺮﺍﻥ
٢٢٥
ﻣﺤﻔ
ﻞ ﻣﻠّﻰ ﺩﻭّﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﺕ ﻳﮏ ﺳﺎﻝ ﺍﺩﺍﺭﮤ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺤﺮﺍﻧﻰ
ﺗﺮﻳﻦ
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺟﺎﻣﻌﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺖ
.
ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﻫﻤﮥ
ﺍﻋﻀﺎء، ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻋﻀﺎء ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻔﻘﻮﺩ ﺷﺪﮤ ﺍﻭﻝ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻭ
ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ
.
ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﺴ
ﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪﺷﺎﻥ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺁﻥ ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺧﻄﺮ ﻭ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺖ ﻫﺴﺖ
.
ﺁﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ
ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺷﺎﺩﺕ ﻭ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ
ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ ﺻﺪﺍﻯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻇﻠﻢ
ﻫﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻰ
ﺭﻓﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ
.
ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﺑﻪ
ﺻ
ﻮﺭﺕ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻣﺎﺕ ﺭﻭﺣﺎﻧﻰ ﻭ ﮐﺸﻮﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻟﻮﺍﻳﺢ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ ﺭﺳﻤﻰ
ﻭ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ
ﻫﺎ، ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﻭ ﺍﺣﻘﺎﻕ ﺣﻖ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻰ
. ﮔﺮﻓﺖ
ﺍﻣﺎ ﺣﺴّﺎﺱ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﻭ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻭﻇﺎﻳﻔﻰ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻰ
ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﺩﺍﻣﮥ
225
ﺍﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﺑﻬﺮﻩ
ﻣﻨﺪﻯ ﺍﺯ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻴﺘﻰ ﻭﺣﻴﺪ
ﻗﺪﻳﻤﻰ )
(
ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻭ ﻧﻴﺰ
ﺷﻬﺎﺩﺗﻨﺎﻣﮥ ﺧﺎﻧﻢ ﻓﺮﻳﺪﻩ ﺻﻤﻴﻤﻰ، ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﻣﻨﺸﻰ ﺁﻥ ﻣﺤﻔﻞ
ﺩﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ
.